Μια εικόνα γεμάτη αγάπη και στοργή που αποτυπώνει τη μαγεία της μητρότητας μέσα από τα μάτια της Δανάης Μιχαλάκη.
Η μαγική στιγμή της μητρότητας για τη Δανάη Μιχαλάκη και την κόρη της Έλλη
Η Δανάη Μιχαλάκη μοιράστηκε μια συγκινητική φωτογραφία στο Instagram, όπου φαίνεται σε μια στιγμή απόλυτης τρυφερότητας με την κόρη της, το παιδί που φέρνει φως και ολοκλήρωση στη ζωή της. Η ηθοποιός, που τον Αύγουστο του 2021 ενώθηκε με τα δεσμά του γάμου με τον Γιώργο Παπαγεωργίου στο ειδυλλιακό νησί της Σύρου, τον Νοέμβριο του 2023 καλωσόρισε στη ζωή τους την μικρή Έλλη.
Μητρότητα και καθημερινότητα στο επίκεντρο της ζωής της
Από τότε, η μικρή Έλλη έχει γίνει το επίκεντρο της καθημερινότητας τους, και η Δανάη δεν διστάζει να μοιραστεί καθημερινές στιγμές αγάπης και παιχνιδιού με το κοινό της. Στη φωτογραφία που δημοσίευσε στις 9 Ιουλίου, η ηθοποιός χαλαρώνει στον καναπέ του σπιτιού της, έχοντας στην αγκαλιά της τον σκύλο της, ενώ η κόρη της την αγκαλιάζει και τη χαϊδεύει τρυφερά.
Η Δανάη Μιχαλάκη για τη μοναδική σχέση με την κόρη της
Η Δανάη έχει εκφράσει πολλές φορές το πόσο βαθιά έχει αλλάξει η ζωή της από τότε που έγινε μητέρα. Όπως έχει δηλώσει: «Νιώθω ότι ξαναγεννήθηκα και εγώ με την κόρη μου. Δεν είναι τυχαίο που λένε “τώρα είμαι σε άλλον κόσμο”. Νιώθω ότι είμαι στον δικό της κόσμο αυτή τη στιγμή. Όσο μεγαλώνει και μαθαίνει και εγώ θα είμαι στην ίδια φάση. Ναι μεν πρέπει να της μάθω αλλά και εκείνη θα μου μάθει. Νιώθω σαν να το έκανα πάντα. Ήθελα πάντα να κάνω παιδί. Είμαι τρελά ερωτευμένη, είμαι τρελαμένη.»
Η αναγνώριση και η πορεία στην υποκριτική
Πέρα από τη μητρότητα, η Δανάη έχει μοιραστεί και το πώς αντιμετώπισε την αυξημένη αναγνωρισιμότητα στην καριέρα της: «Δεν είχα καταλάβει ότι ήταν πρωταγωνιστικός ρόλος, ήμουν κοσμάρα. Πήγα με χαλαρότητα στην οντισιόν. Μου είπαν “καλώς ήρθες”, σαν να μου λένε ότι πήρες τον ρόλο και δεν το κατάλαβα. Μέχρι που χτύπησε το τηλέφωνο η βοηθός σκηνοθέτη και μου λέει ότι μου έστειλε τα πρώτα 14 επεισόδια. Θυμάμαι ότι έπαιξε διπλό επεισόδιο Κυριακή βράδυ και μπαίνει Δευτέρα πρωί στο τρόλεϊ και με κοιτούσαν. Ήρθε λίγο σταδιακά (σ.σ. η αναγνωρισιμότητα).»