Σε μια αποκαλυπτική συνέντευξη, ο αγαπημένος ηθοποιός Γιάννης Μποσταντζόγλου άνοιξε την καρδιά του, μιλώντας για την ανείπωτη θλίψη και το κενό που άφησε ο χαμός του αδελφού του, Κώστα, πριν από τρία χρόνια, αλλά και την σκληρή πραγματικότητα του θεάτρου μπροστά στην προσωπική απώλεια.

Η δυσβάσταχτη απώλεια και το κενό που μένει

Ο Γιάννης Μποσταντζόγλου, ένας καλλιτέχνης με βαθιά διαδρομή στο ελληνικό θέατρο και κινηματογράφο, μοιράστηκε πρόσφατα με τη δημοσιογράφο Σίσσυ Μενεγάτου και την εφημερίδα “On Time” τις πιο ευαίσθητες πτυχές της προσωπικής του ζωής. Μία από τις μεγαλύτερες “πληγές” που τον συνοδεύουν τα τελευταία τρία χρόνια είναι ο θάνατος του αδελφού του, Κώστα. Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε:

• Ο Κώστας ήταν δύο χρόνια μεγαλύτερος και η σχέση τους ήταν ιδιαίτερα στενή και δεμένη.
• Ο αγώνας του αδελφού του με τον καρκίνο ήταν επώδυνος, με τον Γιάννη Μποσταντζόγλου να παρακολουθεί την ταλαιπωρία του αδυνατώντας να τον ανακουφίσει.
• Η αξιοπρέπεια και η υπομονή του Κώστα μπροστά στην αρρώστια, παρόλο που αντιλαμβανόταν το τέλος, άφησαν ανεξίτηλο σημάδι στον ηθοποιό. Η φράση του “δεν έλεγε ούτε ένα «αχ»” υπογραμμίζει το μέγεθος του ψυχικού και σωματικού του σθένους.

Η απώλεια, όπως τόνισε, παραμένει μια ζώσα πληγή, όχι μόνο για τον αδελφό του, αλλά και για τους γονείς του. Οι αναμνήσεις των “ωραίων στιγμών” φέρνουν δάκρυα, τα οποία ο ίδιος δεν θεωρεί αδυναμία, αλλά μια αυθόρμητη και ανθρώπινη αντίδραση μπροστά στον χωρισμό από τους αγαπημένους του.

Το θέατρο: Σκηνή και καταφύγιο μπροστά στην οδύνη

Ένα από τα πιο συγκλονιστικά σημεία της συνέντευξης αφορούσε την επαγγελματική του υποχρέωση την ώρα της προσωπικής του τραγωδίας. Ο Γιάννης Μποσταντζόγλου αποκάλυψε ότι και όταν “έφυγε” ο αδελφός του, αλλά και όταν έχασε τους γονείς του, βρισκόταν πάνω στη σκηνή:

• «Είναι η δουλειά μας έτσι», είπε χαρακτηριστικά, υπογραμμίζοντας την ιδιαιτερότητα του θεατρικού επαγγέλματος.
• Η ανάγκη να συνεχιστούν τα “μεροκάματα των άλλων” και να υπάρχει σεβασμός στο κοινό που έχει αγοράσει εισιτήρια, καθιστά μονόδρομο την παρουσία στη σκηνή.
• Η αντίφαση μεταξύ του προσωπικού πένθους και της ανάγκης να “κάνεις τον κόσμο να γελάει” είναι μια σκληρή πραγματικότητα που βιώνουν πολλοί καλλιτέχνες, οδηγώντας σε έναν βαθύ εσωτερικό καταπιεσμό.

Αυτή η πτυχή της ζωής των ηθοποιών, όπου η προσωπική δυστυχία πρέπει να παραμερίζεται μπροστά στο φως των προβολέων, αναδεικνύει την ψυχική δύναμη και την αφοσίωση που απαιτεί το επάγγελμά τους. Ο Γιάννης Μποσταντζόγλου, με την ειλικρίνεια και τη σεμνότητά του, προσφέρει μια σπάνια ματιά πίσω από την αυλαία, αποκαλύπτοντας τον άνθρωπο πίσω από τον καλλιτέχνη και τις δοκιμασίες που καλείται να αντιμετωπίσει.

Πηγή εικόνας: NDP Photo