Σε μια εποχή όπου οι δημόσιες τοποθετήσεις και οι αντιπαραθέσεις τροφοδοτούν συνεχώς τη συζήτηση, ο Άγγελος Μπράτης, γνωστός σχεδιαστής μόδας και τηλεοπτικό πρόσωπο, βρέθηκε στο επίκεντρο σχολίων του Νίκου Αποστολόπουλου. Η αναμέτρηση αυτή, αν και αφορά τον χώρο της μόδας, αναδεικνύει ευρύτερα ζητήματα περί επαγγελματικής αναγνώρισης, κριτικής και της αντοχής στο δημόσιο λόγο, θέτοντας ερωτήματα για το ποιες απόψεις έχουν πραγματική βαρύτητα.
Η Αρχική Πρόκληση: Ο ορισμός του «Σχεδιαστή»
Η διαμάχη πυροδοτήθηκε από τις δηλώσεις του Νίκου Αποστολόπουλου, ο οποίος αμφισβήτησε την ιδιότητα του Άγγελου Μπράτη ως «συναδέλφου» και «σχεδιαστή». Συγκεκριμένα, ο κ. Αποστολόπουλος δήλωσε: «Δεν νομίζω ο Άγγελος Μπράτης να είναι συνάδελφός μου. Προσπαθεί να κάνει πράγματα και καλά κάνει. Αυτό λέγεται μία τοπική μοδίστρα. Σχεδιαστής είναι ένας άνθρωπος που κάνει collection, της παρουσιάζει και τις πουλάει σε πολύ κόσμο, κάνει εξαγωγές».
Αυτή η τοποθέτηση θέτει μια στενή ερμηνεία του όρου «σχεδιαστής μόδας», συνδέοντάς τον άμεσα με:
- Τη δημιουργία ολοκληρωμένων «collection».
- Την παρουσίασή τους σε ευρύ κοινό.
- Τις εμπορικές πωλήσεις και, κυρίως, τις εξαγωγές.
Ανάλυση: Ο ορισμός αυτός, αν και περιγράφει ένα επιτυχημένο επιχειρηματικό μοντέλο στον χώρο της μόδας, ενδέχεται να αγνοεί άλλες μορφές δημιουργικής συνεισφοράς ή επιδραστικότητας, όπως η υψηλή ραπτική κατόπιν παραγγελίας ή η συμβολή σε εκπαιδευτικά/τηλεοπτικά πεδία που διευρύνουν την απήχηση της μόδας.
Η Απάντηση του Άγγελου Μπράτη: Επιλεκτική Αποδοχή Κριτικής
Ο Άγγελος Μπράτης, μιλώντας στην εκπομπή «Πρωινό Σαββατοκύριακο» και στη δημοσιογράφο Σοφία Μανουσακίδου, επέλεξε να απαντήσει με ψυχραιμία και σαφήνεια, υπογραμμίζοντας την επιλεκτική του προσέγγιση απέναντι στην κριτική:
«Όχι, δεν με ενδιαφέρει η γνώμη του για να με στεναχωρήσει. Με στεναχωρούν μόνο απόψεις από ανθρώπους που με ενδιαφέρουν. Δεν με πειράζει τι λέει ο καθένας, και το τοπικό μια χαρά είναι».
Στη συνέχεια, προσέθεσε: «Είμαι μόδιστρος και ξέρω να ράβω ρούχα. Είναι λυπηρό να μεγαλώνει κάποιος και να γίνεται πικρός».
Ανάλυση: Η απάντηση του Μπράτη καταδεικνύει μια ώριμη στάση απέναντι στον δημόσιο λόγο. Δίνει έμφαση στην αυτογνωσία (“Είμαι μόδιστρος και ξέρω να ράβω ρούχα”) και απορρίπτει την κριτική που δεν προέρχεται από πηγές με τις οποίες έχει συναισθηματικό ή επαγγελματικό δεσμό. Η αναφορά στην «πικρία» υποδηλώνει μια ερμηνεία των σχολίων του Αποστολόπουλου ως προσωπικής δυσαρέσκειας και όχι ως αντικειμενικής επαγγελματικής αξιολόγησης.
Contextualizing the Debate: Ο ρόλος της τηλεόρασης και η αναγνώριση
Η παρουσία του Άγγελου Μπράτη ως κριτή στο τηλεοπτικό show GNTM τον έχει καταστήσει ευρέως αναγνωρίσιμο στο ελληνικό κοινό, πέρα από τους στενούς κύκλους της μόδας. Αυτό φέρνει στην επιφάνεια μια ευρύτερη συζήτηση:
* Πώς επηρεάζει η τηλεοπτική έκθεση την αντίληψη περί “επιτυχίας” ή “αναγνώρισης” σε έναν κλάδο;
* Μπορεί ένας καλλιτέχνης ή επαγγελματίας να είναι καταξιωμένος και επιδραστικός, χωρίς απαραίτητα να ακολουθεί το μοντέλο των διεθνών εξαγωγών;
Ανάλυση: Στην ελληνική πραγματικότητα, πολλοί αξιόλογοι σχεδιαστές διατηρούν τοπικά ή ειδικά στοχευμένα εργαστήρια, προσφέροντας υψηλή ποιότητα και μοναδικότητα, χωρίς το μέγεθος ή τον προσανατολισμό των εξαγωγών. Η ελληνική επιχείρηση μόδας έχει συχνά έναν πιο προσωπικό, artisanal χαρακτήρα. Συνεπώς, η αμφισβήτηση της ιδιότητας του Μπράτη αποκλειστικά λόγω της έλλειψης “εξαγωγών” μπορεί να θεωρηθεί περιοριστική και ίσως να μην αντικατοπτρίζει πλήρως την πολυπλοκότητα της ελληνικής βιομηχανίας μόδας. Η αναγνώριση μπορεί να προέρχεται τόσο από την εμπορική επιτυχία όσο και από την καλλιτεχνική αξία και την επιρροή στο ευρύ κοινό, πράγματα που ο Άγγελος Μπράτης φαίνεται να έχει επιτύχει σε μεγάλο βαθμό.