Ο Πάρης Σκαρτσολιάς, γνωστός από τους ρόλους του σε επιτυχημένες τηλεοπτικές σειρές, μίλησε πρόσφατα για την επαγγελματική του πορεία, την επιστροφή αγαπημένων σειρών, αλλά και για μια βαθιά προσωπική απώλεια που τον στιγμάτισε.
Η Τηλεοπτική Επιστροφή και οι Αποφάσεις Καριέρας
Ο ταλαντούχος ηθοποιός, που έγινε ευρέως αναγνωρίσιμος από τον ρόλο του ως «Μανωλάκης» στο εμβληματικό «Καφέ της Χαράς», βρέθηκε καλεσμένος στην εκπομπή «Breakfast@Star» και παραχώρησε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη στον Ηλία Σκουλά. Ένα από τα κεντρικά θέματα συζήτησης ήταν η τηλεοπτική επιστροφή της δημοφιλούς σειράς «Το Σόι Σου», η οποία αναμένεται να καθηλώσει ξανά τους τηλεθεατές.
Ο Σκαρτσολιάς αποκάλυψε ότι υπήρξε επικοινωνία με την παραγωγή για ενδεχόμενη συμμετοχή του στα νέα επεισόδια, ωστόσο, όπως δήλωσε χαρακτηριστικά:
«Είχα μια επικοινωνία, δεν μπορούσε να γίνει για διάφορους λόγους. Κάποια στιγμή στο μέλλον μπορεί με τους συγκεκριμένους να ξαναυπάρξει. Δεν γινότανε γιατί εγώ έπρεπε να φύγω εκείνη την περίοδο, μετά απλώς δεν έκατσε.»
Αυτή η δήλωση υποδηλώνει ότι οι λόγοι ήταν κυρίως χρονικοί ή επαγγελματικών δεσμεύσεων που συνέπεσαν με τις ημερομηνίες των γυρισμάτων. Παρόλα αυτά, ο ηθοποιός εξέφρασε την αισιοδοξία του για την επιτυχία της σειράς, τονίζοντας: «Έχει ενδιαφέρον που θα επιστρέψει η σειρά, πιστεύω θα πετύχει.» Η δήλωση αυτή καταδεικνύει την αναγνώριση της δυναμικής του project και την εμπιστοσύνη του στο cast και την παραγωγή.
Η Αντιμετώπιση μιας Βαθιάς Απώλειας
Πέρα από τα επαγγελματικά, ο Πάρης Σκαρτσολιάς άνοιξε την καρδιά του και αναφέρθηκε στην απώλεια του πατέρα του, ένα θέμα που τον συγκινεί βαθιά και εξακολουθεί να τον επηρεάζει. Με ειλικρίνεια και ευαισθησία, μοιράστηκε τις σκέψεις του για το πώς διαχειρίζεται το πένθος:
«Είναι νωπό ακόμα. Δεν υπάρχει με την συχνότητα που υπήρχε τότε. Όσο περνάει ο καιρός είναι καλύτερα, αλλά πάντα υπάρχει, δεν φεύγει ποτέ. Νιώθω συνέχεια τον πατέρα μου, αυτό δεν σταματάει ποτέ.»
Αυτές οι δηλώσεις υπογραμμίζουν την πολυπλοκότητα του πένθους, το οποίο, αν και με την πάροδο του χρόνου γίνεται λιγότερο έντονο, παραμένει πάντα ένα κομμάτι της ψυχής του ανθρώπου που έχει βιώσει μια τόσο σημαντική απώλεια. Η αναφορά στη συνεχή παρουσία του πατέρα του στη σκέψη του αποκαλύπτει την αδιάλειπτη συναισθηματική σύνδεση που διατηρεί, αναδεικνύοντας την ανθρώπινη πλευρά πίσω από τον δημόσιο χαρακτήρα.