Η Δόμνα Μιχαηλίδου, Υπουργός Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας, ανοίγει έναν διάλογο για τις προκλήσεις της μητρότητας, ξεδιπλώνοντας προσωπικές εμπειρίες που αγγίζουν χιλιάδες νέες μητέρες στην Ελλάδα.
Η Υπουργός Δόμνα Μιχαηλίδου: Ειλικρινείς Αποκαλύψεις για την Εγκυμοσύνη και την Επιστροφή στην Εργασία
Η κυρία Δόμνα Μιχαηλίδου, μία από τις πλέον αναγνωρίσιμες πολιτικές φυσιογνωμίες του κυβερνητικού σχήματος και αρμόδια για θέματα που άπτονται της οικογένειας, μοιράστηκε πρόσφατα, μέσα από την εκπομπή της Κατερίνας Καινούργιου, πτυχές της προσωπικής της εμπειρίας ως μητέρα. Αυτή η πρωτοβουλία συνιστά ένα σημαντικό βήμα προς την εξομάλυνση και την αποκρυστάλλωση της δημόσιας συζήτησης γύρω από τις προκλήσεις της σύγχρονης μητρότητας, ειδικά σε έναν απαιτητικό επαγγελματικό χώρο.
Σύμφωνα με τις δηλώσεις της:
* Κατά τη διάρκεια της κύησης, η Υπουργός αύξησε το σωματικό της βάρος κατά 22 κιλά, μια τυπική διακύμανση που απασχολεί πολλές γυναίκες.
* Ο γιος της γεννήθηκε υγιής, με βάρος 3 κιλά και 200 γραμμάρια.
* Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός της ταχύτατης επαγγελματικής επανένταξης. Η κυρία Μιχαηλίδου επέστρεψε στα καθήκοντά της μόλις μία εβδομάδα μετά τον τοκετό, υπογραμμίζοντας τις αυξημένες απαιτήσεις που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες σε υψηλόβαθμες θέσεις.
Η Διχόνοια του Μητρικού Θηλασμού: Κοινωνικές Πιέσεις και Προσωπικές Αποφάσεις
Ένα κεντρικό σημείο των δηλώσεων της κυρίας Μιχαηλίδου αποτέλεσε ο μητρικός θηλασμός και οι προκλήσεις που αντιμετώπισε. Όπως χαρακτηριστικά ανέφερε: “Θήλασα μόνο έναν μήνα. Το μωρό μου έτρωγε αργά και εγώ, λόγω των επαγγελματικών μου υποχρεώσεων, δεν μπορούσα να αφιερώσω όσο χρόνο ήθελα.” Η δήλωση αυτή φανερώνει την ασυμβατότητα μεταξύ της επιθυμίας για πλήρη θηλασμό και των αντικειμενικών επαγγελματικών υποχρεώσεων, ένα δίλημμα που απασχολεί χιλιάδες εργαζόμενες μητέρες. Η χρήση θήλαστρου, ως εναλλακτική μέθοδος παροχής μητρικού γάλακτος, αναδεικνύει την προσπάθεια προσαρμογής στις συνθήκες.
Ωστόσο, η πιο καίρια επισήμανση αφορούσε την κοινωνική πίεση γύρω από τον θηλασμό. “Υπάρχει η αίσθηση ότι αν δεν θηλάσω, δεν είμαι καλή μητέρα”, δήλωσε, αναδεικνύοντας ένα ευρέως διαδεδομένο στερεότυπο. Αυτή η πεποίθηση, συχνά άρρητη, μπορεί να οδηγήσει σε άγχος, ενοχές και αισθήματα ανεπάρκειας σε νέες μητέρες που, για διάφορους λόγους —ιατρικούς, επαγγελματικούς ή προσωπικούς— δεν μπορούν ή δεν επιλέγουν τον αποκλειστικό θηλασμό. Επισημαίνεται η ανάγκη για διαφοροποιημένη προσέγγιση και υποστήριξη, πέρα από την τυφλή προσήλωση σε ιδανικά.
Προς ένα Υποστηρικτικό Οικοσύστημα για τις Μητέρες στην Ελλάδα: Σημασία της Ενημέρωσης και του Σεβασμού
Οι δηλώσεις της Δόμνας Μιχαηλίδου ανοίγουν μια σημαντική συζήτηση στην ελληνική κοινωνία, τονίζοντας την ανάγκη για:
* Ουσιαστική ενημέρωση: Πέραν του “ιδεατού”, απαιτείται ρεαλιστική πληροφόρηση για τις πραγματικές δυσκολίες και τις εναλλακτικές επιλογές στον θηλασμό και τη βρεφική διατροφή.
* Στήριξη και ευελιξία: Η πολιτεία, οι εργοδότες και η κοινωνία οφείλουν να παρέχουν δομές και πολιτικές που να υποστηρίζουν τις νέες μητέρες, είτε στον χώρο εργασίας (π.χ., με κατάλληλους χώρους θηλασμού/άντλησης) είτε μέσω ψυχολογικής και ιατρικής στήριξης.
* Άρση στερεοτύπων: Είναι επιτακτική ανάγκη να αποδομηθούν αντιλήψεις που ενοχοποιούν τις μητέρες και να καλλιεργηθεί ένα κλίμα σεβασμού προς τις προσωπικές επιλογές και τις συνθήκες της κάθε γυναίκας.
Η εμπειρία της Υπουργού υπογραμμίζει ότι η μητρότητα είναι ένα σύνθετο φαινόμενο με πολλαπλές εκφάνσεις, και κάθε μητέρα έχει δικαίωμα να βιώσει τη δική της πορεία, απαλλαγμένη από άσκοπες πιέσεις και ενοχές. Η δημόσια συζήτηση πάνω σε αυτά τα θέματα είναι ζωτικής σημασίας για την οικοδόμηση μιας πιο συμπεριληπτικής και υποστηρικτικής κοινωνίας για τις οικογένειες στην Ελλάδα, στόχος που άλλωστε εμπίπτει και στο χαρτοφυλάκιο της κυρίας Μιχαηλίδου.