Η ταλαντούχα ηθοποιός Άννα Μενενάκου μοιράστηκε πρόσφατα τις προσωπικές της εμπειρίες σχετικά με τις κρίσεις πανικού, δίνοντας μια αχτίδα ελπίδας σε όσους αντιμετωπίζουν παρόμοιες προκλήσεις.
Η Άννα Μενενάκου μιλάει για τις κρίσεις πανικού
Η Άννα Μενενάκου, σε συνέντευξή της στην Κατερίνα Θεοδωροπούλου για το ένθετο Τύπος Tv, άνοιξε την καρδιά της και μίλησε για ένα θέμα που αγγίζει πολλούς: τις κρίσεις πανικού. Με αφορμή τη συμμετοχή της στη δημοφιλή σειρά της ΕΡΤ, «Μαμά στα κρυφά», η ηθοποιός αναφέρθηκε στη δύσκολη περίοδο κατά την οποία βίωσε αυτά τα επεισόδια και στον τρόπο που κατάφερε να τα ξεπεράσει.
«Ήταν μια περίοδος δύσκολη… ένιωθα πως κάτι μέσα μου δεν ήταν στη θέση του», δήλωσε χαρακτηριστικά, περιγράφοντας τις κρίσεις πανικού ως ένα «ξυπνητήρι» από το σώμα της, ένα κάλεσμα για να φροντίσει περισσότερο τον εαυτό της. Η Άννα Μενενάκου υπογράμμισε τη σημασία της αναγνώρισης: «Το να πω “ναι, κάτι δεν πάει καλά κι είναι εντάξει να το παραδεχτώ”» ήταν το πρώτο και καθοριστικό βήμα.
Ο δρόμος προς τη διαχείριση και τη λύτρωση
Η ηθοποιός περιέγραψε τη ψυχοθεραπεία, τη στήριξη από αγαπημένα πρόσωπα και την προσωπική απόφαση για όρια και ακρόαση του σώματος ως τους βασικούς πυλώνες στην προσπάθειά της να ξεπεράσει τις κρίσεις πανικού. Επεσήμανε ότι οι κρίσεις δεν εξαφανίζονται μαγικά, αλλά η δυνατότητα διαχείρισης και κατανόησής τους τις καθιστά λιγότερο τρομακτικές, προσφέροντας έτσι «τεράστια λύτρωση». Ο λόγος που αποφάσισε να μιλήσει ανοιχτά για αυτή την προσωπική της μάχη ήταν για να δώσει κουράγιο σε άλλους, δείχνοντας ότι κανείς δεν είναι μόνος σε αυτή την κατάσταση.
Σχέση με τον χρόνο: Τιμώντας το παρόν
Σχετικά με τη σχέση της με τον χρόνο και τη φθορά του, η Άννα Μενενάκου δήλωσε ότι δεν προσπαθεί να τον ξορκίσει, αλλά να τον τιμήσει. Τονίζει τη σημασία του να είναι παρούσα, να φροντίζει τόσο το σώμα όσο και την ψυχή της, να γελάει, να συγκινείται και να επιλέγει συνειδητά με ποιους ανθρώπους μοιράζεται τον χρόνο της. Αυτή η προσέγγιση αποτελεί το προσωπικό της «αντίδοτο» στη φθορά, μια πορεία «να μεγαλώνεις χωρίς να μικραίνεις», αποδεχόμενη την αλλαγή με τρόπο που σε οδηγεί μπροστά.