Σε μια αποκαλυπτική συνέντευξη, η ταλαντούχα Έλενα Τοπαλίδου μιλά για την εσωτερική της μεταμόρφωση, την αποδοχή της σιωπής και την ανανεωμένη της οπτική για τη ζωή και την τέχνη.
Η Μεταμόρφωση προς τη Σιωπή: Ένα Ταξίδι Αυτογνωσίας
Η Έλενα Τοπαλίδου, μια μορφή που έχει συνδέσει το όνομά της με την εκφραστικότητα και τη δυναμική παρουσία τόσο στη σκηνή όσο και στον χορό, παραχώρησε μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη στον Γιώργο Σταυρακίδη και την ιστοσελίδα parallaxi. Η αφορμή αυτής της συνομιλίας ήταν η περιοδεία της παράστασης «ζ-η-θ-ο ξένος», σε σκηνοθεσία του πρωτοποριακού Μιχαήλ Μαρμαρινού, ένα έργο που από μόνο του προκαλεί προβληματισμό και ενδοσκόπηση.
Μέσα από τη συζήτηση, η καλλιτέχνης προέβη σε μια εξομολόγηση που ίσως εκπλήξει πολλούς από όσους την παρακολουθούν. Η Τοπαλίδου αποκάλυψε πως, ενώ στο παρελθόν δεν ανήκε στην κατηγορία των ανθρώπων που επιζητούν τη σιωπή, πλέον έχει γίνει ένα «άτομο της σιωπής» και, το πιο σημαντικό, «το απολαμβάνει». Αυτή η μεταστροφή αποτελεί ένα κεντρικό θέμα της συζήτησης, καθώς αναδεικνύει μια βαθύτερη εσωτερική διεργασία.
Η Σιωπή ως Απόλαυση και όχι ως Σωτηρία
Εμβαθύνοντας στην έννοια της σιωπής, η Τοπαλίδου διασαφηνίζει ότι για εκείνη δεν πρόκειται για μια ανάγκη σωτηρίας από κάτι, αλλά για μια «απόλαυση». «Δεν χρειάζεται να σωθώ από κάτι», τονίζει, υποδηλώνοντας ότι αυτή η νέα συνθήκη είναι μια συνειδητή επιλογή και όχι μια αποφυγή. Η σιωπή της προσφέρει το έδαφος για «παρατήρηση των πραγμάτων», μια διαδικασία κατά την οποία δεν αισθάνεται την ανάγκη να απολογηθεί ή να εξηγήσει τον εαυτό της. Αυτή η στάση υποδηλώνει μια ωριμότητα και αυτοπεποίθηση, όπου η προσωπική της αλήθεια δεν χρήζει εξωτερικής επικύρωσης.
Η Νέα Διάσταση της Ζωής και της Τέχνης
Η ηθοποιός και χορεύτρια περιγράφει τη σημερινή της ζωή ως «πολύ ωραία», μια κατάσταση που απολαμβάνει όλο και περισσότερο καθώς συνειδητοποιεί πόσο χώρο μπορεί να δώσει στη σιωπή. Η ανανέωση αυτή δεν περιορίζεται μόνο στον προσωπικό της χώρο, αλλά επεκτείνεται και στους βασικούς πυλώνες της ζωής της:
* Η τέχνη της: Μέσα από την τέχνη της, η Τοπαλίδου ανακαλύπτει νέες διαστάσεις έκφρασης, πιθανώς επηρεασμένες από αυτή την εσωτερική γαλήνη.
* Η σχέση με το παιδί της: Η καλλιτέχνις αναφέρει την ευχαρίστηση που αντλεί από τη ζωή της με το παιδί της, υπογραμμίζοντας την αξία των οικογενειακών δεσμών.
* Ο περίγυρός της: Η Τοπαλίδου εκπλήσσεται ευχάριστα από το πόσο «πλάκα» μπορεί να έχει η ζωή μέσα από όλα τα πράγματα που συμβαίνουν γύρω της, μια διαπίστωση που προδίδει μια νέα, πιο ανάλαφρη προσέγγιση της καθημερινότητας.
Η Αυτονομία της Εσωτερικής Πάλης
Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα σημεία της συνέντευξης είναι η αναφορά της στην «βασική της πάλη», η οποία ήταν «με εμένα». Αυτή η εσωτερική διαμάχη φαίνεται πως έχει πλέον καταλαγιάσει, οδηγώντας σε μια απρόσμενη ανακάλυψη: «Εξεπλάγην όταν κατάλαβα πως μπορώ να έχω τον εαυτό μου τόσο καλή παρέα». Η φράση αυτή είναι ενδεικτική μιας βαθιάς αυτογνωσίας και αποδοχής. Η ικανότητα να είναι κανείς ευτυχισμένος με τον εαυτό του, να τον αντιμετωπίζει ως σύντροφο και όχι ως αντίπαλο, αποτελεί ένα σημαντικό επίτευγμα στην προσωπική ανάπτυξη.
Συνοψίζοντας, η συνέντευξη της Έλενας Τοπαλίδου αναδεικνύει μια καλλιτέχνιδα σε μια φάση ωρίμανσης και εσωτερικής γαλήνης. Η στροφή της προς τη σιωπή δεν είναι απλώς μια αλλαγή συμπεριφοράς, αλλά μια φιλοσοφική στάση ζωής που της επιτρέπει να απολαμβάνει κάθε στιγμή, να παρατηρεί τον κόσμο με νέα μάτια και να έχει μια πιο ουσιαστική σχέση με τον ίδιο της τον εαυτό. Αυτή η προσέγγιση σίγουρα θα προσφέρει νέες διαστάσεις και στο καλλιτεχνικό της έργο.
Πηγή πληροφοριών: NDP