Η νέα δραματική σειρά του Alpha, «Porto Leone: Στη γειτονιά με τα κόκκινα φανάρια», φέρνει στο προσκήνιο ιστορίες από μια άλλη εποχή, αναδεικνύοντας παράλληλα διαχρονικά κοινωνικά ζητήματα. Η Σμαράγδα Αδαμοπούλου, μία από τις πρωταγωνίστριες, μιλά για την εργαλειοποίηση του γυναικείου σώματος και την ανθεκτικότητα των πατριαρχικών αντιλήψεων.
Η Σμαράγδα Αδαμοπούλου φωτίζει τις σκιές της πατριαρχίας στο «Porto Leone»
Με αφορμή την πολυαναμενόμενη πρεμιέρα της τηλεοπτικής σειράς «Porto Leone: Στη γειτονιά με τα κόκκινα φανάρια» στον Alpha, η ταλαντούχα ηθοποιός Σμαράγδα Αδαμοπούλου παραχώρησε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη στο περιοδικό Gala και στην έγκριτη δημοσιογράφο Πηνελόπη Μασούρη. Η συζήτηση, εκτός από τον πυρήνα της νέας παραγωγής, επεκτάθηκε και σε βαθύτερες κοινωνικές προεκτάσεις, αναδεικνύοντας τη διαχρονική φύση των έμφυλων ζητημάτων, παρά τις φαινομενικές προόδους που έχουν συντελεστεί στον τομέα της ισότητας των φύλων.
Η εργαλειοποίηση του γυναικείου σώματος: Από την Τρούμπα στο σήμερα
Η Πηνελόπη Μασούρη έθεσε ένα καίριο ερώτημα στην κα Αδαμοπούλου, συσχετίζοντας τους χαρακτήρες της Βούλας και της Τρούμπας στη σειρά με τη θλιβερή πραγματικότητα ενός συστήματος που θυματοποιεί τις γυναίκες. Η απάντηση της ηθοποιού ήταν άμεση και διαφωτιστική, υπογραμμίζοντας τη συνεχιζόμενη εργαλειοποίηση του γυναικείου σώματος ανά τους αιώνες:
«Δυστυχώς έχουμε γίνει μάρτυρες πολλές φορές στην Ιστορία όσον αφορά την εργαλειοποίηση του γυναικείου σώματος. Έχουμε δει άντρες να αποφασίζουν για τις γυναίκες ακόμα και για το πώς θα γεννήσουν ή δεν θα γεννήσουν».
Η Σμαράγδα Αδαμοπούλου επεκτάθηκε σε μια πιο σύγχρονη ανάλυση, τονίζοντας ότι, ενώ οι γυναίκες υπήρξαν θύματα στο παρελθόν, εξακολουθούν να είναι και σήμερα, παρόλο που το πρόσημο έχει αλλάξει. Αναφέρθηκε χαρακτηριστικά στην μισθολογική ανισότητα, ένα ζήτημα που παραμένει έντονο στο εργασιακό περιβάλλον, όπου οι γυναίκες εξακολουθούν να αμείβονται λιγότερο από τους άνδρες για την ίδια εργασία. Επιπλέον, έθιξε ένα πιο λεπτό, αλλά εξίσου σημαντικό, ζήτημα: την εσωτερίκευση των πατριαρχικών αντιλήψεων από τις ίδιες τις γυναίκες, παρά τη φαινομενική «ελευθερία» της σύγχρονης εποχής.
Η ηθοποιός, που το επάγγελμά της είναι άμεσα συνδεδεμένο με την εικόνα, τόνισε την πίεση που δέχονται οι καλλιτέχνες να παρουσιάζουν και να υπομένουν κριτική για την ενίοτε πλασματική τους εικόνα. Αυτή η διάσταση προσθέτει ένα επιπλέον επίπεδο στον προβληματισμό περί της γυναικείας υπόστασης και της αξιοποίησής της στα Μέσα.
Η διαχρονική αξία του λόγου: Μια κριτική ματιά στην ελληνική ταινία του ’50 και ’60
Σε ερώτηση σχετικά με τη διαχρονική απήχηση των ελληνικών ταινιών της χρυσής δεκαετίας του ’50 και ’60, οι οποίες συχνά μοιράζονταν θεματικές παρόμοιες με αυτές του «Porto Leone», η Σμαράγδα Αδαμοπούλου εξέφρασε μια ιδιαίτερη οπτική. Αν και δεν είναι νοσταλγός της παλιάς εποχής, πίστευε ακράδαντα ότι η διαχρονικότητα αυτών των έργων οφείλεται εν πολλοίς:
- Στην ποιότητα της γλώσσας, η οποία, όπως παρατηρεί, «όσο πάει φθίνει, βιάζεται και γελοιοποιείται» στη σύγχρονη εποχή.
- Στο εξαιρετικό κείμενο των σεναρίων, που όχι μόνο αντανακλούσε πιστά την κοινωνική πραγματικότητα της εποχής, αλλά και λειτουργούσε ως απάντηση στις απαιτήσεις της κοινωνίας.
Αυτή η προσέγγιση αναδεικνύει την αξία του λόγου και της αφηγηματικής τέχνης ως θεμέλια της διαχρονικής καλλιτεχνικής αξίας, πέρα από τις επιφανειακές εντυπώσεις. Ο ελληνικός κινηματογράφος εκείνης της περιόδου, με τα δυνατά του κείμενα, μπόρεσε να αγγίξει και να προβληματίσει το κοινό, κερδίζοντας μια θέση στην ιστορία και τη συλλογική μνήμη.
Πηγή εικόνας: Instagram / Alpha TV