Οκτώ χρόνια συμπληρώθηκαν από την ημέρα που η «απόλυτη σταρ», η Ζωή Λάσκαρη, άφησε την τελευταία της πνοή, βυθίζοντας στο πένθος την οικογένειά της και ολόκληρο το πανελλήνιο. Η απώλεια μιας τόσο εμβληματικής μορφής του ελληνικού κινηματογράφου και θεάτρου εξακολουθεί να συγκινεί, με την κόρη της, Αίθρα Λυκουρέζου, να τιμά τη μνήμη της με μια ιδιαίτερα συγκινητική ανάρτηση.
Η Ζωή Λάσκαρη: Ένα διαχρονικό φαινόμενο
Η 18η Αυγούστου 2017 έμελλε να είναι η ημερομηνία που η Ζωή Λάσκαρη, το ανεξίτηλο σύμβολο κομψότητας, ταλέντου και δυναμισμού, αποχώρησε από τη ζωή στο σπίτι της στο Πόρτο Ράφτη. Η είδηση του θανάτου της σκόρπισε θλίψη όχι μόνο στον καλλιτεχνικό κόσμο, αλλά και σε εκατομμύρια θαυμαστές που τη λάτρεψαν για τις ερμηνείες της και την εν γένει παρουσία της. Η Λάσκαρη δεν ήταν απλώς μια ηθοποιός· ήταν ένα φαινόμενο, μια προσωπικότητα που καθόρισε την εποχή της και τη σημάδεψε με την ακαταμάχητη γοητεία και τον αντισυμβατικό της χαρακτήρα.
Το συγκινητικό «αντίο» της Αίθρας Λυκουρέζου
Με αφορμή την οκταετή επέτειο από τον θάνατο της μητέρας της, η Αίθρα Λυκουρέζου προχώρησε σε μια βαθιά προσωπική και συναισθηματική ανάρτηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Η ανάρτηση αυτή, που απηχεί τη διαχρονική απήχηση της Ζωής Λάσκαρη, περιγράφει με λέξεις-κλειδιά την ουσία της μητέρας της:
- «Φως. Αέρας. Λευκό. Φωτεινή ψυχή.» – υπογραμμίζοντας την αιθέρια και φωτεινή της παρουσία.
- «Έσπερνε δημιουργία. Διαφορετική. Δημιουργική. Απόλυτη. Ζωντανή. Ευαίσθητη. Τσαμπουκάς. Θαρραλέα. Τολμηρή.» – αναδεικνύοντας την πολύπλευρη προσωπικότητά της, τον δυναμισμό της και το πάθος της για ζωή και δημιουργία.
- «Άνοιγε δρόμους… Δεν ακολουθούσε τα στημένα. Δεν ακολουθούσε τα πλήθη. Δεν επιζητούσε χειροκρότημα. Δεν επιζητούσε τίποτα. Γιατί πολύ απλά ήταν.» – μια σαφής αναφορά στον αντισυμβατικό της χαρακτήρα, την αυθεντικότητά της και την απέχθειά της προς την επιφανειακή αναγνώριση.
Η Αίθρα Λυκουρέζου τονίζει ιδιαίτερα την αυθεντικότητα της μητέρας της σε έναν κόσμο που συχνά χαρακτηρίζεται από το «στημένο στάρ σύστεμ». Η φράση της «Ήταν το πιο λαμπρό αστέρι» και «Το φως της… είτε σε έκαιγε… Είτε σε ζέσταινε…» συνοψίζει την ισχυρή της επιρροή και το ανεξίτηλο σημάδι που άφησε. Η αναφορά της στο ότι η Λάσκαρη «δεν «έστηνε» ειδήσεις» και «δεν είχε ψώνιο να την αποκαλούν κάπως» αναδεικνύει την ταπεινότητα και την ακεραιότητά της, σε αντίθεση με τις σημερινές τάσεις προβολής.
Η οριστική φράση της Αίθρας Λυκουρέζου, «Σε ευχαριστώ που μου έδειξες τι θα πει…. ΖΩΗ», είναι μια συγκλονιστική δήλωση ευγνωμοσύνης και αποτυπώνει την κληρονομιά που άφησε η Ζωή Λάσκαρη: όχι μόνο ως καλλιτέχνης, αλλά και ως μια γυναίκα που έζησε τη ζωή της με πάθος, αυθεντικότητα και βαθιά πίστη.
Η κληρονομιά της Ζωής Λάσκαρη στον ελληνικό κινηματογράφο
Η Ζωή Λάσκαρη εδραίωσε τη θέση της ως μία από τις σπουδαιότερες πρωταγωνίστριες του ελληνικού κινηματογράφου της χρυσής εποχής, συνεργαζόμενη με σπουδαίους σκηνοθέτες και συμπρωταγωνιστώντας με τους μεγαλύτερους ηθοποιούς. Από ταινίες όπως «Το κορίτσι με το μαύρο βενζινάδικο» μέχρι το «Νυμφεύομαι την κόρη μου», η Λάσκαρη κατάφερε να αποτυπώσει ένα ευρύ φάσμα ρόλων, πάντοτε με τη δική της χαρακτηριστική σφραγίδα. Η απήχησή της είναι διαχρονική, με τις ταινίες της να συγκινούν ακόμα και σήμερα νέες γενιές, αποδεικνύοντας ότι το αληθινό ταλέντο και η αυθεντική προσωπικότητα δεν ξεθωριάζουν στο πέρασμα του χρόνου.
View this post on Instagram