Μια συγκινητική εξομολόγηση για την προσωπική του διαχείριση του πένθους μοιράστηκε ο Δημήτρης Ουγγαρέζος, μιλώντας για την απώλεια των γονιών του.
Διαχείριση Πένθους: Μια Προσωπική Εξομολόγηση
Ο γνωστός δημοσιογράφος και παρουσιαστής βρέθηκε καλεσμένος στην εκπομπή “Όλα για τη ζωή μας”, όπου μίλησε ανοιχτά για την εμπειρία του με το πένθος και τον τρόπο που προσπάθησε, και συνεχίζει να προσπαθεί, να διαχειριστεί τον θάνατο των αγαπημένων του γονιών. “Το πένθος είναι πλέον κομμάτι της ζωής μου,” ανέφερε χαρακτηριστικά.
Η Αντιμετώπιση του Πένθους: “Μην Παλεύεις”
Ο Δημήτρης Ουγγαρέζος περιέγραψε την αρχική του αντίδραση: “Όταν συνέβη, επέλεξα να μην παλέψω με το συναίσθημα. Δεν έκλαψα, αλλά δεν κατακρίθηκα γι’ αυτό. Αποφάσισα να αποδεχτώ και να αγκαλιάσω ό,τι συνέβαινε, χωρίς να συγκρουστώ με τον εαυτό μου. Με ταλάνιζε η ενοχή ότι δεν πρόλαβαν να με δουν να δημιουργώ οικογένεια, κάτι που επιθυμούσαν έντονα.”
Ενοχές, Αϋπνία και Αναζήτηση Τροχιάς Ζωής
“Με βασάνιζαν σκέψεις για το τι άλλο θα μπορούσα να είχα κάνει για να τους χαρίσω λίγους μήνες ζωής παραπάνω. Ενοχές, σκέψεις, ατελείωτες νύχτες αϋπνίας… Ακόμα και τώρα, έξι χρόνια μετά, όταν ξυπνάω, με πιάνει μια αγωνία για το αν η πορεία που έχω χαράξει στη ζωή θα τους έκανε χαρούμενους,” εξομολογήθηκε ο Δημήτρης Ουγγαρέζος, εστιάζοντας στην ψυχολογική διαχείριση πένθους.
Η Δουλειά ως Καταφύγιο
“Η δουλειά λειτούργησε σαν ένα κέλυφος προστασίας. Δεν ξέρω αν απέφυγα να αντιμετωπίσω το πένθος κατά μέτωπο, επειδή βούτηξα αμέσως στη δουλειά. Και στους δύο γονείς μου, επέστρεψα στην εργασία μου μέσα σε τρεις ημέρες,” παραδέχτηκε. Τόνισε επίσης τη σημασία της επιλογής: “Το πένθος μπορεί να γίνει δύναμη ή αδυναμία. Εγώ επέλεξα να σταθώ στα πόδια μου.”
Η Έλλειψη της “Φωλιάς” και η Σημασία των Μικρών Πραγμάτων
Αναφερόμενος στις μικρές καθημερινές στιγμές που του λείπουν περισσότερο, είπε: “Μου έλειπε αφάνταστα να επισκέπτομαι το πατρικό μου και απλά να κάθομαι εκεί, χωρίς να χρειάζεται να μιλάμε με τους γονείς μου. Αυτή η αίσθηση της φωλιάς, όπου μπορούσα να πάω και να μην πω τίποτα, μου λείπει ακόμα. Ακόμα έχω καταχωρημένους τη “μαμά” και τον “μπαμπά” στο κινητό μου,” περιγράφοντας τη συναισθηματική φόρτιση που συνεχίζει να αισθάνεται.
Υποκατάστατα και η Επιστροφή στη Δουλειά
“Άρχισα να χρησιμοποιώ το αλκοόλ ως υποκατάστατο του πένθους. Το συνειδητοποίησα, όμως, και επειδή ένιωσα να χάνομαι στο σκοτάδι, σηκώθηκα και επέστρεψα στη δουλειά. Αυτό με έσωσε. Αν δεν είχα τη δουλειά, δεν ξέρω τι θα γινόταν. Βίωσα όλα τα στάδια του πένθους, ειδικά αυτό του τι θα μπορούσα να είχα κάνει διαφορετικά,” ομολόγησε, υπογραμμίζοντας την ανάγκη για στήριξη.
Η Σημασία της Υποστήριξης από τους Φίλους
Ολοκληρώνοντας, τόνισε τον καθοριστικό ρόλο των φίλων του: “Οι φίλοι μου έπαιξαν πολύ σημαντικό ρόλο. Ήταν πολύ σημαντικό που μου έδιναν την ελευθερία να αποσυρθώ και να μείνω μόνος μου, όταν το χρειαζόμουν, αλλά και που ήταν εκεί όταν τους χρειαζόμουν. Δεν με πίεζαν να είναι συνέχεια δίπλα μου,” αναδεικνύοντας τη σημασία του κοινωνικού πλαισίου στην ψυχολογική ανάκαμψη.