Η Κατερίνα Βρανά αποκαλύπτει τα σοβαρά εμπόδια προσβασιμότητας στα θέατρα, μιλώντας με πάθος για τη σημαντικότητα της ισότητας στον πολιτισμό.
Οι δυσκολίες πρόσβασης στα θέατρα για άτομα με αναπηρία
Η Κατερίνα Βρανά, γνωστή για το stand up comedy της αλλά και για τη δυνατή φωνή της υπέρ των δικαιωμάτων των ανθρώπων με αναπηρία, αποκάλυψε την πραγματικότητα που αντιμετωπίζει όσον αφορά στους μη προσβάσιμους χώρους των θεάτρων. Στην εκπομπή «Μέλλον Ένα» με τον Γιώργο Καπουτζίδη και την Γεωργία Καλτσή, η Βρανά τόνισε: «Ο μισαναπηρισμός είναι αδιαφορία και άγνοια».
Προκλήσεις στην καθημερινότητα ανθρώπων με αναπηρικά αμαξίδια
Όπως ανέφερε, η προσβασιμότητα συχνά παρουσιάζεται ως μία τυπική “λύση” με μικρά εμπόδια, όπως «μόνο τρία σκαλάκια», τα οποία όμως αποδεικνύονται ανυπέρβλητα. Η κα Βρανά υπογράμμισε τη σημαντική αδιαφορία του κράτους για τις μετακινήσεις ατόμων με αναπηρικά αμαξίδια, τονίζοντας πως τα κοινωνικά και θεσμικά εμπόδια δεν της επιτρέπουν να ζήσει πλήρως την καθημερινότητά της, παρόλο που έχει επιστρέψει στη δουλειά της μετά το ατύχημα που είχε.
Η ανάγκη για ουσιαστικές αλλαγές στην προσβασιμότητα θεάτρων και χώρων ψυχαγωγίας
Η Κατερίνα Βρανά επισήμανε πως παρά την ετοιμότητά της και τη θέληση πολλών ανθρώπων με αναπηρία να συμμετέχουν ενεργά στην κοινωνία, αντιμετωπίζουν «σαχλά, χαζά και τελείως διαχειρίσιμα εμπόδια», τα οποία όμως παραμένουν αγνοημένα από τους αρμόδιους. Η αυστηρή κραυγή της «Είμαι μέχρι εδώ, δηλαδή! Άι σιχτίρ!» υπογραμμίζει την απογοήτευση αλλά και την αποφασιστικότητά της να μην δεχθεί άλλο τον αποκλεισμό.
Πολιτισμός και οικονομία: Γιατί η προσβασιμότητα είναι κέρδος για όλους
Με έντονο τόνο, η Κατερίνα Βρανά καλεί σε μια πιο ρεαλιστική προσέγγιση: η προσβασιμότητα δεν αποτελεί μόνο ανθρωπιστική υποχρέωση αλλά και οικονομική ευκαιρία. «Κάντε το από καπιταλιστική άποψη», είπε χαρακτηριστικά, «θα προσφέρω στην οικονομία, θα κινήσω χρήματα, θα κάνω παραστάσεις». Τόνισε ότι αποκλείοντας το 15% του πληθυσμού, περιορίζεται σημαντικά η πολιτιστική και οικονομική ζωή της χώρας.
Η ομιλία της Κατερίνας Βρανά αποτελεί σημαντική υπενθύμιση για την ανάγκη βελτίωσης των προσβάσιμων θεάτρων στην Ελλάδα και την ενίσχυση της κοινωνικής ένταξης. Η ισότητα στην πρόσβαση στον πολιτισμό δεν είναι προνόμιο, αλλά βασικό δικαίωμα.