Ο Φοίβος Δεληβοριάς, μία από τις πιο χαρακτηριστικές φυσιογνωμίες της σύγχρονης ελληνικής μουσικής σκηνής, ανοίγει την καρδιά του σε μια εις βάθος συζήτηση για τις ρίζες του, την καλλιτεχνική του φύση και τον καθοριστικό ρόλο της οικογένειας, αναδεικνύοντας πτυχές της ζωής του που διαμόρφωσαν τον καλλιτέχνη και τον άνθρωπο.

Η Καλλιθέα του ’80: Μια Μητρόπολη Αναμνήσεων και Κοινωνικών Αντιθέσεων

Ο Φοίβος Δεληβοριάς, ένας δημιουργός με βαθιά συνδεδεμένος με τις αστικές εμπειρίες, ανατρέχει στα παιδικά του χρόνια στην Καλλιθέα της δεκαετίας του ’80. Αυτή η περίοδος και ο τόπος λειτουργούν ως ένας καμβάς όπου ζωγραφίζονται οι πρώτες του εντυπώσεις από την πολυπλοκότητα της ελληνικής κοινωνίας. Η Καλλιθέα του τότε δεν ήταν απλώς μια συνοικία· ήταν ένα κοινωνικό μωσαϊκό, ένας χώρος όπου «συμβίωναν αρμονικά», όπως τονίζει ο ίδιος χαρακτηριστικά, η αθηναϊκή ελίτ και οι λαϊκοί άνθρωποι.

• Ο Δεληβοριάς περιγράφει μια γειτονιά ζωντανή, γεμάτη δεκάδες κινηματογράφους, οι οποίοι αποτελούσαν τότε το κέντρο της ψυχαγωγίας και της κοινωνικής ζωής.
• Η ανάμειξη αυτή των κοινωνικών τάξεων, η ποικιλομορφία των χαρακτήρων και των βιωμάτων, λέει ο Φοίβος, αποτέλεσε το θεμέλιο της καλλιτεχνικής του ψυχοσύνθεσης και επηρέασε άμεσα την ικανότητά του να παρατηρεί και να αποτυπώνει την ανθρώπινη φύση στα έργα του.

Οικογενειακές Ρίζες: Η Σύνθεση των Κόσμων που Διαμόρφωσε τον Στοχαστή

Η συζήτηση στρέφεται ακολούθως στην οικογένειά του, αναδεικνύοντας την έντονη αντίθεση και συνάμα την αρμονική συνύπαρξη διαφορετικών κόσμων στο ίδιο σπίτι. Ο Φοίβος Δεληβοριάς μιλά με σεβασμό για τους γονείς του, αλλά και για τη γιαγιά του, έναν χαρακτήρα που φαίνεται να άφησε ανεξίτηλο το στίγμα του στην προσωπικότητά του.

• Η γιαγιά του περιγράφεται ως μια «αυθεντική λαϊκή γυναίκα», αντιπροσωπεύοντας ίσως την πιο παραδοσιακή πλευρά της ελληνικής κοινωνίας και τον άμεσο, ανεπιτήδευτο τρόπο ζωής.
• Αντιθέτως, η μητέρα του, «καθηγήτρια πανεπιστημίου», συμβόλιζε τον κόσμο της γνώσης, της διανόησης και της ακαδημαϊκής ακρίβειας.

Αυτή η σύζευξη του λαϊκού με το επιστημονικό, του αισθαντικού με το λογικό, δημιούργησε ένα εκρηκτικό, αλλά ταυτόχρονα γόνιμο, περιβάλλον για την ανάπτυξη ενός ανοικτού, πολυδιάστατου και αναμφίβολα σκεπτόμενου ανθρώπου και καλλιτέχνη, ικανού να αντιλαμβάνεται και να εκφράζει τις αποχρώσεις της ζωής.

Η Ιόλη: Δημιουργικότητα, Ελευθερία και η Γονεϊκή Οπτική του Φοίβου

Ένα από τα πιο συγκινητικά σημεία της συνέντευξης είναι η αναφορά στην κόρη του, Ιόλη. Ο Δεληβοριάς μιλά για εκείνη όχι απλώς ως παιδί του, αλλά ως πηγή έμπνευσης και ως «ανθρώπινο φορέα ελευθερίας και δημιουργικότητας». Η προσέγγισή του στη γονεϊκότητα ξεφεύγει από τα τετριμμένα, εστιάζοντας στην ενθάρρυνση της αυτονομίας και της αυτενέργειας.

«Τα “όχι” από γονείς, όταν είναι σωστά δομημένα και αιτιολογημένα, μπορούν να γίνουν δώρα», υπογραμμίζει, καθώς βοηθούν τα παιδιά να «χαράξουν έναν δημιουργικό και ανεξάρτητο δρόμο». Αυτή η φιλοσοφία αντανακλάται και στη φύση των τραγουδιών του, τα οποία συχνά ενσωματώνουν μια βαθιά αισιοδοξία, ακόμα και όταν αγγίζουν υπαρξιακά ζητήματα.

Η φράση «η ζωή μόνο έτσι είναι ωραία», που ακούγεται συχνά στις μουσικές του παραστάσεις, δεν είναι απλώς ένα σύνθημα· είναι μια φιλοσοφική του τοποθέτηση απέναντι στην αβεβαιότητα, μια ακτίνα αισιοδοξίας που διαπερνά την ίδια την ύπαρξη.

Η Ανθρώπινη Πλευρά της Τέχνης και το Χιούμορ ως Κλειδί ερμηνείας

Ο Δεληβοριάς, ως χαρισματικός αφηγητής, καταδεικνύει την αξία του χιούμορ, ακόμα και όταν αναφέρεται σε προσωπικότητες με βαρύγδουπο κύρος, όπως ο Γιώργος Νταλάρας. Αυτή η προσέγγιση δείχνει την ικανότητά του να απομυθοποιεί και να αναδεικνύει την ανθρώπινη διάσταση πίσω από τα δημόσια πρόσωπα.

Η συνέντευξη κλείνει με μια ενδιαφέρουσα αναφορά σε κινηματογραφικά σενάρια που γεννήθηκαν στο μυαλό του, όπως η αντιστροφή ρόλων μεταξύ του Βασίλη Μπισμπίκη και της Δέσποινας Βανδή. Αυτή η αναφορά δεν είναι τυχαία· αναδεικνύει την εξέλιξη σκέψης, την αντισυμβατική του ματιά και την πλούσια καλλιτεχνική φαντασία που χαρακτηρίζει τον Φοίβο Δεληβοριά, έναν καλλιτέχνη που συνεχίζει να εκπλήσσει και να εμπνέει με την αυθεντικότητά του.