Ο έμπειρος δημοσιογράφος Νίκος Συρίγος εξαπέλυσε σφοδρή κριτική στην τηλεοπτική προσέγγιση του Γιώργου Λιάγκα και της εκπομπής του «Πρωινό», αναδεικνύοντας ένα μείζον ζήτημα στα όρια της ενημέρωσης και της προστασίας της ιδιωτικότητας.
Η “χυδαία” κάλυψη και η υπέρβαση των ορίων
Σε μια τοποθέτηση που προκάλεσε αίσθηση στην εκπομπή «Χαμογέλα και πάλι» το πρωί του Σαββάτου 28 Ιουνίου, ο Νίκος Συρίγος, γνωστός για την οξύνοια και την κριτική του σκέψη, έφερε στο προσκήνιο ένα ρεπορτάζ του «Πρωινού» που αφορούσε τον Δημήτρη Αλεξάνδρου και την Ιωάννα Τούνη. Το επίμαχο σημείο ήταν η καταγραφή της στιγμής όπου ο πατέρας παρέδιδε τον κοινό τους γιο, Πάρη.
Ο Νίκος Συρίγος δεν δίστασε να χαρακτηρίσει το εν λόγω ρεπορτάζ ως «χυδαίο», υπογραμμίζοντας την πλήρη έλλειψη δεοντολογίας. Όπως επεσήμανε, η τοποθέτηση κρυφών καμερών για την υποκλοπή και δημοσιοποίηση μιας τόσο προσωπικής στιγμής, όπως η παράδοση ενός παιδιού μεταξύ χωρισμένων γονέων, συνιστά κατάφωρη παραβίαση της ιδιωτικής ζωής και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αυτές οι πρακτικές, κατά τον Συρίγο, όχι μόνο υπονομεύουν την εμπιστοσύνη του κοινού στη δημοσιογραφία, αλλά εκθέτουν και ευάλωτες οικογενειακές στιγμές στο βωμό της τηλεθέασης.
Δημοσιογραφική δεοντολογία: Μια συζήτηση άνευ ορίων
Η κριτική του Συρίγου εστιάζει στην ηθική διάσταση της τηλεοπτικής δημοσιογραφίας. “Το να στήνεις κάμερα πίσω από θάμνους και να βγάζεις τη στιγμή που ένας χωρισμένος πατέρας παραδίδει το παιδί του στη μητέρα, είναι όχι απλά απρεπές, αλλά και ενδεικτικό του πόσο έχει παρασύρει η τηλεόραση την έννοια της ενημέρωσης. Εκεί που θα έπρεπε να υπάρχει σεβασμός, υπάρχει εκμετάλλευση του ιδιωτικού βίου για τηλεθέαση”, τόνισε χαρακτηριστικά.
Αυτή η δήλωση αποτελεί ένα σημαντικό σχόλιο για την πορεία της ελληνικής τηλεόρασης, ιδίως στον τομέα της ψυχαγωγικής ενημέρωσης, όπου συχνά τα όρια μεταξύ ενημέρωσης, κουτσομπολιού και παραβίασης της ιδιωτικότητας θολώνουν. Η διαρκής αναζήτηση της «μοναδικότητας» και της «αποκλειστικότητας» στην τηλεοπτική κάλυψη οδηγεί ενίοτε σε πρακτικές που υποβαθμίζουν το δημοσιογραφικό ήθος και πλήττουν την αξιοπιστία των μέσων. Η μετατροπή προσωπικών στιγμών σε «τηλεοπτικό θρίαμβο» υποδηλώνει μια επικίνδυνη ολίσθηση προς μια δημοσιογραφία που δεν σέβεται την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.
Η τηλεόραση στο σταυροδρόμι της ευπρέπειας
Για τον Νίκο Συρίγο, τα συγκεκριμένα περιστατικά αναδεικνύουν μια θλιβερή πραγματικότητα: την απομάκρυνση της τηλεόρασης από τα θεμελιώδη χαρακτηριστικά μιας ποιοτικής ενημέρωσης και ψυχαγωγίας. “Δεν μπορώ να πιστέψω ότι υπάρχει ακόμα αυτή η τηλεόραση. Αυτά δεν θα έπρεπε να συμβαίνουν ούτε να παρουσιάζονται ως κάτι κανονικό ή επιτυχημένο”, δήλωσε, εκφράζοντας την απογοήτευσή του.
Η συζήτηση που αναπτύχθηκε γύρω από τις δηλώσεις του Νίκου Συρίγου επαναφέρει επιτακτικά στο προσκήνιο το ζήτημα της αυτορρύθμισης των μέσων ενημέρωσης και της αναγκαιότητας διατήρησης υψηλών προτύπων δεοντολογίας. Σε ένα ψηφιακό περιβάλλον όπου η πληροφορία μεταδίδεται αστραπιαία, η ευθύνη των δημοσιογράφων και των τηλεοπτικών παραγωγών είναι μεγαλύτερη από ποτέ. Η εύρεση της ισορροπίας μεταξύ της παροχής ενημέρωσης και του σεβασμού στην προσωπική ζωή, ιδίως σε ευαίσθητες οικογενειακές στιγμές, παραμένει μια διαρκής πρόκληση για τον σύγχρονο δημοσιογράφο. Η περίπτωση της κάλυψης που αφορά τον Δημήτρη Αλεξάνδρου και την Ιωάννα Τούνη αποτελεί ένα παράδειγμα προς ενδελεχή προβληματισμό για το μέλλον της τηλεοπτικής δημοσιογραφίας στην Ελλάδα.