Η Λένα Μαντά, μία από τις πλέον επιδραστικές και ευρείας αποδοχής Ελληνίδες συγγραφείς, ανοίγει την καρδιά της σε μια συνέντευξη που ξεπερνά τα καθιερωμένα, προσφέροντας μια σπάνια ματιά στις πιο ευαίσθητες πτυχές της ζωής και του συγγραφικού της ταξιδιού.
Η Γένεση μιας Συγγραφέως: Από τη Μοναξιά στη Δημιουργία
Η Λένα Μαντά δεν είναι απλώς μια συγγραφέας, αλλά μια αφηγήτρια που γνώρισε τη δύναμη της λέξης από νεαρή ηλικία. Όπως η ίδια εξομολογείται, το γράφειν αποτέλεσε «καταφύγιο» και «διέξοδο» από τη μοναξιά που της προκάλεσε το οικογενειακό περιβάλλον, χαρακτηριζόμενο από το διαζύγιο των γονέων της. Αυτή η πρώιμη επαφή με τη λογοτεχνία, ήδη από το δημοτικό σχολείο, φανερώνει τη βαθιά της σύνδεση με την αφήγηση ως μέσο αυτοέκφρασης και διαχείρισης συναισθημάτων. Είναι ενδιαφέρον να παρατηρήσει κανείς πώς οι παιδικές εμπειρίες, συχνά τραυματικές, μπορούν να μετατραπούν σε καταλύτη για την ανάπτυξη της δημιουργικότητας και την ανάδυση μιας καλλιτεχνικής φωνής.
Αντιμέτωπη με την Κριτική: Η Δύναμη της Ανθεκτικότητας
Η πορεία της Λένας Μαντά προς την κορυφή της αναγνωσιμότητας δεν ήταν στρωμένη με ροδοπέταλα. Η συγγραφέας αποκαλύπτει ότι, παρά την τεράστια εμπορική της επιτυχία, ιδιαίτερα μετά το 2007, βρέθηκε στο στόχαστρο σφοδρής κριτικής. Ακόμη και «έγκριτες εφημερίδες», όπως αναφέρει, προσπάθησαν συστηματικά να υποβαθμίσουν το έργο της, θέτοντας υπό αμφισβήτηση την λογοτεχνική του αξία. Αυτό το φαινόμενο, της αντίστασης του κατεστημένου σε συγγραφείς που αγγίζουν το ευρύ κοινό, δεν είναι πρωτοφανές στον χώρο της λογοτεχνίας. Ωστόσο, η Μαντά απέδειξε μια σπάνια επιμονή και ανθεκτικότητα, μετατρέποντας την κριτική σε κινητήρια δύναμη για να συνεχίσει το συγγραφικό της έργο με ακόμη μεγαλύτερη αποφασιστικότητα. Η στάση της αποτελεί παράδειγμα για το πώς ένας καλλιτέχνης μπορεί να διαχειριστεί την αρνητική κριτική και να παραμείνει πιστός στο όραμά του.
Προσωπικές Αποκαλύψεις: Η Σημασία του Συντρόφου και η Μητρική Έμπνευση
Σε μία από τις πιο συγκινητικές στιγμές της συνέντευξης, η Λένα Μαντά αναφέρθηκε στην απώλεια του συζύγου της, Γιώργου, υπογραμμίζοντας τη βαρύνουσα σημασία που είχε στη ζωή της. Η δήλωσή της ότι «τα παιδιά, παρόλο που αποτελούν αυτό το κομμάτι του εαυτού μας, χρειάζονται και αυτονομία, ενώ οι σχέσεις με τον σύντροφο είναι η πραγματική βάση στην ενήλικη ζωή», αποτελεί μια βαθιά αλήθεια και αντικατοπτρίζει μια αυθεντική οπτική για την ιεράρχηση των σχέσεων στην ενήλικη ζωή.
Επιπλέον, η συγγραφέας αποκάλυψε ότι η ίδια της η μητέρα αποτέλεσε μια σημαντική πηγή έμπνευσης για τη δημιουργία ορισμένων από τους πιο δυναμικούς και σύνθετους γυναικείους χαρακτήρες στα βιβλία της. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η Θεανώ, μια από τις πιο εμβληματικές ηρωίδες της, η μορφή της οποίας, όπως εξηγεί, επηρεάστηκε από την εικόνα μιας «πολύ σκληρής γυναίκας χωρίς ενσυναίσθηση». Αυτή η προσέγγιση δείχνει την ικανότητα της Μαντά να αντλεί από τις προσωπικές της εμπειρίες και να τις μεταπλάθει σε λογοτεχνικούς χαρακτήρες που αφήνουν ανεξίτηλο αποτύπωμα στον αναγνώστη.
Η Αυτοπροσδιοριζόμενη «Νοικοκυρά»: Ένα Μήνυμα Αυθεντικότητας
Για πολλά χρόνια, η Λένα Μαντά δήλωνε με περηφάνια ότι το επάγγελμά της ήταν τα «οικιακά». Αυτή η επιλογή, που μπορεί να φανεί εκπλήσσουν για μια τόσο επιτυχημένη συγγραφέα, υπογραμμίζει την αφοσίωσή της στην οικογένεια και την προσωπική της ζωή, αλλά και την ακεραιότητα με την οποία διαχειριζόταν την προσωπική της ταυτότητα. Η στάση της, να προστατεύει «με ευθύτητα την αξιοπρέπειά της απέναντι σε όποιον υποτιμούσε αυτή την επιλογή», είναι μια ισχυρή δήλωση για την αυθεντικότητα και την αυτοαποδοχή, χαρακτηριστικά που διατρέχουν τόσο την προσωπικότητά της όσο και το σύνολο του συγγραφικού της έργου, καθιστώντας την μια ιδιαίτερα αγαπητή φυσιογνωμία στο ελληνικό κοινό.