Ο Γιώργος Χρυσοστόμου, ένας από τους πλέον καταξιωμένους και ιδιαίτερους ηθοποιούς της γενιάς του, ανοίγει την καρδιά του και αποκαλύπτει πτυχές της προσωπικότητάς του που σπάνια έρχονται στο φως. Μέσα από μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης, ο καλλιτέχνης μιλά για τις ανασφάλειες, τις καθημερινές του συνήθειες και την έντονη οικολογική του συνείδηση, προσφέροντας μια αυθεντική ματιά στον άνθρωπο πίσω από τον ηθοποιό.
Η Ψυχοσύνθεση ενός Ηθοποιού: Επίδαυρος, Αυτοπεποίθηση και η Παγίδα της Έπαρσης
Ο Γιώργος Χρυσοστόμου, με την αφοπλιστική του ειλικρίνεια, αναλύει τη σύνθετη σχέση του με τη σκηνή της Επιδαύρου, παρομοιάζοντάς την χαρακτηριστικά με τη θάλασσα. «Απαιτεί σεβασμό και προσοχή για να μην σε «πνίξει»», τονίζει, υποδηλώνοντας το βάθος και την επιβλητικότητα που χαρακτηρίζουν αυτόν τον ιερό χώρο της τέχνης. Η δήλωσή του αυτή δεν αφορά μόνο το αρχαίο θέατρο, αλλά αντανακλά και μια γενικότερη φιλοσοφία ζωής και προσέγγισης της τέχνης, όπου η ταπεινότητα και ο σεβασμός είναι υψίστης σημασίας.
Ο ηθοποιός δεν διστάζει να αναφερθεί στην προσωπική του διαδρομή, αποκαλύπτοντας τις προκλήσεις της νεότητας. «Από τα 18 μέχρι τα 25 ήμουν γεμάτος έπαρση, η οποία ήταν ένας μηχανισμός ανασφάλειας», εξηγεί, προσφέροντας μια σπάνια ψυχολογική αυτοανάλυση. Αυτή η παραδοχή, προερχόμενη από έναν καταξιωμένο καλλιτέχνη, υπογραμμίζει την παγίδα της έπαρσης ως συχνό κάλυμμα για εσωτερικές αμφιβολίες. Παρόλο που ο Χρυσοστόμου διαθέτει αναμφίβολα υψηλή αυτοπεποίθηση στον χώρο της σκηνής, παραδέχεται πως νιώθει συχνά ανεπαρκής. «Πολλές φορές δεν μιλάω επειδή ντρέπομαι και όχι επειδή είμαι επαρμένος». Αυτή η δήλωση αποτελεί ένα μάθημα ταπεινότητας, αναδεικνύοντας την ανθρώπινη πλευρά ενός καλλιτέχματος που συχνά περιβάλλεται από μύθους. Η αλήθεια του Γιώργου Χρυσοστόμου έρχεται σε αντίθεση με την πεπατημένη αντίληψη του «επάρμενου» καλλιτέχνη, ενισχύοντας την εικόνα ενός ανθρώπου με βαθιά ενδοσκόπηση και αυτογνωσία.
Προσωπικές Συνήθειες και η Έμφαση στην Οικολογική Ευαισθησία
Μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, ο Γιώργος Χρυσοστόμου αποκαλύπτει τις καθημερινές του συνήθειες, οι οποίες σκιαγραφούν το πορτρέτο ενός ανθρώπου με ιδιαίτερη προσοχή στην υγιεινή και το περιβάλλον. Στην προσωπική του τσάντα, πέρα από τα αναμενόμενα «κολλύρια» και «αποσμητικά», εκπλήσσουν οι πλαστικές σακούλες που φέρει πάντα μαζί του. Ο λόγος; Η συλλογή σκουπιδιών, ιδίως από παραλίες και πάρκα. «Μερικές φορές δεν κάνω μπάνιο γιατί προτιμώ να καθαρίσω τον χώρο γύρω μου», αναφέρει χαρακτηριστικά, υπογραμμίζοντας μια οικολογική ευαισθησία που προσεγγίζει τον ακτιβισμό.
Αυτή η πράξη υπερβαίνει την απλή οικολογική συνείδηση και αναδεικνύει μια βαθύτερη φιλοσοφία προσφοράς και φροντίδας του κοινού χώρου. Ο Χρυσοστόμου αποτελεί ένα παράδειγμα προς μίμηση, αναδεικνύοντας τη σημασία των μικρών, καθημερινών πράξεων για την προστασία του πλανήτη. Η στάση του αυτή, όχι μόνο μαρτυρά τον σεβασμό του προς τη φύση, αλλά αποτελεί και μια σιωπηρή πρόσκληση προς το κοινό να υιοθετήσει παρόμοιες συμπεριφορές.
Ουτοπική Ελπίδα και η Αναπάντεχη Περιπέτεια με τη Μηχανή
Ο ηθοποιός εκφράζει την ελπίδα ότι η προσωπική του φροντίδα και οι πράξεις του θα εμπνεύσουν και άλλους να ακολουθήσουν το παράδειγμά του, μια ευχή που αγγίζει τα όρια της ουτοπίας στην εποχή της περιβαλλοντικής αδιαφορίας. Η επιθυμία του για ατομική αλλαγή και συλλογική αφύπνιση αποτελεί έναν φωτεινό φάρο στον δημόσιο λόγο.
Ωστόσο, η καθημερινότητα δεν στερείται απρόοπτων, ακόμη και για έναν άνθρωπο με τόσο υψηλή συνείδηση. Μια μικρή αλλά έντονη περιπέτεια με τη μηχανή του, όπου η στάχτη από τσιγάρο πετάχτηκε από προπορευόμενο όχημα και μπήκε στα μάτια του μέσα στο κράνος, έρχεται να υπογραμμίσει την πρόκληση της κοινωνικής ανευθυνότητας στην κυκλοφορία. Αυτό το περιστατικό, πέρα από την προσωπική ενόχληση, αναδεικνύει την έλλειψη σεβασμού προς τους συνανθρώπους και το περιβάλλον, θέματα που ο Γιώργος Χρυσοστόμου φαίνεται να ευαισθητοποιείται ιδιαίτερα.
Εν κατακλείδι, ο Γιώργος Χρυσοστόμου συνεχίζει να μας εκπλήσσει όχι μόνο με το πλούσιο υποκριτικό του ταλέντο στη σκηνή αλλά και με την αυθεντικότητα και την κοινωνική του ευαισθησία έξω από αυτή. Προσφέροντας μια μοναδική ματιά στον κόσμο του ανθρώπου που κρύβεται πίσω από τα φώτα, ο Γιώργος Χρυσοστόμου επιβεβαιώνει πως η αληθινή τέχνη πηγάζει από τον αληθινό άνθρωπο. Η συνέντευξη αυτή όχι μόνο αναδεικνύει την πολυπλοκότητα της προσωπικότητάς του, αλλά προσφέρει και σημαντικά μαθήματα για τη ζωή, την τέχνη και τον σεβασμό προς το περιβάλλον και τον συνάνθρωπο, εδραιώνοντας τη θέση του ως μια σημαντική προσωπικότητα τόσο στον καλλιτεχνικό όσο και στον κοινωνικό στίβο.