Σε μια εποχή όπου ο ρόλος του καλλιτέχνη αναζητείται και επαναπροσδιορίζεται, η Νατάσσα Μποφίλιου και ο Θέμης Καραμουρατίδης προσφέρουν μια σπάνια ματιά στις εσωτερικές τους διεργασίες και τη φιλοσοφία τους για την τέχνη και την κοινωνία.
Η Τέχνη ως Κοινωνικός Καθρέφτης: Μποφίλιου και Καραμουρατίδης για την Ευθύνη του Καλλιτέχνη
Σε μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα συζήτηση στην εκπομπή «Πρωίαν σε είδον» της δημόσιας τηλεόρασης, η καταξιωμένη ερμηνεύτρια Νατάσσα Μποφίλιου και ο ταλαντούχος συνθέτης Θέμης Καραμουρατίδης ανέδειξαν ζητήματα υπαρξιακής φύσης για τον σύγχρονο καλλιτέχνη. Το επίκεντρο της συζήτησης δεν ήταν απλώς η μουσική τους διαδρομή, αλλά κυρίως ο ρόλος της τέχνης ως φορέα κοινωνικής συνείδησης και η βαθιά ηθική ευθύνη που φέρουν όσοι επιλέγουν να εκφράζονται δημόσια.
Η Νατάσσα Μποφίλιου, με τη χαρακτηριστική της εντιμότητα και διαύγεια, υπογράμμισε τη σημασία της πίστης στην προσωπική αλήθεια και την ακλόνητη επιδίωξη ενός κόσμου πιο ανθρώπινου και κοινωνικά δίκαιου. Σύμφωνα με την ίδια, αυτές οι θεμελιώδεις αρχές υπερβαίνουν κατά πολύ την αναζήτηση της φήμης ή την απλή επαγγελματική επιτυχία. Η δήλωση αυτή αντικατοπτρίζει μια ευρύτερη τάση καλλιτεχνών που αρνούνται να διαχωρίσουν την τέχνη από την προσωπική τους ηθική στάση.
Η Μουσική: Γέφυρα ή Καθρέφτης των Αντιθέσεων;
Ένα από τα πιο εύστοχα σημεία της συζήτησης αφορούσε την πραγματική δύναμη της μουσικής. Ενώ είναι κοινώς αποδεκτό ότι η τέχνη ενώνει τους ανθρώπους, η Μποφίλιου έθεσε ένα κρίσιμο ερώτημα: μπορεί στ’ αλήθεια η μουσική να γεφυρώσει απόλυτες αντιθέσεις;
Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε, η μουσική δεν μπορεί να συμβιβάσει:
- την ανθρωπιά με την απανθρωπιά,
- την πρόοδο με τον συντηρητισμό,
- την εξέλιξη με την οπισθοδρόμηση.
Αυτή η παραδοχή αποτελεί μια ψύχραιμη αποτίμηση των ορίων της καλλιτεχνικής επιρροής. Δεδομένου αυτού, η Μποφίλιου τόνισε ότι οι καλλιτέχνες δεν είναι υπεύθυνοι να φέρουν το βάρος των τεράστιων κοινωνικών αλλαγών. Ωστόσο, έχουν την «υποχρέωση» να παραμένουν πιστοί στις αξίες τους και να αναλαμβάνουν την ατομική τους ευθύνη στην καθημερινότητά τους, μια προσέγγιση που παραπέμπει σε αρχές της υπαρξιακής φιλοσοφίας.
Το «Ήσυχο Ύπνο»: Η Ηθική Πυξίδα της Νατάσσας Μποφίλιου
Ερωτηθείσα για το αν νιώθει η ίδια επιδραστική, η απάντηση της Μποφίλιου ήταν αποκαλυπτική για την προσωπική της στάση. Η βασική της πρόθεση, όπως εξήγησε, δεν είναι η επιβολή απόψεων, αλλά η «αντίσταση σε ό,τι είναι ενάντια στον άνθρωπο». Αυτή η στάση δεν είναι επιλογή, αλλά προτεραιότητα και χρέος προς τον εαυτό της, ανεξάρτητα από τη δημοσιότητα ή το επάγγελμα.
Η εμβληματική φράση της, ότι η σημαντικότερη αξία είναι να μπορεί να «κοιμάται ήσυχη» γνωρίζοντας πως δεν «έκλεισε τα μάτια» απέναντι στην κοινωνική αδικία και τραγικότητα, συμπυκνώνει τη φιλοσοφία της. Πρόκειται για μια δήλωση που ξεπερνά τα όρια της καλλιτεχνικής έκφρασης και αγγίζει το πεδίο της ενεργούς πολιτειότητας και της προσωπικής ακεραιότητας.
Δέσμευση στον Άνθρωπο: Μια Διαρκής Υποθήκη
Κλείνοντας, η Νατάσσα Μποφίλιου επανέλαβε τη δέσμευσή της να στέκεται διαρκώς στο πλευρό του ανθρώπου. Αυτό, όπως παραδέχτηκε, μπορεί να συνεπάγεται κριτική ή αρνητικά σχόλια, όμως η «πίστη στο ανθρώπινο» παραμένει το κυριότερο κίνητρο και στόχος της. Η στάση αυτή την κατατάσσει σε μια μακρά παράδοση καλλιτεχνών που αρνήθηκαν να περιορίσουν την τέχνη τους σε ένα αποστειρωμένο πλαίσιο, επιλέγοντας να είναι φωνή για τους αδύναμους και καθρέφτης για την κοινωνία.