Εννέα χρόνια συμπληρώνονται φέτος από την απώλεια του αξέχαστου ηθοποιού Ανδρέα Μπάρκουλη, και ο γιος του, Νίκος Μπάρκουλης, τίμησε τη μνήμη του με μια συγκινητική ανάρτηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αναδεικνύοντας τον αβάσταχτο πόνο της απουσίας σε βάθος χρόνου.
Η αιώνια απουσία ενός εμβληματικού καλλιτέχνη
Ο Ανδρέας Μπάρκουλης, μια από τις πιο χαρακτηριστικές φυσιογνωμίες του ελληνικού κινηματογράφου και θεάτρου, έφυγε από τη ζωή στις 23 Αυγούστου του 2016, σε ηλικία 80 ετών, αφήνοντας πίσω του ένα δυσαναπλήρωτο κενό στον χώρο της υποκριτικής τέχνης. Η καριέρα του εκτείνεται σε δεκαετίες, με δεκάδες ρόλους που τον καθιέρωσαν ως έναν από τους πιο αγαπητούς «ζεν πρεμιέ» και αργότερα ως χαρισματικό ηθοποιό χαρακτήρων. Από τις πρώτες του εμφανίσεις τη δεκαετία του ’50 μέχρι τις τελευταίες του δουλειές, ο Μπάρκουλης αιχμαλώτισε το κοινό με το ταλέντο, το παράστημά του και την ιδιαίτερη φωνή του. Η κληρονομιά του παραμένει ζωντανή μέσα από τις ταινίες και τις παραστάσεις του, οι οποίες συνεχίζουν να προβάλλονται και να ανακαλύπτονται από νέες γενιές.
Οδυνηρή επέτειος και συγκινητικό μήνυμα
Ο γιος του, Νίκος Μπάρκουλης, ο οποίος διατηρεί ενεργή παρουσία στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, επέλεξε την πλατφόρμα του Instagram για να εκφράσει τα συναισθήματά του για την επέτειο του θανάτου του πατέρα του. Η ανάρτηση, η οποία συνοδεύεται από μία νοσταλγική φωτογραφία από τα παιδικά του χρόνια – όπου ο μικρός Νίκος βρίσκεται στην αγκαλιά του Ανδρέα Μπάρκουλη – αποτυπώνει ανάγλυφα τον πόνο της απουσίας.
Στο κείμενό του, ο Νίκος Μπάρκουλης διαψεύδει τη λαϊκή ρήση ότι ο χρόνος επουλώνει τις πληγές:
«9 χρόνια σήμερα, κάθε χρόνο λένε ότι είναι πιο εύκολο, αλλά κάθε χρόνο δυσκολεύει. Θα αντάλλαζα τα πάντα για να σε ξανά έχω κοντά μου έστω και για μία ώρα. Έχω τόσα να σου πω, τόσα να σε ρωτήσω, τόσα να μάθω. Υποθέτω δεν είναι ρεαλιστικό σενάριο, οπότε θα αρκεστώ στο να μου λείπεις».
Το μήνυμα καταλήγει με μία υπόσχεση αιώνιας μνήμης και αγάπης, υπογραμμίζοντας την ομοιότητά του με τον πατέρα του, τόσο εξωτερικά όσο και στον χαρακτήρα:
«Δεν θα σε ξεχάσω ποτέ και πάντα θα φροντίζω να σε θυμίζω όπου και να είμαι. Εξάλλου είμαι ίδιος. Και μέσα και έξω. Σ’ αγαπάω. Ευχαριστώ που ήσουν και θα είσαι ο καλύτερος πατέρας του κόσμου. Μέχρι να συναντηθούμε ξανά… ο γιος σου».
Ο αντίκτυπος της απώλειας και η δύναμη της μνήμης
Η ανάρτηση του Νίκου Μπάρκουλη αντικατοπτρίζει ένα κοινό ανθρώπινο βίωμα: τον τρόπο με τον οποίο η απώλεια ενός αγαπημένου προσώπου, ειδικά ενός γονέα, μπορεί να γίνει πιο «δύσκολη» με την πάροδο του χρόνου, καθώς η συνειδητοποίηση της οριστικότητας της απουσίας βαθαίνει. Η διατήρηση της μνήμης των ανθρώπων που μας σημάδεψαν αποτελεί θεμελιώδη ανάγκη και συχνά εκφράζεται μέσα από προσωπικές μαρτυρίες, όπως αυτή του Νίκου Μπάρκουλη, οι οποίες αποκτούν ιδιαίτερη σημασία όταν προέρχονται από την οικογένεια προσώπων δημοσίας εμβέλειας. Τέτοιες αναρτήσεις δεν τιμούν μόνο τον εκλιπόντα, αλλά προσφέρουν και μία δημόσια καταγραφή του συναισθηματικού αποτυπώματος που αφήνουν πίσω τους οι προσωπικότητες που έχουν επηρεάσει την κοινή συνείδηση.