Η πρόσφατη δημόσια παρουσία δύο γνωστών προσώπων στην Ίμπιζα, εν μέσω των καταστροφικών πυρκαγιών που έπλητταν την Ελλάδα, πυροδότησε ένα κύμα οργής και έντονης κριτικής στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αναδεικνύοντας τη λεπτή ισορροπία μεταξύ προσωπικής ελευθερίας και κοινωνικής ευθύνης στην εποχή της ψηφιακής επικοινωνίας.
Ψηφιακός Λαϊκός Δικασμός: Η Οργή για την Απουσία Ενσυναίσθησης εν Μέσω Εθνικής Τραγωδίας
Η νέα ανάρτηση της Στέλλας Πάσσαρη, στενής φίλης και συνεργάτιδας της Ιωάννας Τούνη, από ένα πολυτελές πάρτι στην Ίμπιζα, έφερε στο φως μια έντονη διαμάχη στον χώρο των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Η δημοσίευση αυτή, που συνέπεσε χρονικά με την κορύφωση των καταστροφικών πυρκαγιών στην Ελλάδα, οι οποίες άφησαν πίσω τους κατεστραμμένες περιουσίες και οικολογική καταστροφή, προκάλεσε άμεση και σφοδρή αντίδραση από τους χρήστες. Το κεντρικό σημείο της κριτικής αφορούσε την έλλειψη ενσυναίσθησης και την «αποσύνδεση» από την εθνική τραγωδία, χαρακτηρίζοντας τη συμπεριφορά ως ασεβή και προκλητική.
Η Δύναμη των Social Media: Από την Προβολή στον Κοινωνικό Έλεγχο
Η Ιωάννα Τούνη, αναμφισβήτητα μια από τις πιο επιδραστικές προσωπικότητες της ελληνικής διαδικτυακής σκηνής, βρέθηκε στο επίκεντρο αυτού του κύματος αγανάκτησης. Το ταξίδι της στην Ισπανία για τον εορτασμό των 32ων γενεθλίων της, το οποίο καλύφθηκε εκτενώς μέσα από πληθώρα αναρτήσεων και stories, θεωρήθηκε από πολλούς ως πρόκληση. Η λεπτομερής προβολή της ξέγνοιαστης διακοπών, τη στιγμή που η χώρα βίωνε μια ανείπωτη καταστροφή, οδήγησε σε μια σειρά από επικριτικά σχόλια, υπογραμμίζοντας την αδυναμία των influencers να αντιληφθούν την ευθύνη που φέρουν απέναντι στο κοινό τους.
Αρκετοί χρήστες του Instagram επισήμαναν την «επιφανειακή» πτυχή της ζωής που προβάλλεται, κάνοντας λόγο για μια εικόνα που απέχει πολύ από την πραγματικότητα. Χαρακτηριστικά σχόλια όπως:
- «Λίγο κουράζει όλο αυτό το επιφανειακό πανηγύρι λες και είστε 18χρονα. On the other hand it does pay the bills, οπότε καλά κάνετε»
- «Άνοιξε τα στραβά σου, διάβασε κανένα βιβλίο, ασχολήσου με κάτι, σάπια»
- «Κορίτσια, πολύχρονες αλλά και ανοίξτε και λίγο παραπέρα και διαβάστε τι γίνεται στην Ελλάδα τώρα»
καταδεικνύουν την απογοήτευση του κοινού από την προτεραιότητα στην προσωπική προβολή έναντι της κοινωνικής ευαισθητοποίησης. Η απάντηση της Ιωάννας Τούνη σε ένα από αυτά τα σχόλια, υπερασπιζόμενη τη Στέλλα Πάσσαρη ως μια επιτυχημένη επιχειρηματία, έδειξε μια αρχική άρνηση να αντιληφθεί το βάθος της λαϊκής δυσαρέσκειας.
Η Κοινωνική Ευθύνη των Influencers: Ένα Νέο Παράδειγμα
Η οργή έλαβε διαστάσεις απόλυτης αγανάκτησης, με σχόλια που εστίαζαν στην ασέβεια και την αδιαφορία απέναντι στον ανθρώπινο πόνο και την εθνική συμφορά. Σχόλια όπως:
- «Η@@@@@ς ότι και να σας πού πούνε είναι λίγο. Εγώ και οι φίλοι μου θυσιάσαμε τις διακοπές μας για να βοηθήσουμε τους συνανθρώπους μας που καίγονται και εσείς τι; Άθλια υποκείμενα, ντροπή, αίσχος. Μεγαλώνει και παιδί»
- «Όπως πάντα δεν βλέπουν τι γίνεται δίπλα σου, τι γίνεται στη χώρα που ζούνε γιατί απλά δεν τους πολυνοιάζει. Κάνουν λες και είναι 15 χρονών και δεν έχουν ξαναβγει ποτέ για ποτό και για πάρτι. Αίσχος»
- «Ορισμός του new money»
- «Πόσο γελοίες είστε πραγματικά με αυτά που κάνετε την ώρα που καίγεται όλη η Ελλάδα. Σας λυπάμαι πραγματικά και σας μου πει ο καθένας ό,τι θέλει»
- «Κορίτσια να είστε γερές, να ξαναπάτε, αλλά καίγεται η Ελλάδα μας, λίγο σεβασμός»
αντανακλούν την αίσθηση ότι η επιρροή στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης πρέπει να συνοδεύεται από ένα αίσθημα κοινωνικής ευθύνης.
Η αρχική απουσία αντίδρασης από τις δύο influencers άλλαξε μετά τον εκτεταμένο θόρυβο που δημιουργήθηκε. Η Ιωάννα Τούνη, σε μια κίνηση που ερμηνεύτηκε ως έμμεση αναγνώριση του λάθους της, αναδημοσίευσε σε stories της φωτογραφίες από τις πυρκαγιές που μάστιζαν την Ελλάδα. Αυτή η κίνηση, αν και καθυστερημένη, υποδηλώνει την αυξανόμενη πίεση που ασκεί το κοινό στους επώνυμους μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, αναγκάζοντάς τους να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να δείξουν την απαραίτητη ενσυναίσθηση σε περιόδους κρίσης. Η υπόθεση αυτή αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα του τρόπου με τον οποίο η ψηφιακή εποχή διαμορφώνει νέα πρότυπα δημόσιας συμπεριφοράς και κοινωνικής λογοδοσίας.
