Η κορυφαία ερμηνεύτρια Ελευθερία Αρβανιτάκη τοποθετείται δημόσια για τις πολιτικές της πεποιθήσεις και εκφράζει την απροκάλυπτη ανησυχία της για την παγκόσμια κατάσταση, αναδεικνύοντας τη βαθιά της σύνδεση με τις αξίες της Αριστεράς και την επιτακτική ανάγκη για ηθική στάση στην τέχνη.
Η Δημόσια Πολιτική Τοποθέτηση της Ελευθερίας Αρβανιτάκη: Ένα Ηθικό Μανιφέστο
Η Ελευθερία Αρβανιτάκη, μια από τις εμβληματικότερες φωνές του σύγχρονου ελληνικού τραγουδιού, επιβεβαιώνει με σαφήνεια την προσωπική της ένταξη στο ευρύτερο αριστερό πολιτικό τόξο. Η δήλωση αυτή δεν αποτελεί στιγμιαία τοποθέτηση, αλλά αντικατοπτρίζει μια συνεχή συνειδητοποίηση και δέσμευση που έχει διαμορφωθεί μέσα από δεκαετίες καλλιτεχνικής και προσωπικής πορείας. Όπως η ίδια τονίζει, παρόλο που δεν αισθάνεται την ανάγκη ενεργού συμμετοχής στην κομματική πολιτική σκηνή, παραμένει έντονα ευαισθητοποιημένη και προβληματισμένη απέναντι στα καίρια κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα, τόσο σε ελληνικό όσο και σε διεθνές επίπεδο. Αυτή η στάση αναδεικνύει την πεποίθησή της πως η τέχνη δεν μπορεί να είναι αποκομμένη από την κοινωνική πραγματικότητα, αλλά οφείλει να συνομιλεί με αυτήν και να αποτελεί φορέα προβληματισμού.
Απογοήτευση αλλά όχι Παραίτηση: Η Σχέση με την Αριστερά
Παρά την ισχυρή της προσήλωση στις αρχές της Αριστεράς, η Ελευθερία Αρβανιτάκη δεν διστάζει να εκφράσει την απογοήτευσή της για τη σημερινή κατάσταση του χώρου. Αναφέρεται στη διασπορά, την αστάθεια, και την απώλεια προσανατολισμού που χαρακτηρίζουν, κατά την άποψή της, την αριστερά σήμερα. Αυτή η κριτική ματιά δεν συνεπάγεται αποστασιοποίηση, αλλά μάλλον μια ειλικρινή αγωνία για την αποτελεσματικότητα και την επιρροή των αρχών που πιστεύει. Ο προσωπικός της συναισθηματικός δεσμός με τις αξίες της κοινωνικής δικαιοσύνης, της αλληλεγγύης και της ισότητας παραμένει αλώβητος, καθιστώντας την πολιτική της τοποθέτηση ένα σταθερό και αναπόσπαστο κομμάτι της ταυτότητάς της.
Γάζα: Μια Ηθική Κόκκινη Γραμμή για την Καλλιτέχνιδα
Ίσως η πιο ηχηρή και δεσμευτική δήλωση της Ελευθερίας Αρβανιτάκη αφορά τη στάση της απέναντι στην κρίση στη Μέση Ανατολή και συγκεκριμένα στη Γάζα. Σε ερώτηση για το ενδεχόμενο να εμφανιστεί στο Ισραήλ υπό τις παρούσες συνθήκες, η απάντηση ήταν κατηγορηματική και αδιαπραγμάτευτη: «Δεν θα δεχόμουν ποτέ να εμφανιστώ εκεί». Η τραγουδίστρια χαρακτηρίζει την κατάσταση στη Γάζα ως «γενοκτονία», μια λέξη βαριά που υποδηλώνει την οριακή φύση της κατάστασης και την απόλυτη απόρριψη της βαρβαρότητας.
Η Ελευθερία Αρβανιτάκη τονίζει εμφατικά τη σημασία του πού και πότε προβάλλονται τα τραγούδια, υπογραμμίζοντας ότι η καλλιτεχνική πράξη είναι ταυτόχρονα μια πράξη συνείδησης.
Σε μια χαρακτηριστική φράση που συμπυκνώνει τη φιλοσοφία της, δηλώνει: «Μόνο στο πλοιάριο που πλησίασε τη Γάζα θα τραγουδούσα». Η αναφορά της στον Στόλο Ελευθερίας, που κατά καιρούς επιχειρεί να σπάσει τον αποκλεισμό της Γάζας, υπογραμμίζει την πεποίθησή της πως το καλλιτεχνικό μήνυμα αποκτά την πραγματική του διάσταση μόνο όταν εντάσσεται σε ένα πλαίσιο ηθικής και πολιτικής δράσης. Για την Ελευθερία Αρβανιτάκη, η τέχνη δεν είναι απλή ψυχαγωγία, αλλά ένα ισχυρό εργαλείο που φέρει ηθική ευθύνη και συνδέεται άρρηκτα με τη ζωή και τις ανθρωπιστικές αξίες. Αυτή η στάση την καθιστά όχι μόνο μια σπουδαία ερμηνεύτρια, αλλά και μια δημόσια προσωπικότητα με βαθύ κοινωνικό αποτύπωμα.