Σε μια κοινωνία που συχνά ειδωλοποιεί τη νεότητα, η καταξιωμένη ηθοποιός Αντιγόνη Κουλουκάκου ανατρέπει τα στερεότυπα, μιλώντας ανοιχτά για τη σχέση της με τη γήρανση. Μέσα από μια πρόσφατη συνέντευξη στο περιοδικό “Vita”, φωτίζει μια πιο ολιστική και ενδυναμωτική προσέγγιση στον χρόνο που περνά, προσφέροντας τροφή για σκέψη σε όλους.
Η Αποδοχή της Γήρανσης: Σοφία και Ευγνωμοσύνη
Η Αντιγόνη Κουλουκάκου εκφράζει μια εντυπωσιακή στάση απέναντι στην πάροδο του χρόνου, η οποία απέχει πολύ από τη συνήθη αγωνία για την απώλεια της νεότητας. Για την ηθοποιό, η γήρανση δεν είναι απειλή, αλλά μια διαδικασία εσωτερικής και εξωτερικής εξέλιξης, συνυφασμένη με την απόκτηση σοφίας.
- Δηλώνει ευθαρσώς ότι της αρέσει να «μεγαλώνει και εσωτερικά και εξωτερικά».
- Αποδίδει αυτή τη θετική στάση στις προσωπικές της επιλογές: το οικογενειακό και φιλικό της περιβάλλον, το οποίο χαρακτηρίζει ως «πολύ ωραίο χωριό» γεμάτο αγάπη.
- Τονίζει τη σημασία της εργασίας της, όχι μόνο ως επαγγελματική διέξοδο, αλλά και ως πηγή διαρκούς μάθησης και εξέλιξης σε προσωπικό επίπεδο, δίπλα σε ανθρώπους που θαυμάζει.
Αυτή η προσέγγιση αποτελεί ένα ισχυρό μήνυμα σε μια εποχή όπου η πίεση για διατήρηση μιας αψεγάδιαστης εικόνας είναι εντονότερη από ποτέ, ιδιαίτερα στον χώρο της showbiz. Η Κουλουκάκου επιλέγει να εστιάσει στην ουσία και όχι στην επιφάνεια.
Η «Ποινικοποίηση» του Γήρατος και η Ευλογία της Μακροζωίας
Ένα από τα πιο επιδραστικά σημεία της συνέντευξης είναι η αναφορά στην κοινωνική στάση απέναντι στους ηλικιωμένους. Η ηθοποιός χρησιμοποιεί τη φράση «έχουμε ποινικοποιήσει το γήρας», υπογραμμίζοντας την αρνητική χροιά που συχνά προσδίδεται στην τρίτη ηλικία.
Αντιπαραθέτει αυτή την αντίληψη με μια εντελώς διαφορετική οπτική:
- Θεωρεί ευλογία το να βλέπει το παιδί της να μεγαλώνει και η ίδια να φτάνει σε μεγαλύτερη ηλικία.
- Εύχεται να αποκτήσει «άσπρα μαλλάκια» και να δει εγγόνια, θεωρώντας αυτό ως το «πολυτιμότερο δώρο».
- Αναρωτιέται ρητορικά: «Τι πιο όμορφο όμως από έναν σοφό γέροντα ή μια σοφή γερόντισσα που μεγαλώνουν με υγεία;».
Analysis: Η θέση της Κουλουκάκου συγκρούεται ευθέως με το κυρίαρχο αφήγημα που συνδέει τη νεότητα με την επιτυχία και την ομορφιά, ενώ το γήρας με την αδυναμία ή την παρακμή. Στη σύγχρονη Ελλάδα, όπως και σε πολλές δυτικές κοινωνίες, παρατηρείται μια τάση αγνοήσεως ή περιθωριοποίησης των ηλικιωμένων, παρά το γεγονός ότι ο μέσος όρος ζωής αυξάνεται και ο πληθυσμός γηράσκει. Η δήλωσή της λειτουργεί ως υπενθύμιση της αξίας της εμπειρίας και της σοφίας που συσσωρεύεται με τα χρόνια.
Προσωπική Εξέλιξη και Ευγνωμοσύνη
Η Αντιγόνη Κουλουκάκου δεν ωραιοποιεί την πορεία της ζωής, αναγνωρίζοντας ότι περιλαμβάνει τόσο χαρές όσο και δυσκολίες.
- Αναφέρει σαφώς ότι η ζωή της «μεγαλώνει με υγεία, αγάπη, ευλογία, χαρά, έρωτα, γέλια αλλά και κλάματα, απογοητεύσεις, ανασφάλειες και φοβίες».
- Τονίζει ότι όλα αυτά είναι «μέσα στο πρόγραμμα», δείχνοντας μια ρεαλιστική και ισορροπημένη προσέγγιση.
- Στο τέλος της ημέρας, επιλέγει να βλέπει τα πάντα «όμορφα» και πιστεύει ότι «σε κάθε χρόνο μου γύρω από τον ήλιο, κατακτώ και μια σοφία».
Αυτή η δήλωση υπογραμμίζει τη σημασία της ψυχικής ανθεκτικότητας και της ικανότητας να αναγνωρίζουμε την αξία των εμπειριών, θετικών και αρνητικών, ως μέρος της προσωπικής μας ανάπτυξης. Το να βλέπει κανείς τη ζωή ως μια διαρκή πορεία προς τη σοφία, ανεξαρτήτως ηλικίας, είναι ένα μήνυμα που αντανακλά τις αρχές της θετικής ψυχολογίας.
Η συνέντευξη της Αντιγόνης Κουλουκάκου αποτελεί ένα ηχηρό μήνυμα για την αποδοχή του χρόνου και την αναγνώριση της αξίας της κάθε ηλικίας. Σε μια εποχή που η αναζήτηση της «αιώνιας νεότητας» κυριαρχεί, η στάση της υπενθυμίζει ότι η πραγματική ομορφιά και η πληρότητα έγκειται στην εξέλιξη, τη σοφία και την ευγνωμοσύνη για κάθε στιγμή της ζωής.