Ο Κώστας Φραγκολιάς βρίσκεται σε κομβικό σημείο της τηλεοπτικής του διαδρομής, με έντονες διαπραγματεύσεις και προβληματισμούς για το μέλλον του στον «αέρα» του Alpha, ενώ παράλληλα θέτει ζητήματα σχετικά με την αντίληψη του κοινού και την αλήθεια των σχέσεων στα media.
Οι Εντάσεις των Διαπραγματεύσεων και η Επαγγελματική Αυτογνωσία του Κώστα Φραγκολιά
Ο δημοφιλής δημοσιογράφος και παρουσιαστής, Κώστας Φραγκολιάς, προσκεκλημένος στην πρωινή ζώνη του ΑΝΤ1, στην εκπομπή «Το Πρωινό», υπό την παρουσίαση της Φαίης Σκορδά, άνοιξε την καρδιά του και μοιράστηκε τις προβληματικές σκέψεις του αναφορικά με το επαγγελματικό του μέλλον. Ο Φραγκολιάς, με την χαρακτηριστική του ειλικρίνεια, δεν δίστασε να αναφερθεί στις δύσκολες και επίπονες διαπραγματεύσεις που διεξήχθησαν με το κανάλι Alpha για την ανανέωση της συνεργασίας του. «Ήταν ναι, δεν περάσαμε πολύ ωραία. Κι από τις δύο πλευρές, ήτανε λίγο ζόρικα», δήλωσε χαρακτηριστικά, υπογραμμίζοντας την ένταση που επικράτησε πίσω από τις κλειστές πόρτες των συζητήσεων. Η φράση του αυτή, όχι μόνο αποκαλύπτει τις προκλήσεις των τηλεοπτικών συμβολαίων, αλλά προβάλλει και την πολύπλοκη δυναμική των σχέσεων μεταξύ παρουσιαστών και καναλιών, όπου οι προσωπικές φιλοδοξίες συχνά συγκρούονται με τις επιχειρησιακές στρατηγικές και τις οικονομικές πραγματικότητες.
Το Αβέβαιο Τηλεοπτικό Τοπίο και οι Προσωπικές Επιλογές
Ο Κώστας Φραγκολιάς, αναλύοντας περαιτέρω την τρέχουσα επαγγελματική του κατάσταση, ήταν σαφής: δεν υπάρχει, προσώρας, κάποια συγκεκριμένη τηλεοπτική πρόταση σε ενεργή εξέλιξη. Η δήλωση αυτή καταδεικνύει την ευμετάβλητη φύση του τηλεοπτικού τοπίου, όπου η αβεβαιότητα αποτελεί συχνά τον κανόνα παρά την εξαίρεση. Ο ίδιος, έχοντας διαγράψει μια σημαντική πορεία στον χώρο, έχει αναπτύξει μια αξιοσημείωτη ικανότητα προσαρμογής, δηλώνοντας ότι έχει μάθει «να απολαμβάνει τον ρόλο του ως “έκτο-έβδομο βιολί” σε παραγωγές». Αυτή η προσέγγιση αντανακλά μια επαγγελματική ωριμότητα και την ικανότητα να εκτιμά την συμβολή του, ανεξαρτήτως της θέσης στην ιεραρχία μιας εκπομπής.
Ο Φραγκολιάς έθιξε, επιπλέον, το ζήτημα των βραχυπρόθεσμων συνεργασιών που συχνά προκύπτουν κατά τη θερινή περίοδο, όπως για παράδειγμα τα τηλεοπτικά δικαιώματα για το Μουντιάλ Συλλόγων. Ενώ τέτοιες συνεργασίες προσφέρουν μια προσωρινή «ελευθερία» και ευελιξία σε άλλους επαγγελματίες του χώρου, στην περίπτωσή του κάτι τέτοιο δε φαντάζει εφικτό. Ο ίδιος εξήγησε:
- «
Δε θα ήμουν κάπου το καλοκαίρι θα ήταν ωραίο όμως, όπως γίνεται τώρα με το Μουντιάλ Συλλόγων που κάποιον παίρνουν μόνο για το μουντιάλ εκεί, αλλά δεν υπάρχει τέτοια ελευθερία.
»
Η παρατήρηση αυτή αναδεικνύει τις διαφορετικές δυναμικές των συμβολαίων και των συνεργασιών στον χώρο της τηλεόρασης, όπου η δέσμευση και η «αποκλειστικότητα» συχνά περιορίζουν τις ευκαιρίες για άλλες παράλληλες δραστηριότητες.
Ο Κώστας Φραγκολιάς και η Διάκριση Κοινού: Τηλεόραση vs. Ψηφιακές Πλατφόρμες
Ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον σημείο της συνέντευξης του Κώστα Φραγκολιά ήταν η λεπτομερής διάκριση που έκανε ανάμεσα στο παραδοσιακό τηλεοπτικό κοινό και το ανερχόμενο κοινό των ψηφιακών πλατφορμών και των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Όπως τόνισε:
- «
Είναι διαφορετικό το τηλεοπτικό κοινό και διαφορετικό το κοινό που ασχολείται με τις πλατφόρμες και τα social media. Εμένα δε μου άρεσε κάτι συγκεκριμένο που είπε – κι άλλες φορές βέβαια η Μαρία Σολωμού, που τσουβαλιάζει και για μένα πολλές φορές προσβάλλει τους άντρες.
»
Η δήλωση αυτή δεν είναι απλώς μια παρατήρηση, αλλά μια βαθύτερη ανάλυση των σύγχρονων επικοινωνιακών τάσεων. Ο Φραγκολιάς αναγνωρίζει την πολυδιάστατη φύση του κοινού στον 21ο αιώνα και την ανάγκη για διαφοροποιημένη προσέγγιση. Η αναφορά του στη Μαρία Σολωμού, με την οποία είχε συνεργαστεί στο παρελθόν στην εκπομπή «Happy Day» στον Alpha, και η κατηγορία περί «τσουβαλιάσματος» των ανδρών, αναδεικνύει τη σημασία που αποδίδει στον σεβασμό και την κατανόηση στην επικοινωνία, τόσο εντός όσο και εκτός οθόνης. Η ικανότητα να διακρίνει τις αποχρώσεις στην κοινή γνώμη και να αναγνωρίζει την επίδραση των δηλώσεων, ειδικά σε πλατφόρμες με άμεση αλληλεπίδραση όπως τα social media, υπογραμμίζει την ευαισθησία του ως επαγγελματία και την αντίληψή του για την ευθύνη που φέρει ο δημόσιος λόγος στην εποχή της ψηφιακής διασύνδεσης.