Η Ελεονώρα Μελέτη καταγγέλλει τον εργασιακό εκφοβισμό στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο με αυστηρό ύφος

Η ψυχική υγεία στον εργασιακό χώρο απαιτεί άμεση προτεραιότητα και ουσιαστική δράση, όπως επισημαίνει η ευρωβουλευτής Ελεονώρα Μελέτη.

Η ανάγκη για σαφή και δεσμευτικό πλαίσιο κατά του εργασιακού εκφοβισμού

Η ευρωβουλευτής της Νέας Δημοκρατίας, Ελεονώρα Μελέτη, τόνισε στην ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου τη σημαντικότητα της ενίσχυσης της ψυχικής υγείας στον χώρο εργασίας. Παράλληλα επισήμανε ότι οι μέχρι τώρα ευρωπαϊκές προσπάθειες εστιάζουν αδικαιολόγητα μόνο στην υποστήριξη των θυμάτων, παραμελώντας την ουσιαστική αντιμετώπιση των δραστών.

Η κα Μελέτη αναφέρει χαρακτηριστικά ότι ο πραγματικός κίνδυνος είναι ο εργασιακός εκφοβιστής, που χρησιμοποιεί τη θέση ή τον χαρακτήρα του για να υποτιμήσει και να ταπεινώσει συναδέλφους. Η λύση δεν μπορεί να είναι μόνο η ενδυνάμωση των θυμάτων, αλλά απαιτείται:

Δείτε επίσης: Ελεονώρα Μελέτη: Η μεγάλη αλλαγή στην εμφάνισή της που προκαλεί συζητήσεις

Ένα σαφές, δεσμευτικό και αποτελεσματικό νομικό πλαίσιο κατά του εργασιακού εκφοβισμού, που θα επιβάλλει κυρώσεις στους θύτες.
Ενεργή συμμετοχή των εργοδοτών με σκοπό την προστασία των θυμάτων και όχι την κάλυψη των δραστών.
Ριζική αλλαγή κουλτούρας στον χώρο εργασίας, ώστε οι θύτες να μην θεωρούνται «απαιτητικοί ηγέτες», αλλά ταραχοποιοί που πρέπει να λογοδοτήσουν.

Ψυχική ανθεκτικότητα και αξιοπρέπεια στην εργασία

Η παρέμβαση της Ελεονώρας Μελέτη συμβάλλει στη δημόσια συζήτηση για την προστασία της αξιοπρέπειας και της ψυχικής ανθεκτικότητας στον επαγγελματικό χώρο. Καλεί την Ευρωπαϊκή Ένωση να αναλάβει πιο ουσιαστικές πρωτοβουλίες και να προωθήσει αλλαγές στη νοοτροπία ώστε να μη γίνεται πλέον ανεκτή η βία, η εκφοβιστική και ταπεινωτική συμπεριφορά.

Πλήρες κείμενο της παρέμβασης της Ελεονώρας Μελέτη

«Επιτέλους ήρθε η ώρα να μιλήσουμε για την ψυχική υγεία στο χώρο της εργασίας. Από την αρχή της παρουσίας μου στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αναζήτησα τις δράσεις της Ευρώπης στον τομέα του εργασιακού εκφοβισμού. Είδα πολλές πρωτοβουλίες που ωστόσο επικεντρώθηκαν στην ενδυνάμωση του θύματος και όχι στη μείωση της δράσης του “τραμπούκου”.

Το πρόβλημα δεν είναι το θύμα, αλλά ο “τραμπούκος”, είτε άνδρας είτε γυναίκα, που χρησιμοποιεί τη θέση ή τον χαρακτήρα του για να εξευτελίζει άλλους. Χρειάζεται σαφές νομικό πλαίσιο που να ορίζει και να τιμωρεί τον εργασιακό εκφοβισμό, εργοδότες που αναλαμβάνουν δράση για να προστατεύουν το θύμα και μια νοοτροπία όπου ο “τραμπούκος” δεν θα θεωρείται πλέον απλώς ιδιότροπος αλλά ένα ταραχοποιό στοιχείο που πρέπει να συμμορφωθεί.»