Ο Σταμάτης Κραουνάκης, ένας από τους πλέον επιδραστικούς συνθέτες και ερμηνευτές της σύγχρονης ελληνικής μουσικής σκηνής, άνοιξε την καρδιά του σε μια εκτενή συνέντευξη στο κανάλι Rainbow Mermaids στο YouTube, προσφέροντας μια σπάνια ματιά σε εμβληματικές συνεργασίες που σημάδεψαν την καριέρα του και την ελληνική δισκογραφία.

Η Χρυσή Εποχή της Συνεργασίας με Πρωτοψάλτη και Νικολακοπούλου

Ο Σταμάτης Κραουνάκης αναφέρθηκε εκτενώς στη συνεργασία του με την Άλκηστις Πρωτοψάλτη και τη Λίνα Νικολακοπούλου, ένα δημιουργικό τρίο που υπέγραψε μερικές από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της δεκαετίας του ’80 και ’90. «Ήθελε ο Θεός και μάλλον ήθελε και όλο μαζί. Και η φωνή της Άλκηστις πάνω στα τραγούδια μας και το τι γράψαμε και όλο αυτό ήταν πάρα πολύ φρέσκο, ενώ πάταγε πολύ στο τραγούδι», δήλωσε χαρακτηριστικά, υπογραμμίζοντας τη μοναδική «χημεία» που αναπτύχθηκε μεταξύ τους. Η συνεργασία τους δεν ήταν απλώς μια σειρά επιτυχιών, αλλά μια πραγματική ανανέωση του ελληνικού τραγουδιού, συνδυάζοντας την παράδοση με έναν σύγχρονο ήχο και στίχο. Αυτή η περίοδος καθόρισε σε μεγάλο βαθμό την πορεία της ελληνικής ποπ-ροκ σκηνής.

Η Ιστορία Πίσω από τον «Άδωνι» και η Δημόσια Κόντρα

Ένα από τα πλέον συζητημένα ζητήματα που έθιξε ο Κραουνάκης ήταν η διαμάχη γύρω από το τραγούδι «Άδωνις». Το τραγούδι, που παραμένει «αθάνατο» όπως το χαρακτήρισε ο ίδιος, αποτέλεσε μήλον της έριδος λόγω της απόφασης της Πρωτοψάλτη να αφαιρέσει τη λέξη «χοντρή» από το ρεφρέν, μια κίνηση που ο συνθέτης είχε κατακρίνει δημόσια, φτάνοντας μάλιστα στο σημείο να αλλάξει τη φράση σε «κουλή δεξιά» σε δική του παράσταση, ως μια δηκτική απάντηση. Η αποκάλυψη του Κραουνάκη για τη γένεση του τραγουδιού φωτίζει το δημιουργικό του πλαίσιο: «Ο “Άδωνις” υπήρχε, εγώ το έχω γράψει αυτό, ήταν δικό μου. Υπήρχε ο Άδωνις, που υπάρχει ακόμα στη Νέα Σμύρνη, το καφέ που πήγαινα με τον Γιώργο Μανιώτη.» Διηγήθηκε πώς, αναζητώντας ένα γρήγορο τραγούδι για το δίσκο, ο **Γιώργος Μανιώτης** του έδωσε την ιδέα: «Βρε Γιώργο μου, δεν έχω ένα γρήγορο» και μου λέει «Γράψε για τον Άδωνι που πηγαίνουν τεκνά και φοιτητές» και φτιάχνω το ρεφρέν μέσα στο αμάξι, πηγαίνοντας να φάμε. Η χοντρή νευρικιά είναι ο Γιώργος, βέβαια.» Αυτή η προσωπική διάσταση προσδίδει βάθος στην καλλιτεχνική διαφωνία, αναδεικνύοντας τη σημασία της αυθεντικότητας του καλλιτεχνικού έργου για τον συνθέτη.

