Μια μαγευτική νύχτα στο αρχαίο θέατρο της Μεσσήνης διασταύρωσε το συναίσθημα με την ιστορία μέσα από την όπερα «Νόρμα» του Βιντσέντζο Μπελλίνι.
Η «Νόρμα» και η αρχαία σκηνή της Μεσσήνης
Η όπερα «Νόρμα» (1831), ένα έργο γεμάτο πάθος, προδοσία και εσωτερικούς αγώνες, παρουσιάστηκε με ιδιαίτερη λαμπρότητα στο ιστορικό Αρχαίο Θέατρο της Μεσσήνης. Η παράσταση βρήκε τη μοναδική της έκφραση σ’ έναν χώρο που αναβιώνει τον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό, προσφέροντας μια σπάνια σύνδεση ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν.
Μια τελετουργική διαδρομή στον χώρο και τον χρόνο
Κάθε βήμα προς το θέατρο γίνεται μια ιερή πορεία διαμέσου της καλοδιατηρημένης Αρχαίας Μεσσήνης, όπου η φύση και τα μνημεία συνομιλούν αρμονικά. Τα αρχαιολογικά στοιχεία, όπως οι πέτρες που έχουν ακουμπήσει χιλιάδες ιστορίες, ενισχύουν την αίσθηση ενός ταξιδιού σε άλλες εποχές, όπου το ανθρώπινο δράμα συνυπάρχει με μυστήριο και βάθος.
Η μουσική του Μπελλίνι και η ζωντανή παράσταση
Η Καμεράτα – Ορχήστρα των Φίλων της Μουσικής υπό τη διεύθυνση του επιβλητικού Γιώργου Πέτρου απέδωσε με ευαισθησία τη μελωδικότητα και το συναίσθημα της όπερας, ενώ η φωνητική παρουσία των ερμηνευτών έδωσε ζωή στους χαρακτήρες που ζουν τον προδομένο έρωτα και τις εσωτερικές συγκρούσεις.
Τα πρόσωπα της παράστασης
- Καρίν Ντεέ (Karine Deshayes): Μετζοσοπράνο, ενσάρκωσε την τραγικότητα και την ευαισθησία της Νόρμα με μια ήρεμη αλλά αριστοκρατική φωνητική έκφραση.
- Ραφαέλλα Λουπινάτσι (Raffaella Lupinacci): Η νεαρή ιέρεια Ανταλτζίζα, με ζεστή φωνή που έκρυβε τη σύγκρουση μεταξύ αθωότητας και πάθους.
- Μοϊσές Μαρίν (Moisés Marín): Ο τενόρος στον ρόλο του Πολλιόνε, που ζωντάνεψε τον εσωτερικό αγώνα του ρωμαίου κατακτητή με ένταση και στιβαρότητα.
- Χριστόφορος Σταμπόγλης: Ο μπάσος που απέδωσε τον πατέρα – αρχιερέα Οροβέζο, ως την απόλυτη εκφραστική φωνή του νόμου και της παράδοσης.
Η φύση συναντά την τέχνη με το κροτάλισμα των βατράχων
Ένα μοναδικό στοιχείο της βραδιάς ήταν το φυσικό ηχητικό υπόβαθρο των βατράχων που, σαν απόθεμα αρχαίας χορικής παράδοσης, πλαισίωναν την παράσταση, θυμίζοντας την αρμονική σχέση ανάμεσα στη φύση, το περιβάλλον και το ανθρώπινο δράμα. Αυτή η απρόσμενη «συναυλία» επαναπροσδιόρισε την εμπειρία, καθώς η παρουσία τους συνδέθηκε με το αρχαίο αποχετευτικό σύστημα νερού του θεάτρου που ανακάλυψε και αποκατέστησε ο κορυφαίος αρχαιολόγος Πέτρος Θέμελης.
Μοιράζοντας τη μαγεία της παράστασης
Η βραδιά ολοκληρώθηκε σε έναν τόνο μυστικής κάθαρσης, ενώ το μεταμεσονύκτιο δείπνο στο γειτονικό εστιατόριο «Ιθώμη» έδωσε την τέλεια γευστική αίσθηση της μεσσηνιακής γης και φιλοξενίας. Το όλο γεγονός επιβεβαίωσε πως η τέχνη και ο πολιτισμός παραμένουν ζωντανοί, υπενθυμίζοντας την αξία της ιστορίας και της σύνδεσής μας με το παρελθόν.
Ευχαριστίες στους χορηγούς και τους φορείς που υποστήριξαν την πραγματοποίηση της όπερας στο αρχαίο θέατρο της Μεσσήνης.
