Ο καταξιωμένος ηθοποιός Νίκος Γκέλια, γνωστός για τις δυναμικές του ερμηνείες, ανοίγει την καρδιά του και μοιράζεται ανεξίτηλες προσωπικές στιγμές, αλλά και αθέατες πτυχές της καριέρας του, στο πλαίσιο της επικείμενης παράστασης «Το ψέμα» στο θέατρο Λαμπέτη.

Η διαχρονική σκιά ενός «αθώου» παιδικού ψέματος

Ο Νίκος Γκέλια, με τη χαρακτηριστική του ειλικρίνεια, ανατρέχει σε ένα κομβικό περιστατικό της παιδικής του ηλικίας, αποκαλύπτοντας πώς μια φαινομενικά ασήμαντη πράξη επηρέασε βαθιά την ψυχοσύνθεσή του. Η «περίφημη άρνηση της μητέρας του πως δεν υπήρχε σοκολάτα», ένα τυπικό ψέμα που πολλοί γονείς χρησιμοποιούν, άφησε μια ανεπούλωτη «πληγή» στην παιδική ψυχή του. Αυτό το μικρό γεγονός, όπως ο ίδιος τονίζει, τον συνόδευσε για πολλά χρόνια, υπογραμμίζοντας με δραματικό τρόπο τη θεμελιώδη σημασία της ειλικρίνειας και της εμπιστοσύνης στις ανθρώπινες σχέσεις, ακόμη και στα πιο απλά, καθημερινά ζητήματα. Η αναφορά αυτή λειτουργεί ως προοίμιο για την κεντρική θεματική της παράστασης, το ψέμα, και τις πολλαπλές του διαστάσεις στην ανθρώπινη ζωή.

Επαγγελματικές επιλογές και η αναγκαιότητα επιβίωσης στον χώρο της τέχνης

Ο Νίκος Γκέλια, μιλώντας για τις επαγγελματικές του επιλογές, φωτίζει μια λιγότερο ειδυλλιακή πλευρά του θεάματος. Η συστηματική του προσέγγιση στην καλοκαιρινή θεατρική περίοδο δεν πηγάζει από καλλιτεχνική ματαιοδοξία, αλλά από μια πολύ πιο ρεαλιστική ανάγκη: «Επέλεξα να δουλέψω το καλοκαίρι για τα λεφτά, έχω ένα παιδί να μεγαλώσω», δηλώνει απερίφραστα. Η δήλωση αυτή διαλύει το στερεότυπο του εύπορου καλλιτέχνη, εστιάζοντας στις οικογενειακές υποχρεώσεις και την οικονομική επιβίωση ως κινητήριες δυνάμεις πίσω από τις επιλογές του. Ο Γκέλια διαφοροποιείται από την «ελίτ» που ενδεχομένως κερδίζει υπέρογκα ποσά, θέτοντας την οικογένεια και την ευθύνη για την ανατροφή του παιδιού του ως απόλυτες προτεραιότητες, αντικατοπτρίζοντας τις οικονομικές πιέσεις που αντιμετωπίζουν πολλοί επαγγελματίες του πολιτισμού στην Ελλάδα.

Η απρόσμενη χημεία: Δημήτρης Λάλος και Νίκος Γκέλια στον «Τιμωρό»

Μια ενδιαφέρουσα αποκάλυψη έρχεται μέσα από τη συνεργασία του Νίκου Γκέλια με τον Δημήτρη Λάλο στην επιτυχημένη παράσταση «Ο Τιμωρός». Η αρχική εντύπωση του Γκέλια για τον Λάλο, αυτή ενός σκληρού και λιγομίλητου συναδέλφου, διαψεύστηκε πανηγυρικά. Ο Γκέλια περιγράφει τον Λάλο ως έναν άνθρωπο με «απίστευτο χιούμορ και γλυκύτητα», χρησιμοποιώντας ακόμη και τον όρο «σούργελο» με την πιο θετική του έννοια, υποδηλώνοντας έναν άνθρωπο γεμάτο ζωντάνια και παιχνιδιάρικη διάθεση. Η μεταξύ τους χημεία ενισχύθηκε σημαντικά μέσω μιας κοινής τους αγάπης: του σκακιού. Το αρχαίο αυτό παιχνίδι στρατηγικής αποτέλεσε έναν απρόσμενο καταλύτη για την ανάπτυξη της επικοινωνίας και της φιλίας τους, αποδεικνύοντας πώς τα κοινά ενδιαφέροντα μπορούν να γεφυρώσουν ακόμη και αντιφατικές αρχικές εντυπώσεις.

Η δύναμη της ευγνωμοσύνης και των ανθρώπινων σχέσεων

Σε μια συγκινητική στιγμή ειλικρίνειας, ο Νίκος Γκέλια εξέφρασε δημόσια την ευγνωμοσύνη του προς τον Δημήτρη Λάλο, όχι μόνο για την επαγγελματική τους συνεργασία, αλλά κυρίως για την ισχυρή φιλία που αναπτύχθηκε μεταξύ τους. Αυτή η πράξη υπογραμμίζει τη σημασία των ανθρώπινων σχέσεων και της αλληλεπίδρασης στον συχνά πιεστικό και ανταγωνιστικό χώρο του θεάτρου. Η αναγνώριση της αξίας των ανθρώπων που συνεισφέρουν στην προσωπική και επαγγελματική εξέλιξη είναι ένα μάθημα που ο Νίκος Γκέλια μοιράζεται απλόχερα, ενισχύοντας την εικόνα του ως ενός καλλιτέχνη που τιμά τις αξίες της συνεργασίας και της φιλίας.