Ο Σπύρος Δημητρίου, ένας από τους πλέον αναγνωρίσιμους ποινικολόγους της χώρας, ανοίγει τα χαρτιά του στην εκπομπή «Το ‘Χουμε» και στον δημοσιογράφο Χάρη Λεμπιδάκη, θέτοντας επί τάπητος κρίσιμες πτυχές της ποινικής δικαιοσύνης, της κοινωνικής ψυχολογίας και της προσωπικής του διαδρομής.
Η Νομική Προσέγγιση της «Γυναικοκτονίας» και ο Ρόλος της Ανατροφής
Ορμώμενος από την αύξηση της συζήτησης γύρω από τον όρο «γυναικοκτονία», ο Σπύρος Δημητρίου έθιξε ένα καίριο ζήτημα ποινικού δικαίου και ορολογίας. «Το 2025 έχουμε μεγάλη ευκολία και πρόσβαση στα ΜΜΕ. Αν με ρωτάς στατιστικά, οι ρυθμοί και η πληθώρα των εγκλημάτων δεν έχουν αλλάξει, ούτε αυτό που λανθασμένα ορίζουμε ως “γυναικοκτονία” ενώ είναι μια ανθρωποκτονία», σημείωσε με έμφαση. Τόνισε πως «δεν υπάρχει διάκριση στο νόμο μεταξύ ανδρών και γυναικών και για αυτό η ποινή είναι ίδια», υπογραμμίζοντας τη νομική ουδετερότητα του Ποινικού Κώδικα απέναντι στο φύλο του θύματος. Αυτή η θέση αντικατοπτρίζει την πάγια αρχή του ελληνικού νομικού συστήματος περί ίσης μεταχείρισης, ανεξαρτήτως χαρακτηριστικών του θύματος στην περίπτωση της ανθρωποκτονίας.
Ωστόσο, ο γνωστός ποινικολόγος δεν περιορίστηκε στη νομική διάσταση. Προχώρησε σε μια διεισδυτική παρατήρηση σχετικά με τον κοινωνικό και ψυχολογικό παράγοντα που οδηγεί σε τέτοιου είδους εγκλήματα. «Αυτό που πρέπει να βελτιωθεί είναι η ψυχολογική ανατροφή των αντρών και των αγοριών. Τις μεγαλύτερες ζημιές στην ανατροφή της κάνουν οι μανάδες και είμαι και εγώ παθών σε αυτό», ανέφερε, συνδέοντας την προσωπική του εμπειρία με ένα ευρύτερο κοινωνικό φαινόμενο. Η αναφορά του σε «τοξική και χειριστική» μητέρα υποδηλώνει την πεποίθησή του ότι οι ενδοοικογενειακές δυναμικές διαμορφώνουν καθοριστικά την ενήλικη συμπεριφορά.
Η Κριτική στην Προβολή Ποινικών Υποθέσεων από τα ΜΜΕ
Ο Σπύρος Δημητρίου δεν δίστασε να ασκήσει δριμεία κριτική στον τρόπο που τα μέσα μαζικής ενημέρωσης προβάλουν τις ποινικές υποθέσεις, υπογραμμίζοντας τον κίνδυνο παραπληροφόρησης και διαστρέβλωσης της πραγματικότητας. «Πολλές φορές ο τρόπος που παρουσιάζεται μία ποινική υπόθεση είναι τουλάχιστον εγκληματικός. Τοποθετούνται άνθρωποι και μιλάνε για δίκες οι οποίοι δεν έχουν διαβάσει ούτε μία γραμμή από την δικογραφία, δεν μπορώ να το δεχτώ αυτό», τόνισε, αναδεικνύοντας ένα χρόνιο πρόβλημα στην αλληλεπίδραση της δημοσιογραφίας με τη δικαιοσύνη. Αυτή η παρατήρηση υπογραμμίζει την ανάγκη για μεγαλύτερη εγκράτεια, ακρίβεια και σεβασμό στην ευαίσθητη φύση των δικαστικών υποθέσεων.
Προσωπικές Αποκαλύψεις και οι Δυναμικές των Σχέσεων
Σε μια πιο προσωπική νότα, ο ποινικολόγος μοιράστηκε σκέψεις για την προσωπική του ζωή και τις επιπτώσεις της δημοσιότητας. «Το γεγονός ότι υπήρξε έκθεση τα προσωπικά μου, ήταν πολύ τρομακτικό», εξομολογήθηκε, αναφερόμενος πιθανώς σε προηγούμενες γνωστές σχέσεις του. Η ειλικρίνειά του αυτή φωτίζει τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν τα δημόσια πρόσωπα στην διαφύλαξη της ιδιωτικότητάς τους.
Επιπλέον, ανέλυσε τις μετα-χωρισμού δυναμικές στις σχέσεις: «Μετά από μία σοβαρή σχέση θέλω μία περίοδο πνευματικής κάθαρσης και συντονισμού για να πω ότι είμαι συναισθηματικά διαθέσιμος. Βλέπω πιο συχνά γυναίκες να χωρίζουν και αμέσως να κάνουν το επόμενο βήμα, από ανασφάλεια». Αυτή η παρατήρηση προσφέρει μια ενδιαφέρουσα ψυχολογική οπτική, υποδηλώνοντας ότι η βιασύνη για μια νέα σχέση μπορεί να πηγάζει από βαθύτερες ανασφάλειες και όχι από πραγματική συναισθηματική ετοιμότητα. Η τοποθέτησή του προσδίδει βάθος στην κατανόηση των σύγχρονων σχέσεων και των υποκείμενων ψυχολογικών μηχανισμών.