Λίγες ώρες πριν την κηδεία του πατέρα του, Δημήτρη Κωνσταντάρα, ο Λάμπρος Κωνσταντάρας αποκάλυψε μια άγνωστη μέχρι πρότινος ιστορία που αναδεικνύει τις αρχές και την ηθική στάση του εκλιπόντος δημοσιογράφου και βουλευτή.

Η Στρατιωτική Θητεία και ο «Άγνωστος» Πατέρας

Ο δημοσιογράφος Λάμπρος Κωνσταντάρας, σε μια συγκινητική ανάρτηση στον προσωπικό του λογαριασμό στο Instagram, μοιράστηκε με τους διαδικτυακούς του φίλους ένα περιστατικό που αφορά την περίοδο της δικής του στρατιωτικής θητείας, μια ιστορία την οποία ο ίδιος αγνοούσε μέχρι πρότινος. Η αποκάλυψη έρχεται σε μια ιδιαίτερα φορτισμένη στιγμή, λίγο πριν το «τελευταίο αντίο» στον πατέρα του, τον διακεκριμένο δημοσιογράφο και πρώην βουλευτή, Δημήτρη Κωνσταντάρα.

«Όταν ο πατέρας μου πήγε στρατό, είχε έναν ισχυρό πατέρα που θα μπορούσε να… διευκολύνει τη θητεία του. Αλλά για λόγους αρχής, δεν το έκανε. Όταν ήρθε η ώρα να κάνω τη θητεία μου εγώ, και πλέον ήταν αυτός ο ισχυρός, μαντέψτε τι έκανε…», έγραψε χαρακτηριστικά ο Λάμπρος Κωνσταντάρας, προϊδεάζοντας το κοινό για την έκπληξη που θα ακολουθούσε.

Η Αποκάλυψη από τον Πρώην Προϊστάμενο Μεταθέσεων

Η άγνωστη πτυχή της ιστορίας ήρθε στο φως μέσω ενός μηνύματος που δέχτηκε ο Λάμπρος Κωνσταντάρας από έναν πρώην προϊστάμενο των μεταθέσεων των ναυτοδιόπων στο Γενικό Επιτελείο Ναυτικού (ΓΠΝ). Ο εν λόγω αξιωματικός αποκάλυψε λεπτομέρειες από την περίοδο που ο Λάμπρος παρουσιάστηκε στο Πολεμικό Ναυτικό για να εκπληρώσει τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις.

«Σήμερα, 21 χρόνια μετά, έμαθα αυτό… (το είχα υποψιαστεί βέβαια)», σημείωσε ο Λάμπρος Κωνσταντάρας, παραθέτοντας αυτούσιο το μήνυμα που έλαβε:

«Πριν από αρκετά χρόνια, όταν ήμουν προϊστάμενος των μεταθέσεων των ναυτοδιόπων στο ΓΠΝ, παρουσιάστηκε για να κάνει τη στρατιωτική του θητεία ο ναύτης Λάμπρος Κωνσταντάρας, εγγονός του θρυλικού ομώνυμου ηθοποιού και γιος του δημοσιογράφου και τότε βουλευτή Δημήτρη Κωνσταντάρα.

Συνηθισμένος με την κλασσική πρακτική, περίμενα το τηλέφωνο του βουλευτή πατέρα ή έστω κάποιου εκ μέρους, για την «καλή» μετάθεση του παιδιού. Ένα τέτοιο τηλεφώνημα δεν ήρθε ποτέ, πράγμα που με εντυπωσίασε θετικά. Από την πλευρά μου, χωρίς την παραμικρή πίεση, αφού μελέτησα το βιογραφικό του Λάμπρου, διαπίστωσα ικανότητές του, τον μετέθεσα σε μια συγγενική θέση.

Μετά από πολλά χρόνια συνάντησα τον Δημήτρη Κωνσταντάρα στην περιοχή της Ομονοίας. Συζητήσαμε και του ανέφερα την τότε περίπτωση του γιου του. Με ευχαρίστησε από καρδιάς, ένας απλός πατέρας και όχι ένας πασίγνωστος δημοσιογράφος και βουλευτής κόμματος εξουσίας. Μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση η γλυκύτητα και η ευγένεια του ανθρώπου. Καλό ταξίδι Δημήτρη Κωνσταντάρα».

Η συγκινητική αυτή μαρτυρία υπογραμμίζει την ακεραιότητα και τις αρχές που χαρακτήριζαν τον Δημήτρη Κωνσταντάρα, ο οποίος, παρά την επιρροή και τη θέση του, επέλεξε να μην παρέμβει για τη «διευκόλυνση» της θητείας του γιου του, τιμώντας έτσι τη σημασία της ισονομίας και της αξιοκρατίας. Αυτή η στάση αντανακλά μια ευρύτερη ηθική πυξίδα που διέκρινε τον Δημήτρη Κωνσταντάρα τόσο στην προσωπική του ζωή όσο και στη μακρά και επιτυχημένη του σταδιοδρομία ως δημοσιογράφος και πολιτικός.