Τα «Ανθρώπων Έργα» και η Πρωτοποριακή Σκηνική Παρουσία

Ο Κραουνάκης στάθηκε και στη δεύτερη μεγάλη επιτυχία τους, το άλμπουμ «Ανθρώπων Έργα», που κυκλοφόρησε αρκετά χρόνια αργότερα και άφησε επίσης το στίγμα του. Θυμήθηκε το θόρυβο που προκάλεσε το εξώφυλλο του δίσκου, στο οποίο η Άλκηστις Πρωτοψάλτη εμφανίζεται με ένα κοχύλι στο μάτι. «Μας είπαν ότι “Μουρλαθήκατε όλοι;” Αυτό ήταν για πλάκα και τελευταία ώρα σχεδόν το αποφάσισε η Άλκηστις», ανέφερε, τονίζοντας το ρίσκο που πήραν σε μια εποχή που οι καλλιτεχνικές εκφράσεις ήταν πιο συντηρητικές. Η αναφορά στο άνοιγμα του χώρου στο Γκάζι, που παλιά λειτουργούσε ως συνεργείο αυτοκινήτων, και στην τοποθέτηση μιας «κούνιας» στη σκηνή, αναδεικνύει την πρωτοποριακή σκηνική προσέγγιση της εποχής. Ο Κραουνάκης απέδωσε τα εύσημα στον σκηνοθέτη Ανδρέα Βουτσινά και στον σκηνογράφο **Γιώργο Παντελιδάκη**, καθώς και στη Λίνα Νικολακοπούλου («θεά Λίνα»), οι οποίοι συνέβαλαν καθοριστικά στη δημιουργία μιας πρωτόγνωρης εμπειρίας για το κοινό. «Ανοίξαμε το Γκάζι εκείνη τη χρονιά και με έπαιρνε τηλέφωνο ο Γιώργος Παπαστεφάνου και μου έλεγε “Έχετε τρελαθεί; Βάλατε την Άλκηστις τυφλή με το κοχύλι στο μάτι;”», περιέγραψε, αποτυπώνοντας την έκπληξη και τον προβληματισμό που προκάλεσε η επιλογή τους.

Η Εποχή των Sold-Out Εμφανίσεων και η Δύναμη της Ομάδας

Κλείνοντας, ο Σταμάτης Κραουνάκης αναπόλησε την εποχή που τα μαγαζιά όπου εμφανίζονταν ήταν διαρκώς γεμάτα. «Γινόταν χαμός, δουλεύαμε 6 μέρες την εβδομάδα, δεν υπήρχε τραπέζι για πέντε μήνες», είπε, περιγράφοντας το μέγεθος της επιτυχίας τους. Τόνισε ότι αυτή η επιτυχία δεν οφειλόταν μόνο στα τραγούδια, αλλά και στην δύναμη της ομάδας που τους πλαισίωνε. Αναφέρθηκε σε σημαντικά ονόματα όπως ο Κώστας Μακεδόνας, ο Στέργιογλου, ο Δημήτρης Μπάσης (πιτσιρικάς τότε), ο Σώτος και η Σοφία Χρήστου, υπογραμμίζοντας ότι η Άλκηστις Πρωτοψάλτη λειτουργούσε ως ένας ισχυρός «αρχηγός» της ομάδας. «Κρατούσε το κόλπο πάνω της και με τρομερή δύναμη και τρομερή πίστη και – ας μου επιτραπεί η λέξη – υπακοή στους δημιουργούς», εξήρε την Πρωτοψάλτη, αναδεικνύοντας ένα σημαντικό στοιχείο της επιτυχίας: την εμπιστοσύνη και τον σεβασμό μεταξύ των συντελεστών. Η αναφορά στον «τεράστιο Ανδρέα Βουτσινά» ως μια «άλλη μεγάλη τύχη» στη ζωή του, υπογραμμίζει τον καθοριστικό ρόλο που έπαιξε ο θρυλικός σκηνοθέτης στην ολοκληρωμένη καλλιτεχνική τους πρόταση.