Μια ανεπανάληπτη αφήγηση από τον Νίκο Πορτοκάλογλου για τη διαδρομή του στη μουσική και τα παιδικά του χρόνια στη σκιά της Χούντας.
Η αθέατη νεότητα στη σκιά της Χούντας
Ο Νίκος Πορτοκάλογλου, μέσα από τη συνέντευξή του στο «Στούντιο 4», αποκάλυψε τις δυσκολίες της νεότητάς του, όπου έμαθε να κινείται αόρατος, προκειμένου να προστατευτεί από τις πολιτικές πιέσεις της εποχής της Χούντας.
Όπως ανέφερε, αυτή η συνειδητή αποστασιοποίηση ήταν μια μορφή αυτοπροστασίας: «Είχα εκπαιδευτεί – ασυνείδητα βέβαια – να γίνω αόρατος για να περνάω καλύτερα στο σχολείο» τόνισε, αναδεικνύοντας το πώς η πολιτική καταπίεση επηρέασε ακόμα και την καθημερινή μαθητική ζωή.
Η μετάβαση από την αορατότητα στη σκηνή
Ο πολυαγαπημένος μουσικός και τραγουδοποιός Νίκος Πορτοκάλογλου μοιράστηκε επίσης την προσωπική του επαγγελματική εξέλιξη, περιγράφοντας πώς από τη παθητική “αόρατη” στάση της παιδικής ηλικίας, έφτασε να λάμπει ως καλλιτέχνης στη μουσική σκηνή:
Ο ίδιος εξήγησε: «Πήγα στο άλλο άκρο, έπρεπε να βγω στη σκηνή, στους προβολείς και να μην είμαι απλά ορατός».
Ο ρόλος της μουσικής στην προσωπική και κοινωνική ταυτότητα
Αναδεικνύοντας τη σημασία της μουσικής και της έκφρασης, ο Νίκος Πορτοκάλογλου υπενθυμίζει πώς ο καλλιτέχνης μεταμορφώνεται από παθητικός παρατηρητής σε ενεργό δημιουργό που φωτίζει τις κοινωνικές και πολιτικές πραγματικότητες.
Η εμπειρία του, γεμάτη αντιθέσεις, είναι παράδειγμα για όσους προσπαθούν να βρουν τη φωνή τους μέσα σε δύσκολες συνθήκες.