Έξι μήνες μετά την απώλεια της σπουδαίας ηθοποιού Καίτης Κωνσταντίνου, η αδελφή της, Μαρία, αποκαλύπτει συγκλονιστικές λεπτομέρειες για τις τελευταίες στιγμές της, σκιαγραφώντας το πορτρέτο μιας καλλιτέχνιδας που έζησε για τους άλλους.
Το βαρύ κενό και η αναγνώριση του κοινού
Συμπληρώνονται σήμερα έξι μήνες από την ημέρα που η Καίτη Κωνσταντίνου, μια από τις πλέον αγαπητές και ταλαντούχες ηθοποιούς της γενιάς της, έχασε τη μάχη με τον καρκίνο, βυθίζοντας σε θλίψη τον καλλιτεχνικό κόσμο και το ευρύ κοινό. Η απουσία της είναι κάτι παραπάνω από αισθητή, αφήνοντας ένα δυσαναπλήρωτο κενό στα θεατρικά σανίδια και την τηλεόραση, μέρη όπου μεσουρανούσε με το μοναδικό της ταλέντο.
Σε μια ιδιαίτερα προσωπική και φορτισμένη συνέντευξη στην εκπομπή «Το ‘Χουμε» και τον δημοσιογράφο Στέργιο Σαμαρτζή, η αδελφή της αείμνηστης ηθοποιού, Μαρία Κωνσταντίνου, μοιράστηκε σπάνιες στιγμές από τη ζωή και το τέλος της. «Είναι δύσκολο για όλους. Και για εμένα και για τη μητέρα μου και για όλους. Πολύ δύσκολο. Την σκεφτόμαστε, μας λείπει», δήλωσε χαρακτηριστικά, υπογραμμίζοντας το μέγεθος της απώλειας για την οικογένειά της.
Η Μαρία Κωνσταντίνου εξέφρασε επίσης την έκπληξή της για την καθολική αναγνώριση που απολάμβανε η αδελφή της: «Όταν βγαίναμε τον πρώτο καιρό μαζί, δεν πιστεύω ότι της μίλαγε ο κόσμος. Δεν μπορούσα να καταλάβω ότι η αδελφή μου είναι τόσο αναγνωρίσιμη». Αυτή η δήλωση αναδεικνύει την ταπεινότητα και την προσήλωση της Καίτης Κωνσταντίνου στην τέχνη της, μακριά από τη λάμψη και τη δημοσιότητα που συχνά συνοδεύουν το επάγγελμα του ηθοποιού.
Η αφοσίωση στην τέχνη και ο ιδεαλισμός
Η αδελφή της ηθοποιού τόνισε επίσης την επιλεκτικότητα και την αφοσίωση της Καίτης Κωνσταντίνου στις καλλιτεχνικές της επιλογές: «Είχε απορρίψει και πολλές δουλειές, ότι έκανε της άρεσε, ήταν ευχαριστημένη, το ήθελε να το κάνει, δεν ήταν κάτι που το έκανε απλά μόνο για να δουλέψει και νομίζω έβγαζε τον καλύτερο εαυτό της όταν το έκανε». Αυτή η προσέγγιση στο θέατρο και την υποκριτική, μακριά από την εμπορευματοποίηση, αποτελεί ένα δείγμα του ήθους και της ακεραιότητας που χαρακτήριζε την ηθοποιό. Η Καίτη Κωνσταντίνου δεν έβλεπε την τέχνη ως ένα απλό μέσο βιοπορισμού, αλλά ως μια βαθύτερη ανάγκη έκφρασης και προσφοράς.
Μια ζωή αφιερωμένη στους άλλους
Πέρα από το καλλιτεχνικό της έργο, η Μαρία Κωνσταντίνου σκιαγράφησε το πορτρέτο μιας γυναίκας δοτικής και αλτρουίστριας. «Η Καίτη ζούσε για τους άλλους, για την οικογένειά της, για τους ανθρώπους που αγαπούσε. Ότι της ζήταγες δε σε στεναχωρούσε ποτέ, θα σε βοηθούσε», ανέφερε, αναδεικνύοντας τον βαθύ ανθρωπισμό και την προσφορά της Καίτης Κωνσταντίνου στους γύρω της. Η ειλικρίνειά της και η εντιμότητά της ήταν χαρακτηριστικά που την καθόριζαν, τόσο στην προσωπική όσο και στην επαγγελματική της ζωή: «Προς τον έξω κόσμο ήταν ειλικρινής και έντιμη και δεν ήθελε να κοροϊδεύει κανέναν».
Οι τελευταίες στιγμές: Γαλήνη στην απώλεια
Η εξομολόγηση της Μαρίας Κωνσταντίνου κορυφώθηκε με την εικόνα των τελευταίων στιγμών της αδελφής της, αναδεικνύοντας τη δύναμη και την αξιοπρέπεια με την οποία αντιμετώπισε την ασθένειά της. «Ήμουν πάρα πολύ κοντά της. Δύσκολα περάσαμε ναι, όχι όλο το χρονικό διάστημα, τον πρώτο καιρό ήταν καλά, μετά λίγο δυσκόλεψαν τα πράγματα», περιέγραψε. Ωστόσο, η παρηγοριά έρχεται από την πεποίθηση ότι η Καίτη Κωνσταντίνου έφυγε ήσυχα και ατάλαιπωρη: «Νομίζω ότι έφυγε ήσυχα, τουλάχιστον δεν ταλαιπωρήθηκε». Αυτή η δήλωση, αν και πικρή, προσφέρει μια νότα γαλήνης στην τραγική απώλεια.
Η Καίτη Κωνσταντίνου, με το σπάνιο της ταλέντο, την εργατικότητά της και τον αλτρουιστικό της χαρακτήρα, άφησε το δικό της ξεχωριστό στίγμα στον χώρο του ελληνικού θεάτρου και της τηλεόρασης. Η κληρονομιά της παραμένει ζωντανή μέσα από τους ρόλους που ενσάρκωσε και τις μνήμες όσων την γνώρισαν και τη θαύμασαν.