Η Τζένη Λιονάκη, μητέρα της γνωστής ηθοποιού Ναταλίας Λιονάκη, η οποία εδώ και χρόνια έχει επιλέξει τον μοναχισμό με το όνομα Φεβρωνία, προέβη σε συγκλονιστικές αποκαλύψεις για την οδύνη που βιώνει από την επιλογή της κόρης της να αποσυρθεί σε μοναστήρι, μιλώντας στην εκπομπή «Πρωινό».
Η Αιφνίδια Μεταστροφή και ο Πόνος της Μητέρας
Η κυρία Λιονάκη περιέγραψε τη δραματική, ανεξήγητη και αιφνίδια αλλαγή στη ζωή της κόρης της, αποκαλύπτοντας πως η Ναταλία ουδέποτε είχε εκφράσει την πρόθεσή της να ακολουθήσει τον δρόμο του μοναχισμού. Όπως ανέφερε χαρακτηριστικά, η είδηση της επιλογής της κόρης της να αφιερωθεί ολοκληρωτικά στον Θεό έφτασε σε αυτήν ένα βράδυ, παραμονή Χριστουγέννων, μέσω ενός τηλεφωνήματος.
«Δεν μου είπε ποτέ ότι θα γίνει καλόγρια. Μου έλεγε “όχι”. Μου το ανακοίνωσε τηλεφωνικά παραμονή Χριστουγέννων. Της είπα το “σκέφτηκες καλά” και μου λέει “ναι”. Της είπα “να είσαι καλά, είσαι σε ηλικία που επιλέγεις. Εύχομαι να μην το μετανιώσεις“», δήλωσε, αναδεικνύοντας τον προβληματισμό και την αδυναμία κατανόησης της απόφασης από τη μητρική της πλευρά.
Η Απώλεια της Επαφής και η Πικρία
Η μητέρα της Ναταλίας Λιονάκη εξέφρασε με πόνο την αίσθηση της απώλειας: «Αν ξαναγεννηθώ ούτε θα παντρευτώ, ούτε θα κάνω παιδιά. Εγώ και το αίμα της ψυχής μου της είχα προσφέρει και ξαφνικά, χωρίς να πει τίποτα, εξαφανίζεται. Έχω κόρη; Είχα ποτέ κόρη; Αν είχα κόρη θα με έπαιρνε να πει ένα “μάνα τι κάνεις;”, τίποτα άλλο. Της τα είχα προσφέρει όλα, είτε μου τα ζητάγε, είτε όχι. Το μόνο που εύχομαι είναι να είναι ευτυχισμένη, δεν έχω επαφή μαζί της». Αυτά τα λόγια αντανακλούν το αίσθημα εγκατάλειψης και την αγανάκτηση για την πλήρη διακοπή των οικογενειακών δεσμών.
Ναταλία Λιονάκη: Σπάνια εμφάνιση στην Κρήτη για τη μοναχή Φεβρωνία μετά από εννέα χρόνια
Η Απόρριψη του Νέου Ονόματος και η Κριτική στην Εκκλησία
Ένα από τα πιο επώδυνα σημεία στην αφήγηση της κυρίας Λιονάκη είναι η άρνησή της να αποδεχτεί το μοναχικό όνομα της κόρης της, Φεβρωνία, και η μεταβολή της ταυτότητάς της εντός της Εκκλησίας. «Δεν δέχομαι να τη λένε Φεβρωνία, βαπτίστηκε. Τώρα πώς η εκκλησία που τη βάπτισε, καταργεί το μυστήριο;» αναρωτήθηκε, θίγοντας ένα ζήτημα που αφορά την πνευματική και νομική διάσταση της αλλαγής ονόματος στον μοναχισμό, καθώς και την ηθική πλευρά για τους συγγενείς.
Η κυρία Λιονάκη τόνισε πως:
- Δεν έχει αλλάξει ούτε σπίτι, ούτε τηλέφωνο.
- Δεν μπορεί να έρθει σε επαφή μαζί της, ενώ η κόρη της έχει αυτό το δικαίωμα.
- Η αποστολή των γονέων είναι να οπλίσουν τα παιδιά τους για τη ζωή.
Το Περιστατικό της Επιστροφής στην Ελλάδα και η Σύγκρουση με τους Μοναχούς
Η Ναταλία Λιονάκη φαίνεται πως δεν επέστρεψε στην Ελλάδα με δική της πρωτοβουλία, αλλά «τη διώξανε», όπως ανέφερε η μητέρα της. Η αποκάλυψη ότι έγινε επερώτηση στη Βουλή για το αν ένας Αρχιμανδρίτης έχει δικαίωμα να βρίσκεται σε γυναικείο μοναστήρι, οδηγώντας στην τελική αποπομπή της, προσθέτει μια νέα διάσταση στο δράμα. Αυτό το γεγονός υπογραμμίζει την πολυπλοκότητα των σχέσεων και των κανόνων εντός του εκκλησιαστικού πλαισίου. Το ζήτημα αυτό, όπως τονίζεται, αποτελεί σημαντική πληροφορία για την κατανόηση της πορείας της Ναταλίας Λιονάκη και των λόγων που την οδήγησαν τελικά στην Κρήτη, όπου και εμφανίστηκε μετά από εννέα χρόνια.
Ο πυρετός 40 βαθμών και η μεταφορά της Ναταλίας στο νοσοκομείο, όπου η μητέρα της έσπευσε από μόνη της, αντιληφθείσα την κρισιμότητα της κατάστασης, είναι μια σκηνή που αποτυπώνει την αδιάλειπτη μητρική αγάπη. Η παρουσία τριών μοναχών στο νοσοκομείο, οι οποίες φύλαγαν την κόρη της και απομακρύνθηκαν με την εμφάνιση της μητέρας, υποδηλώνει μια εσωτερική σύγκρουση και πιθανώς μια σύγκρουση αρμοδιοτήτων μεταξύ εκκλησιαστικής κοινότητας και βιολογικής οικογένειας.
Η δήλωση της Ναταλίας Λιονάκη στη μητέρα της, «όταν πάω εκεί είμαι στον Παράδεισο», αναδεικνύει την υποκειμενική της εμπειρία και την πνευματική της αναζήτηση, η οποία βρίσκεται σε αντίθεση με τον πόνο και την αγανάκτηση της μητέρας της.