Ο Νίκος Χατζόπουλος, ένας από τους πλέον εμβληματικούς ηθοποιούς της σύγχρονης ελληνικής σκηνής, μίλησε στο «Βήμα της Κυριακής» εν όψει της περιοδείας της παράστασης «Οιδίπους» του Γιάννη Χουβαρδά. Με αφορμή το διαχρονικό δράμα του Σοφοκλή, ο Χατζόπουλος αναφέρθηκε στη φιλοσοφία της ζωής του, τονίζοντας την αποδοχή του παρελθόντος και την παντελή απουσία απολογιστικών διαθέσεων.
Η Φιλοσοφία πίσω από την Τέχνη και τη Ζωή
Στη συνέντευξή του στη Μυρτώ Λοβέρδου, ο Νίκος Χατζόπουλος ανέλυσε με διαύγεια την προσωπική του προσέγγιση απέναντι στις επιλογές και την πορεία της ζωής. «Πάντα αφηνόμουν στη συγκυρία», δήλωσε χαρακτηριστικά, υπογραμμίζοντας μια στάση που απέχει από την προσπάθεια δικαιολόγησης κάθε βήματος ή την προσκόλληση σε απώτερους, προκαθορισμένους στόχους. Η δήλωση αυτή όχι μόνο αντανακλά μια βαθιά φιλοσοφική διάσταση, αλλά και αναδεικνύει την ικανότητα του καλλιτέχνη να ελίσσεται και να προσαρμόζεται, αναγνωρίζοντας τη σημασία της τυχαίας διασταύρωσης με πρόσωπα και καταστάσεις.
Ο ηθοποιός τόνισε την αποδοχή του παρελθόντος, είτε αυτό φέρει ευχάριστες είτε δυσάρεστες αναμνήσεις. «Έχω αποδεχτεί το παρελθόν, με ό,τι καλό ή κακό. Έτσι κι αλλιώς δεν μπορώ να το αλλάξω», ανέφερε, εμβαθύνοντας στην πεποίθηση ότι η αναδρομή και η κριτική αυτοαποτίμηση δεν οδηγούν απαραίτητα σε πρόοδο. Αντιθέτως, η πίστη στη συγκυρία και στην ικανότητα του ατόμου να επιλέγει πότε θα πει «ναι» ή «όχι» σε ορισμένες καταστάσεις, αναδεικνύεται ως ο ακρογωνιαίος λίθος της φιλοσοφίας του.
Επιλογές, Ένστικτα και η Απουσία Απολογισμών
Επεκτείνοντας τις σκέψεις του, ο Χατζόπουλος υπογράμμισε ότι «Δεν είμαστε έρμαια των καταστάσεων». Αυτή η φράση αποτελεί ένα κεντρικό μήνυμα, τονίζοντας την αυτονομία της ανθρώπινης βούλησης έναντι της μοίρας. Παρόλο που αναγνωρίζει τη σημασία της συγκυρίας – υπό την έννοια των τυχαίων «διασταυρώσεων» με άλλους ανθρώπους – επισημαίνει ότι η παρασύρση από αυτές τις «τροχιές» γίνεται πάντα με γνώμονα:
- Κάποιες αρχές
- Επιθυμίες
- Ένστικτα
Η δυναμική αυτή αλληλεπίδραση μεταξύ εξωτερικών παραγόντων και εσωτερικών οδηγών είναι, κατά τον Χατζόπουλο, αυτό που ορίζει τις επιλογές μας. Το συμπέρασμα αυτής της φιλοσοφικής θεώρησης είναι η ριζική απόρριψη των απολογισμών: «Οπότε δεν πολυασχολούμαι με απολογισμούς. Καλοδέχομαι ή απορρίπτω επίσης κάποια πράγματα που μου τυχαίνουν – πάω με αυτά ή τα αποφεύγω».
Η Σύνδεση με τον «Οιδίποδα»: Μία Βαθύτερη Ανάλυση
Η σύνδεση των παραπάνω δηλώσεων με την παράσταση του «Οιδίποδα» του Γιάννη Χουβαρδά, στην οποία συμμετέχει ο Νίκος Χατζόπουλος, είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα. Ο «Οιδίπους Τύραννος» του Σοφοκλή είναι ένα έργο που εξετάζει σε βάθος την ανθρώπινη μοίρα, την αυτογνωσία και την αποδοχή της αλήθειας, όσο σκληρή κι αν είναι. Ο ίδιος ο Οιδίποδας, στην προσπάθειά του να διαφύγει ένα προδιαγεγραμμένο μέλλον, καταλήγει να το εκπληρώσει. Ωστόσο, η κάθαρση έρχεται μέσα από την τυφλότητα και την αποδοχή της τραγικής του μοίρας.
Η φιλοσοφία του Χατζόπουλου για την αποδοχή του παρελθόντος, την έλλειψη απολογισμών και την πίστη στην «συγκυρία» – αλλά πάντα με την προσαρμογή στις προσωπικές αρχές και ένστικτα – φαίνεται να συμπλέκεται εγγενώς με τα θεματικά μοτίβα του σοφόκλειου δράματος. Ο ηθοποιός, μέσα από την ερμηνεία του, ενδεχομένως να φέρνει στη σκηνή όχι μόνο τις ατάκες του ρόλου, αλλά και τη δική του βαθιά βιωμένη αντίληψη περί ζωής και πεπρωμένου, προσδίδοντας στην παράσταση μια επιπλέον διάσταση αυθεντικότητας. Η ικανότητα να βιώσει κανείς το παρόν και να επιλέξει, ανεξάρτητα από τα πεπραγμένα, απηχεί τη διαχρονική αναζήτηση της ανθρωπιάς απέναντι στο άγνωστο και τη μοίρα.
Πηγή εικόνας: NDP