Ο Σταύρος Τσουμάνης, μια γνώριμη φυσιογνωμία τόσο της θεατρικής σκηνής όσο και της μικρής οθόνης, μοιράζεται μια ενδοσκοπική ματιά στην καλλιτεχνική του πορεία, αναδεικνύοντας τη βαθιά σύνδεση μεταξύ προσωπικής ευημερίας και επαγγελματικής δημιουργίας, μέσα από το πρίσμα των διαδοχικών κρίσεων της εποχής μας.
Σταύρος Τσουμάνης: Από την τηλεοπτική επιτυχία στην αναζήτηση της εσωτερικής ισορροπίας
Η φετινή τηλεοπτική σεζόν βρήκε τον Σταύρο Τσουμάνη να πρωταγωνιστεί στη σειρά «VIΠ – Καλά Γεράματα», μια παραγωγή που απέσπασε θετικές κριτικές και αναγέννησε το ενδιαφέρον του κοινού για ποιοτικές τηλεοπτικές παραγωγές. Ωστόσο, για τον ίδιο τον ηθοποιό, η επιτυχία δεν μετριέται αποκλειστικά σε δείκτες τηλεθέασης ή εισπράξεις. Αντιθέτως, όπως ο ίδιος τονίζει, η προσωπική ικανοποίηση και η ψυχική ευεξία υπερτερούν κατά πολύ της εμπορικής επιτυχίας.
Η ψυχική ευεξία ως πυξίδα στην καλλιτεχνική πορεία
«Η επιτυχία των εισιτηρίων ανήκει στους παραγωγούς», επισημαίνει με σαφήνεια ο Τσουμάνης, αποδομώντας την επικρατούσα αντίληψη ότι η αξία ενός καλλιτέχνη ταυτίζεται με τα οικονομικά αποτελέσματα των έργων του. Η πανδημία του COVID-19 και η επακόλουθη καραντίνα λειτούργησαν ως καταλύτης σε αυτή την αναθεώρηση. «Μετά την καραντίνα, τα πράγματα απομυθοποιήθηκαν», δηλώνει χαρακτηριστικά, υπογραμμίζοντας την προτίμησή του στην εσωτερική γαλήνη έναντι του αγχωτικού κυνηγιού της εξωτερικής αναγνώρισης. Αυτή η στάση αντανακλά μια ευρύτερη τάση που αναδύεται στην καλλιτεχνική κοινότητα, όπου όλο και περισσότεροι δημιουργοί επιδιώκουν μια βιώσιμη καριέρα με επίκεντρο την ψυχική τους υγεία.
Η γενιά των κρίσεων: Διαμορφώνοντας συνειδήσεις και επαναπροσδιορίζοντας όνειρα
Ο Σταύρος Τσουμάνης αυτοπροσδιορίζεται ως μέλος μιας γενιάς που «μεγάλωσε μέσα σε διαδοχικές κρίσεις». Αναφέρεται στην οικονομική κρίση του 2008, η οποία τον βρήκε σε εφηβική ηλικία (μόλις 13 ετών), αλλά και στις μετέπειτα υγειονομικές και κοινωνικές αναταράξεις. Αυτές οι εμπειρίες δεν ήταν απλώς γεγονότα, αλλά διαμορφωτικοί παράγοντες που οδήγησαν σε ένα βαθύ «εσωτερικό ξεκαθάρισμα». Οι συνεχείς προκλήσεις, αντί να τον καταβάλουν, τον ώθησαν σε αυτογνωσία και σε έναν αναστοχασμό σχετικά με τις πραγματικές του επιθυμίες και προτεραιότητες.
Η αποδοχή των «όχι» – είτε πρόκειται για επαγγελματικές απορρίψεις είτε για προσωπικούς περιορισμούς – αναδεικνύεται σε καθοριστικό στοιχείο αυτής της διαδικασίας. «Με βοήθησαν να καταλάβω τον εαυτό μου καλύτερα», εξηγεί, αναδεικνύοντας την αξία της αποτυχίας ως μονοπατιού προς την αυτοπραγμάτωση. Αυτή η προσέγγιση είναι ιδιαίτερα σημαντική σε έναν απαιτητικό χώρο όπως η υποκριτική, όπου η απόρριψη αποτελεί συχνό φαινόμενο.
Ο δρόμος προς την αυτοπραγμάτωση: Πέρα από τα άπιαστα όνειρα
Καθώς ωριμάζει, ο Σταύρος Τσουμάνης αναγνωρίζει ότι κάποια από τα νεανικά του όνειρα ίσως φαντάζουν πλέον «πιο άπιαστα». Ωστόσο, αυτό δεν αποτελεί λόγο απογοήτευσης. Αντιθέτως, τονίζεται η σημασία της επιμονής και της διαρκούς αναζήτησης της εσωτερικής γαλήνης. Η φωνή του Τσουμάνη αντικατοπτρίζει τις αγωνίες και τις ελπίδες μιας ολόκληρης γενιάς Ελλήνων, οι οποίοι καλούνται να ισορροπήσουν ανάμεσα:
- Στα προσωπικά ιδανικά και την ανάγκη για καλλιτεχνική έκφραση.
- Στις οικονομικές πραγματικότητες και τις απαιτήσεις μιας διαρκώς μεταβαλλόμενης αγοράς εργασίας.
- Στην ανάγκη για επιτυχία και την επιθυμία για ψυχική ηρεμία.
Η συνέντευξή του αποτελεί μια υπενθύμιση ότι η αληθινή επιτυχία έγκειται στην ικανότητα να κοιμάται κανείς ήσυχος το βράδυ, έχοντας συμβιβαστεί με τον εαυτό του και τις επιλογές του, μακριά από τον φθοροποιό ανταγωνισμό και τις εξωτερικές πιέσεις. Η προσέγγιση του Σταύρου Τσουμάνη προσφέρει ένα παράδειγμα αυθεντικότητας και ανθεκτικότητας στην ελληνική καλλιτεχνική σκηνή.