Γιάννης Πάριος: «Ο Καζαντζίδης δεν θα επέτρεπε την ταινία

Σε μία σπάνια και αποκαλυπτική συνέντευξη, ο αειθαλής Γιάννης Πάριος, μία εμβληματική μορφή του ελληνικού τραγουδιού, μιλά ανοιχτά για τις βιογραφικές ταινίες μουσικών και την κατηγορηματική του άρνηση να γίνει η δική του ζωή αντικείμενο κινηματογραφικής μεταφοράς, αναδεικνύοντας τη σημασία της αυθεντικότητας και της διαχρονικής αξίας στην τέχνη.

Η κριτική ματιά του Γιάννη Πάριου στα βιογραφικά φιλμ: Το παράδειγμα του Καζαντζίδη

Ο Γιάννης Πάριος, ο «Τραγουδιστής του Έρωτα», συχνά τοποθετείται με παρρησία σε ζητήματα που αφορούν τη μουσική βιομηχανία, και στην εκπομπή «Buongiorno» πρόσφερε μία πολύτιμη οπτική γωνία σχετικά με τον τρόπο που διαχειριζόμαστε τη μνήμη και την κληρονομιά μεγάλων καλλιτεχνών. Ο λόγος του επικεντρώθηκε στις βιογραφικές ταινίες, εκφράζοντας σκεπτικισμό για την τάση κινηματογραφικής αναβίωσης βίων προσώπων όπως ο Στέλιος Καζαντζίδης, του οποίου η ζωή αποτέλεσε το αντικείμενο της πρόσφατης ταινίας «Υπάρχω» με πρωταγωνιστή τον Χρήστο Μάστορα.

Ο αριστοτέχνης ερμηνευτής υπογράμμισε την πεποίθησή του ότι ο ίδιος ο Καζαντζίδης, αν ζούσε, δεν θα επέτρεπε ποτέ μία τέτοια παραγωγή για τον εαυτό του. Πιο συγκεκριμένα, αναφέρθηκε:

Δείτε επίσης: Γιάννης Πάριος: Το συγκινητικό βίντεο από το σπίτι του με την εγγονή του και τον Χάρη Βαρθακούρη

«Ποιος είμαι εγώ που θα αφήσω να γίνει ταινία η ζωή μου;»
«Ο Καζαντζίδης και η γυναίκα του την έκαναν από αγάπη και πίεση» (εννοώντας ίσως την υποκείμενη ανάγκη ή την επιθυμία των κληρονόμων να τιμήσουν τη μνήμη του με αυτόν τον τρόπο).
«Δεν είδα την ταινία, αλλά άκουσα ότι είναι πολύ καλή και ο Χρήστος Μάστορας αξίζει συγχαρητήρια» (αναγνωρίζοντας την καλλιτεχνική προσπάθεια, αλλά διατηρώντας την προσωπική του αρχή).

Αυτές οι δηλώσεις υποδηλώνουν μία βαθιά κατανόηση της καλλιτεχνικής αξιοπρέπειας και μία επιθυμία να προστατευθεί η προσωπική ιστορία από την εμπορευματοποίηση, ακόμη και μετά θάνατον.

Η σταθερή άρνηση του Πάριου στην εκμετάλλευση της προσωπικής ζωής

Η συζήτηση επέκταθηκε στην προσωπική στάση του Πάριου απέναντι στην «εκμετάλλευση» της ζωής του για ψυχαγωγικούς ή κερδοσκοπικούς σκοπούς. Ο ίδιος, με την χαρακτηριστική του ευθύτητα, δηλώνει κατηγορηματικά ότι η ιδιωτική του ζωή δεν αποτελεί δημόσιο θέαμα. Η στάση του αυτή εδράζεται στην πεποίθηση ότι η τέχνη, και όχι η προσωπική ζωή του καλλιτέχνη, πρέπει να είναι το επίκεντρο.

Αξίζει να σημειωθεί η δήλωσή του:

«Άμα φύγω από τη ζωή, κανείς δεν θα με ρωτήσει αν θέλω να γίνει κάτι ή όχι». Αυτή η φράση αναδεικνύει τον προβληματισμό του για την έλλειψη ελέγχου μετά τον θάνατο και την πιθανότητα οι κληρονόμοι ή άλλοι να εκμεταλλευτούν την εικόνα του.
«Η ζωή μου δεν είναι για μόδα ή εκμετάλλευση». Εδώ ο Πάριος ξεκαθαρίζει τη διαφοροποίηση μεταξύ της καλλιτεχνικής του προσφοράς και της προσωπικής του ιστορίας, αρνούμενος να γίνει αντικείμενο μοντέρνων τάσεων ή εμπορικών επιδιώξεων.
«Πριν κάνουμε ταινίες ή συναυλίες, πρέπει να σεβόμαστε την αξία και την κληρονομιά των ανθρώπων όπως ο Θεοδωράκης και ο Καζαντζίδης». Αυτή η αναφορά στον Μίκη Θεοδωράκη και τον Στέλιο Καζαντζίδη υπογραμμίζει την ανάγκη για σεβασμό στην ιστορία και την προσφορά των μεγάλων δημιουργών, πέρα από τη ματαιοδοξία της προβολής.

Η διαχρονική αξία της τέχνης έναντι της πρόσκαιρης προβολής

Ο Γιάννης Πάριος, με την πείρα μιας θρυλικής καριέρας ετών, κατέληξε τη συνέντευξη με μία βαθιά φιλοσοφική τοποθέτηση για την ουσία της καλλιτεχνικής διαχρονικότητας. Η βασική του θέση είναι ότι η αληθινή τέχνη δεν χρειάζεται επιπρόσθετα εμπορικά εγχειρήματα για να παραμείνει ζωντανή στη μνήμη του κοινού.

Ολοκλήρωσε τη σκέψη του τονίζοντας:

«Όταν το έργο σου θυμάται ο κόσμος χρόνια μετά, δεν έχεις ξεχαστεί ποτέ». Αυτό το μήνυμα είναι υψίστης σημασίας για τον κόσμο των τεχνών, τονίζοντας ότι η αληθινή υστεροφημία δεν χτίζεται με βιογραφικές ταινίες, αλλά με το ίδιο το έργο.
«Οι μεγάλοι καλλιτέχνες δεν έχουν ανάγκη ούτε ταινίες ούτε επιπλέον εκδηλώσεις για να μείνουν ζωντανοί στη μνήμη μας». Ο Πάριος επαναφέρει στο προσκήνιο την πεποίθηση ότι η τέχνη έχει αυτοδυναμία και η κληρονομιά ενός μεγάλου καλλιτέχνη μένει ανεξίτηλη στο χρόνο μέσα από τα ίδια τα έργα του.

Η συγκεκριμένη συνέντευξη του Γιάννη Πάριου, όπως δημοσιεύτηκε και αναλύθηκε στην ιστοσελίδα Icon Magazine και στο πλαίσιο της εκπομπής «Buongiorno», αποτελεί ένα σημαντικό ντοκουμέντο για την καλλιτεχνική ηθική και τη συνειδητή απόρριψη της εμπορευματοποίησης της προσωπικής ιστορίας. Τονίζει την αιώνια αξία της αυθεντικότητας και την πίστη ότι η αληθινή τέχνη, όπως και οι δημιουργοί της, αντέχουν στον χρόνο, χωρίς την ανάγκη πρόσκαιρων «μόδων» ή επιφανειακών προβολών.