Ο κορυφαίος συνθέτης Χρήστος Νικολόπουλος ανεβάζει στη δημόσια σφαίρα ένα κρίσιμο ερώτημα για την αυτονομία της τέχνης και τους περιορισμούς που της επιβάλλονται από τις γεωπολιτικές συγκυρίες, υπερασπιζόμενος με σθένος την ελευθερία της καλλιτεχνικής έκφρασης.
Η Υπεράσπιση της Καλλιτεχνικής Ελευθερίας: Μια Κόκκινη Γραμμή για τον Χρήστο Νικολόπουλο
Ο διακεκριμένος Έλληνας συνθέτης, Χρήστος Νικολόπουλος, έθεσε με έντονο τρόπο το ζήτημα της στοχοποίησης καλλιτεχνών λόγω των πολιτικών συνθηκών, αναδεικνύοντας την ανάγκη για διαχωρισμό της τέχνης από τις πολιτικές αντιπαραθέσεις. Στο επίκεντρο των δηλώσεών του βρέθηκε η πρόσφατη κριτική που δέχτηκε η ερμηνεύτρια Γλυκερία για την προγραμματισμένη, εν τέλει ακυρωθείσα, συναυλία της στο Ισραήλ. Ο Νικολόπουλος χαρακτήρισε τη στάση αυτή ως «ρατσιστική», υποστηρίζοντας ότι υπονομεύει θεμελιώδη δικαιώματα όπως η ελευθερία της έκφρασης και της δημιουργίας.
Η Ανάγκη Διαχωρισμού Τέχνης και Πολιτικής Σύγκρουσης
Ο Χρήστος Νικολόπουλος, μιλώντας στην εκπομπή «Buongiorno» στις 5 Ιουνίου, ξεκαθάρισε τη θέση του, τονίζοντας ότι η συναυλία στην οποία επρόκειτο να συμμετάσχει ο ίδιος, και η οποία τελικά ακυρώθηκε, είχε προγραμματιστεί κατά τη διάρκεια περιόδου εκεχειρίας. «Κλείσαμε τη συναυλία στην εκεχειρία και προβλέψαμε, ότι αν αλλάξουν τα πράγματα δεν θα πάμε και δεν πήγαμε», δήλωσε χαρακτηριστικά, υπογραμμίζοντας ότι ο στόχος της τέχνης είναι η επικοινωνία με τον λαό και όχι η υποστήριξη στρατιωτικών ενεργειών.
Αυτή η προσέγγιση αναδεικνύει μια βαθύτερη φιλοσοφία:
* Η τέχνη λειτουργεί ως γέφυρα πολιτισμών και όχι ως εργαλείο πολιτικής προπαγάνδας.
* Οι καλλιτέχνες πρέπει να έχουν την αυτονομία να επιλέγουν πού και πώς θα εκφραστούν, χωρίς να υφίστανται εκβιασμούς ή διώξεις.
* Η κριτική που βασίζεται σε γεωπολιτικές εντάσεις, αντί στο καλλιτεχνικό περιεχόμενο, αποτελεί λογοκρισία.
Σεβασμός στις Προσωπικές Επιλογές των Καλλιτεχνών
Ο συνθέτης επέμεινε στην ανάγκη σεβασμού των προσωπικών αποφάσεων των καλλιτεχνών, τονίζοντας την αδυναμία και ανεπίτρεπτη παρέμβαση στον τρόπο που αυτοί επιλέγουν να δρουν. «Δεν μου αρέσει να κατευθύνουν έναν καλλιτέχνη για το τι θέλει να κάνει. Μπορεί τα πιστεύω της να είναι τέτοια και να θέλει να πάει. Ποιοι θα πρέπει να την κατευθύνουν;», διερωτήθηκε ρητορικά, υπερασπιζόμενος το δικαίωμα της Γλυκερίας – και κάθε καλλιτέχνη – να πράττει σύμφωνα με τις δικές της πεποιθήσεις.
Η Στάση του Χρήστου Νικολόπουλου Κατά του Πολέμου και Υπέρ της Ειρήνης
Παράλληλα με την υπεράσπιση της καλλιτεχνικής ελευθερίας, ο Χρήστος Νικολόπουλος εξέφρασε την ξεκάθαρη θέση του κατά του πολέμου και υπέρ της ειρήνης και της δημιουργίας ενός ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους. Επισήμανε μάλιστα, ότι εκατοντάδες χιλιάδες Ισραηλινοί πολίτες διαδηλώνουν ενάντια στην κυβέρνησή τους, αναδεικνύοντας τις εσωτερικές διαφοροποιήσεις και την πολυπλοκότητα της κατάστασης.
«Είμαστε κατά του πολέμου, υπέρ μίας ειρήνης, υπέρ ενός κράτους της Παλαιστίνης. Κάθε καλλιτέχνης έχει τα δικά του πιστεύω», δήλωσε, συμπυκνώνοντας την πεποίθηση ότι:
* Η πολιτική τοποθέτηση του καλλιτέχνη δεν πρέπει να μπλέκεται με την ελευθερία της δημιουργίας του.
* Η κριτική πρέπει να στοχεύει στις στρατιωτικές ενέργειες και όχι στους αγγελιοφόρους της τέχνης.
Ο Χρήστος Νικολόπουλος, με τις δηλώσεις του, ενισχύει τον δημόσιο διάλογο για τον ρόλο της τέχνης σε περιόδους κρίσης, υπενθυμίζοντας ότι η τέχνη, στην καθαρότερη μορφή της, οφείλει να παραμένει ανεπηρέαστη από τις πολιτικές αναταράξεις, λειτουργώντας ως μέσο ενότητας και κατανόησης, και όχι ως πεδίο διχόνοιας.