Μια ανάρτηση γεμάτη συναίσθημα έκανε ο Νίκος Κοκλώνης στον προσωπικό του λογαριασμό στο Instagram, με αφορμή τη γιορτή του Αγίου Δημητρίου. Ο γνωστός παραγωγός και παρουσιαστής τίμησε με αυτό τον τρόπο τον εκλιπόντα πατέρα του, αλλά και τον μικρότερο Δημήτρη της οικογένειας, τον γιο του.
Η ανάρτηση, που συνοδεύτηκε από μια παιδική φωτογραφία του ίδιου με τον πατέρα του, συγκίνησε πολλούς, καθώς μιλούσε για την απώλεια, αλλά και τη συνέχεια της ζωής. Ο πατέρας του, Δημήτριος Κοκλώνης, έφυγε από τη ζωή τον Ιούλιο του 2025, αφήνοντας ένα δυσαναπλήρωτο κενό.
Η συγκινητική ανάρτηση
«Χρόνια Πολλά σε όλους τους Δημήτρηδες! Η σημερινή μέρα, του Αγίου Δημητρίου, είχε πάντα ξεχωριστή σημασία για μένα. Από παιδί μεγάλωνα μέσα σε μια οικογένεια γεμάτη Δημήτρηδες – ανθρώπους δυνατούς, φιλότιμους και προστατευτικούς. Όλοι τους, ο καθένας με τον δικό του τρόπο, στάθηκαν δίπλα μου σε κάθε στιγμή της ζωής μου.
Φέτος, όμως, είναι η πρώτη χρονιά που δεν γιορτάζω τον πατέρα μου… τον δικό μου Δημήτρη, που έφυγε πριν από τρεισήμισι μήνες. Η απουσία του είναι μεγάλη, αλλά η παρουσία του παραμένει παντού – στις αναμνήσεις, στη δύναμη, στην αγάπη που άφησε πίσω του.
Κι όμως, η ζωή συνεχίζει με τον πιο όμορφο τρόπο. Σήμερα γιορτάζουμε και τον μικρό μας Δημητράκη, που ήρθε για να φέρει φως, χαμόγελα και ελπίδα στην οικογένεια. Σαν να ’ναι κι εκείνος ένα δώρο απ’ τον ουρανό, για να θυμίζει ότι η ζωή κύκλους κάνει, γεμάτους αγάπη και συνέχεια.
Χρόνια Πολλά σε όλους τους Δημήτρηδες και στις Δήμητρες».
Οι τρεις Δημήτρηδες της καρδιάς
Πολλοί ήταν αυτοί που έσπευσαν να σχολιάσουν την ανάρτηση, εκφράζοντας τη συμπαράστασή τους στον Νίκο Κοκλώνη. Η αναφορά στους «τρεις Δημήτρηδες» – τον πατέρα του, τον ίδιο, και τον γιο του – έδωσε μια ιδιαίτερη διάσταση στο μήνυμα, αναδεικνύοντας τη διαχρονική σύνδεση και την οικογενειακή παράδοση.
Η γιορτή του Αγίου Δημητρίου, μια από τις μεγαλύτερες θρησκευτικές εορτές στην Ελλάδα, αποκτά έτσι ένα προσωπικό και βαθιά συναισθηματικό νόημα για τον παρουσιαστή. Η ανάρτηση του Κοκλώνη, λίγους μήνες μετά τον θάνατο του πατέρα του, έρχεται να υπενθυμίσει πως η ζωή συνεχίζεται, ακόμα και μέσα στον πόνο της απώλειας, με την ελπίδα που φέρνει μια νέα ζωή.