Ο καταξιωμένος λαϊκός ερμηνευτής Χρήστος Μενιδιάτης προσέφερε μια σπάνια ματιά στην προσωπική του ζωή και τις απόψεις του για τη μουσική βιομηχανία, φιλοξενούμενος στην εκπομπή «Καλοκαίρι Παρέα», αποκαλύπτοντας τις προκλήσεις της πατρότητας και θίγοντας το φλέγον ζήτημα των συνεργασιών στον καλλιτεχνικό χώρο.

Οικογενειακή Ζωή και Προκλήσεις της Πατρότητας

Ο Χρήστος Μενιδιάτης, γνωστός για την διακριτικότητα που επιδεικνύει στην προσωπική του ζωή, άνοιξε την καρδιά του μιλώντας για τα τρία του παιδιά, ηλικίας 12, 10 και 9 ετών. Με ειλικρίνεια και θαυμασμό, αναγνώρισε τον κομβικό ρόλο της συζύγου του στην ανατροφή τους:

«Η γυναίκα μου τραβάει το μεγάλο ζόρι με τα παιδιά και της βγάζω το καπέλο. Βοηθάω και εγώ όσο μπορώ. Το έργο δεν είναι εύκολο, αλλά όταν το ζεις, δεν μπορείς να φανταστείς τη ζωή σου χωρίς αυτό», δήλωσε χαρακτηριστικά, υπογραμμίζοντας την αφοσίωση και τη δυσκολία του γονεϊκού ρόλου.

Ο καλλιτέχνης έθιξε, επιπλέον, το ζήτημα της ωριμότητας των σύγχρονων παιδιών, εκφράζοντας έναν προβληματισμό που απασχολεί πολλούς γονείς στη σημερινή ψηφιακή εποχή:

«Το ένστικτο των παιδιών είναι πολύ μεγαλύτερο πλέον, όχι μόνο των δικών μου, όλων των παιδιών. Ας πούμε αυτά που σκέφτονται τώρα, εγώ τα σκεφτόμουν στα 16 μου και πιο μετά. Αυτό όμως δεν είναι απαραίτητα καλό, είναι άσχημο που μαθαίνουν κάποια πράγματα από τόσο νωρίς.» Η παρατήρηση αυτή υποδηλώνει την ταχεία πρόσβαση στην πληροφορία και τις προκλήσεις που αυτή επιφέρει στην παιδική ηλικία.

Ιδιαίτερη αναφορά έγινε και στον γιο του, τον Μιχάλη, ο οποίος δείχνει ενδιαφέρον για τη μουσική του πατέρα του: «Ο Μιχάλης ακούει λίγο από όλα, του αρέσουν τα τραγούδια μου. Έχει άποψη για όλα. Αν έχει γίνει καλή δουλειά θα φανεί στο μέλλον, τότε θα δούμε τι μεγάλωμα κάναμε.» Η δήλωση αυτή καταδεικνύει την ευθύνη της γονεϊκότητας και την προσμονή για το μέλλον των παιδιών του.

Η «Μαρκίζα» και οι Συνεργασίες στον Καλλιτεχνικό Χώρο

Στο δεύτερο μέρος της συνέντευξης, ο Χρήστος Μενιδιάτης κλήθηκε να σχολιάσει την πρόσφατη παρεξήγηση μεταξύ δύο κορυφαίων ονομάτων του λαϊκού τραγουδιού, του Γιάννη Πλούταρχου και του Σταμάτη Γονίδη, λίγο πριν την κοινή τους πρεμιέρα. Το περιστατικό αυτό είχε προκαλέσει έντονες συζητήσεις στην κοινή γνώμη, αναδεικνύοντας τις πιέσεις και τις λεπτές ισορροπίες που διέπουν τις καλλιτεχνικές συνεργασίες, ειδικά σε ό,τι αφορά τη διάταξη των ονομάτων στην “μαρκίζα”.

Με την πείρα και τον επαγγελματισμό που τον διακρίνει, ο Μενιδιάτης προσέφερε μια νηφάλια και μεστή άποψη για το θέμα των συνεργασιών και της αναγνώρισης στον χώρο του τραγουδιού:

«Είναι πολύ απλά τα πράγματα, εμένα τόσα χρόνια δεν έχει ποτέ υπάρξει πρόβλημα στις συνεργασίες μου, ούτε έχω χαλάσει συνεργασίες μου. Από την αρχή συζητάμε 2-3 πράγματα. Υπάρχει κίνδυνος να γίνει παρεξήγηση και να χαλάσουν συνεργασίες και ανθρώπινες σχέσεις.»

Η δήλωση αυτή υπογραμμίζει τη σημασία της πρόληψης και της σαφούς επικοινωνίας στις επαγγελματικές σχέσεις. Ο Μενιδιάτης τόνισε πως η ειλικρίνεια και η ξεκάθαρη διαπραγμάτευση των όρων συνεργασίας από την αρχή είναι το κλειδί για την αποφυγή τριβών.

Αναφορικά με τη διαβόητη «μαρκίζα», που συχνά αποτελεί μήλο της έριδος μεταξύ καλλιτεχνών, ο Χρήστος Μενιδιάτης εξέφρασε μια φιλοσοφημένη στάση, θέτοντας το ταλέντο και την αποδοχή του κοινού πάνω από ζητήματα εγωισμού:

«Δεν έχω ποτέ πρόβλημα με την μαρκίζα, η δουλειά που κάνω εγώ είναι τόσο τίμια και τόσο αληθινή. Δίνεται αυτό που αξίζει στον καθένα, τι να κάνεις δηλαδή να πας να απαιτήσεις τη μαρκίζα από κάποιον που έχει περισσότερες επιτυχίες από εσένα; Μεγαλύτερη λαοφιλία από εσένα;»

Η τοποθέτηση αυτή αντανακλά μια πρακτική και ρεαλιστική προσέγγιση στην καλλιτεχνική ιεραρχία, υποδηλώνοντας πως η πραγματική αξία ενός καλλιτέχνη δεν καθορίζεται από τη θέση ενός ονόματος σε ένα διαφημιστικό πανό, αλλά από το έργο του, την απήχηση που έχει στο κοινό και την προσφορά του στη μουσική. Ο Χρήστος Μενιδιάτης, με την εμπειρία δεκαετιών στον χώρο, αποτελεί μια φωνή λογικής και επαγγελματισμού σε ένα περιβάλλον συχνά φορτισμένο με προσωπικές αντιπαλότητες.