Η Χριστίνα Χειλά-Φαμέλη, μία από τις πλέον ταλαντούχες και αναγνωρίσιμες ηθοποιούς της νέας γενιάς, άνοιξε την καρδιά της σε μια συνέντευξη που σίγουρα θα συζητηθεί, αποκαλύπτοντας την άλλη πλευρά της καλλιτεχνικής ζωής και θίγοντας ένα ευαίσθητο ζήτημα που μαστίζει τον χώρο: τον ηλικιακό ρατσισμό.
Η Ζωή Πέρα Από Τα Φώτα: Αναζητώντας την Ισορροπία
Στη συνέντευξή της στο περιοδικό Vita και τη Μικαέλα Θεοφίλου, η Χριστίνα Χειλά-Φαμέλη, η οποία φέτος θα τη δούμε να πρωταγωνιστεί στις πολυαναμενόμενες παραγωγές «Αθώοι» και «Κάμπινγκ», στάθηκε ιδιαίτερα στην προσωπική της ζωή και την ανάγκη για ισορροπία. Μετά από μια περίοδο εντατικής επαγγελματικής δραστηριότητας, η ηθοποιός επιδιώκει πλέον να διαχειρίζεται τον χρόνο της με μεγαλύτερη ευελιξία, ώστε να απολαμβάνει στιγμές εκτός σκηνής και πλατό.
«Επιδιώκω να έχω χρόνο για τον εαυτό μου γιατί τα τελευταία χρόνια έχω δουλέψει πολύ. Γι’ αυτό, είμαι ευγνώμων που πλέον μπορώ να ρυθμίζω τη δουλειά μου στο θέατρο και στην τηλεόραση προκειμένου να μου μένει λίγος προσωπικός χρόνος. Είναι μια πολυτέλεια να έχω ένα Σαββατοκύριακο ελεύθερο ώστε να μπορώ να αφιερώνω χρόνο στους φίλους μου, στο σύντροφό μου και σε μένα. Στόχος μου είναι να βρίσκω αυτή την ισορροπία», δήλωσε χαρακτηριστικά, υπογραμμίζοντας την αξία της προσωπικής ζωής στην απαιτητική φύση του καλλιτεχνικού επαγγέλματος.
Ο Ελέφαντας στο Δωμάτιο: Ηλικιακός Ρατσισμός στο Θέατρο και την Τηλεόραση
Το πλέον ενδιαφέρον σημείο της συνέντευξης αφορά το φαινόμενο του ηλικιακού ρατσισμού, ειδικά όπως αυτό βιώνεται από τις γυναίκες στον χώρο της υποκριτικής. Η Χειλά-Φαμέλη δεν δίστασε να αποκαλύψει προσωπικές της εμπειρίες, φωτίζοντας μια σκοτεινή πτυχή της ελληνικής καλλιτεχνικής βιομηχανίας.
Σύμφωνα με όσα ανέφερε, ακόμη και στην ηλικία των 32 ετών, που θεωρείται απόλυτα νεανική και παραγωγική, έχει δεχθεί σχόλια που υποδηλώνουν προτίμηση για μικρότερες ηλικιακά ηθοποιούς. Αυτό, όπως τόνισε, είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό και δημιουργεί ερωτήματα για το μέλλον και τις ευκαιρίες των μεγαλύτερων σε ηλικία γυναικών ηθοποιών.
Συγκεκριμένα ανέφερε:
- «Ναι, [υπάρχει ηλικιακός ρατσισμός] ειδικά στις γυναίκες.»
- «Κι εγώ που είμαι 32 χρονών και θεωρώ ότι είμαι μια νέα γυναίκα έχω δεχθεί σχόλια τύπου “καλύτερα να πάρουμε μια πιτσιρίκα για το ρόλο”.»
- «Κι αν αυτό συμβαίνει σε μένα και σε συνομήλικές μου, φαντάζομαι πώς σκέφτονται για τις μεγαλύτερες γυναίκες.»
- «Ναι, υπάρχει ηλικιακός ρατσισμός, και στο επάγγελμά μας ακόμα περισσότερο γιατί επικρατεί η ανάγκη για τελειότητα. Τι θα πει όμως “τελειότητα”»;
Αυτές οι δηλώσεις εγείρουν ένα κρίσιμο ερώτημα: Ποια είναι τα κριτήρια επιλογής των ηθοποιών σε ένα χώρο όπου η εμπειρία, η ωριμότητα και το ταλέντο θα έπρεπε να υπερισχύουν της ηλικίας; Η έννοια της «τελειότητας» που αναφέρθηκε από την ηθοποιό, συχνά παρερμηνεύεται ως επιδίωξη νεότητας και αψεγάδιαστης εξωτερικής εμφάνισης, παραβλέποντας την ουσία της τέχνης και την πορεία ενός καλλιτέχνη.
Η Ανάγκη για Διάλογο και Αλλαγή
Η αποκάλυψη της Χριστίνας Χειλά-Φαμέλη έρχεται να προστεθεί σε μια σειρά δημόσιων παρεμβάσεων από ηθοποιούς και ανθρώπους του πολιτισμού που αναδεικνύουν τις παθογένειες του χώρου. Ο ηλικιακός διαχωρισμός, ειδικά σε επαγγέλματα που βασίζονται στην καλλιτεχνική έκφραση και την ερμηνεία, αφαιρεί ευκαιρίες από έμπειρους επαγγελματίες και στερεί από το κοινό ποιοτικές ερμηνείες. Η συζήτηση γύρω από αυτό το ζήτημα είναι ζωτικής σημασίας για την εξέλιξη και τον εκσυγχρονισμό του ελληνικού θεάτρου και της τηλεόρασης.
Οι δηλώσεις της Χειλά-Φαμέλη αποτελούν ένα κάλεσμα για προβληματισμό και αλλαγή νοοτροπίας. Η βιομηχανία του θεάματος οφείλει να αναγνωρίσει την αξία της πολυμορφίας και της εμπειρίας, προσφέροντας ίσες ευκαιρίες σε όλους τους καλλιτέχνες, ανεξαρτήτως ηλικίας. Η πραγματική «τελειότητα» στην τέχνη δεν βρίσκεται στην αψεγάδιαστη νεότητα, αλλά στην αυθεντικότητα, το βάθος και την ικανότητα να αγγίξει κανείς την ψυχή του κοινού.
Πηγή εικόνας: NDP