Επτά χρόνια μετά την τραγωδία στο Μάτι, η μνήμη της Χρύσας Σπηλιώτη παραμένει ζωντανή, ως σύμβολο της ανάγκης για ευθύνη και πρόληψη απέναντι στις καταστροφές.
Μάτι: Η Ανείπωτη Τραγωδία και η Απώλεια της Χρύσας Σπηλιώτη
Επτά χρόνια συμπληρώθηκαν από την καταστροφική πυρκαγιά στο Μάτι, μια εθνική τραγωδία που άφησε πίσω της 104 νεκρούς και ανυπολόγιστες πληγές. Ανάμεσα στα θύματα βρισκόταν και η σπουδαία ηθοποιός και συγγραφέας Χρύσα Σπηλιώτη, της οποίας η απώλεια συγκλόνισε τον καλλιτεχνικό κόσμο και την κοινή γνώμη. Ο στενός της φίλος και συνάδελφος, Σπύρος Μπιμπίλας, μέσω μιας βαθιά συγκινητικής ανάρτησης στον προσωπικό του λογαριασμό στο Instagram, απέτισε φόρο τιμής στη μνήμη της, αναδεικνύοντας παράλληλα την επικίνδυνη διάσταση της έλλειψης ευθύνης και πρόβλεψης που οδήγησε στο μοιραίο.
Η Διάσταση της Ατομικής και Κατάστασης Ευθύνης
Ο κ. Μπιμπίλας, στην ανάρτησή του, δεν περιορίζεται σε έναν απλό φόρο τιμής, αλλά προχωρά σε μία έντονη κριτική, εστιάζοντας στην ανευθυνότητα των αρμόδιων φορέων και τις παθογένειες του ελληνικού κράτους που συνέβαλαν στην έκταση της τραγωδίας. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει:
Η τοποθέτηση του κ. Μπιμπίλα αναδεικνύει την πολιτική και κοινωνική διάσταση της τραγωδίας, φέρνοντας στο προσκήνιο τα ζητήματα της ασφάλειας των πολιτών και της αποτελεσματικότητας του κρατικού μηχανισμού.
Νεανικές Αναμνήσεις: Ένα Στιγμιότυπο από το 1979
Στο πλαίσιο αυτής της συγκινητικής ανάρτησης, ο Σπύρος Μπιμπίλας μοιράστηκε μία μοναδική φωτογραφία από το προσωπικό του αρχείο. Το στιγμιότυπο χρονολογείται από το 1979 και απεικονίζει τους δύο φίλους επί σκηνής, κατά τη διάρκεια παράστασης του έργου “Προς κατεδάφισιν” του Τενεσί Ουίλιαμς, στο Ασκητικό Θέατρο. Η φωτογραφία αυτή δεν είναι απλά μία αναδρομή στο παρελθόν, αλλά μία οπτική μαρτυρία:
Μνήμη και Διδάγματα: Το Χρέος της Κοινωνίας
Η μνήμη της Χρύσας Σπηλιώτη, που χάθηκε μαζί με τον αγαπημένο της σύζυγο, είναι κάτι περισσότερο από απλή ανάμνηση. Λειτουργεί ως διαρκής υπενθύμιση της συλλογικής ευθύνης που έχουμε ως κοινωνία, αλλά και ως κράτος, απέναντι στην προστασία των πολιτών και του φυσικού περιβάλλοντος. Η τραγωδία του Ματιού, μία από τις φονικότερες δασικές πυρκαγιές στην ελληνική ιστορία, ανάδειξε με τον πιο σκληρό τρόπο τις διαχρονικές αδυναμίες:
Η διαρκής προσπάθεια για εξάλειψη τέτοιων κινδύνων, η επένδυση στην περιβαλλοντική συνείδηση και η εφαρμογή αυστηρών μέτρων πρόληψης, είναι το ελάχιστο χρέος μας απέναντι στις χαμένες ζωές και στις οικογένειες που σημαδεύτηκαν από την τραγωδία. Η φετινή επέτειος αποτελεί άλλο ένα ερέθισμα για αναστοχασμό και δράση, ώστε η θυσία των θυμάτων του Ματιού να μην πάει χαμένη.