Σε μια αποκλειστική συνέντευξη που εμβαθύνει στην ψυχή του ηθοποιού, ο Μιχάλης Σαράντης φωτίζει το μοναδικό του δέσιμο με τη θεατρική σκηνή και εκθέτει τις βαθιές του ανησυχίες για την κοινωνική αδιαφορία και τη διάχυτη βία της σύγχρονης εποχής, αναδεικνύοντας παράλληλα την αταλάντευτη προσήλωσή του στην ανθρωπιά.
Μιχάλης Σαράντης: Το Θέατρο ως Καταφύγιο και Διέξοδος
Ο διακεκριμένος Έλληνας ηθοποιός Μιχάλης Σαράντης, σε μια πρόσφατη εμφάνισή του στην εκπομπή Buongiorno, προσέφερε μια διεισδυτική ματιά στην προσωπική του σχέση με την τέχνη του θεάτρου. Για τον Σαράντη, η σκηνή δεν αντιπροσωπεύει απλώς έναν επαγγελματικό χώρο ή ένα πεδίο καλλιτεχνικής έκφρασης, αλλά, όπως ο ίδιος χαρακτηριστικά ανέφερε, «Η σκηνή είναι το μόνο μέρος όπου δεν αισθάνομαι φόβο».
Αυτή η δήλωση υπογραμμίζει την ψυχολογική διάσταση που έχει το θέατρο για τον ηθοποιό. Σε έναν κόσμο γεμάτο αβεβαιότητες και ανασφάλειες, η θεατρική σκηνή λειτουργεί ως ένα προστατευμένο περιβάλλον, όπου «όλα είναι καθορισμένα, με σαφείς ρόλους και διαδρομές». Αυτή η δομημένη πραγματικότητα προσφέρει στον Σαράντη μια βαθιά αίσθηση ασφάλειας και ελέγχου, η οποία αντισταθμίζει τις αγωνίες της καθημερινής ζωής. Το θέατρο, λοιπόν, υπερβαίνει την έννοια της εργασίας και μετατρέπεται σε μια ζωτική ανάγκη, μια μοναδική διέξοδο απέναντι στον φόβο και τις πολυπλοκότητες της ύπαρξης.
Κοινωνική Ευθύνη και η Κρίση των Ιδεολογιών
Πέραν της καλλιτεχνικής του ταυτότητας, ο Μιχάλης Σαράντης επέδειξε και μια έντονη κοινωνική συνείδηση, εκφράζοντας τις ανησυχίες του για την σύγχρονη κοινωνία. Εστίασε στην έλλειψη πνευματικότητας και την επικρατούσα κοινωνική αδιαφορία, φαινόμενα που θεωρεί ιδιαίτερα ανησυχητικά.
Για τον ίδιο, η κοινωνική ευθύνη και η ανθρωπιά αποτελούν τους ακρογωνιαίους λίθους για την επίτευξη ουσιαστικής αλλαγής. Σε μια εποχή όπου συχνά η ενασχόληση με κοινωνικά ζητήματα θεωρείται «γραφική», ο Σαράντης δηλώνει απερίφραστα: «Η πλειοψηφία θεωρεί γραφικούς όσους μιλούν ανοιχτά για κοινωνικά ζητήματα, όμως εγώ πιστεύω ότι οι ιδεολογίες έχουν πάψει να υπάρχουν και μένει μόνο η ανθρωπιά. Αν αυτό θεωρείται γραφικό, τότε είμαι ο πρώτος γραφικός.» Αυτή η τοποθέτηση αναδεικνύει την πίστη του στην ουσία της ανθρώπινης φύσης ως το μόνο απομένον μέσο για την επίλυση των προβλημάτων, όταν οι παραδοσιακές ιδεολογικές κατασκευές έχουν χάσει την ισχύ τους. Η προσωπική του εμπειρία ως πατέρας, με μια κόρη τριών ετών, ενισχύει την αίσθηση ευθύνης και την ανάγκη διαφύλαξης της αθωότητας και της ελπίδας για τις επερχόμενες γενιές.
Η Αντίφαση της Βίας στην Εποχή της Τεχνητής Νοημοσύνης
Ένα ακόμη κεντρικό σημείο της συνέντευξης ήταν η κριτική του ηθοποιού σε μια βαθιά κοινωνική αντίφαση της εποχής μας. Ο Μιχάλης Σαράντης επισήμανε την εντυπωσιακή πρόοδο της τεχνητής νοημοσύνης και της τεχνολογίας ευρύτερα, η οποία έρχεται σε πλήρη αντιδιαστολή με την αδυναμία της ανθρωπότητας να αντιμετωπίσει και να εξαλείψει τη δομική βία που κρύβεται εντός της ίδιας της ανθρώπινης φύσης και δομής της κοινωνίας.
Ο Σαράντης υποστήριξε ότι «η βία υπάρχει παντού και είναι νομιμοποιημένη σε μεγάλο βαθμό, είτε το παραδεχόμαστε είτε όχι». Αυτή η παρατήρηση αναδεικνύει την υποκρισία μιας κοινωνίας που ενώ επιδιώκει την τεχνολογική εξέλιξη, αδυνατεί να αντιμετωπίσει τις πρωτόγονες και καταστροφικές της πτυχές. Η αποδοχή της σκοτεινής μας πλευράς, κατά τον Σαράντη, αποτελεί το κλειδί για την εσωτερική ειρήνη και την επίλυση των κοινωνικών προβλημάτων. Μόνο μέσα από αυτή τη συνειδητοποίηση και την αντιμετώπιση του «εσωτερικού θηρίου» μπορούμε να ελπίζουμε σε μια ζωή γεμάτη ομορφιά και λύτρωση, τόσο σε ατομικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο.