Μια συγκινητική συνέντευξη του Κώστα Φραγκολιά αποκαλύπτει τις προσωπικές του δυσκολίες και τα όνειρα που άλλαξαν εξαιτίας του θανάτου του πατέρα του.
Η επίδραση του θανάτου του πατέρα στην πορεία του Κώστα Φραγκολιά
Ο Κώστας Φραγκολιάς μοιράστηκε στην εφημερίδα OnTime Σαββατοκύριακο και στη δημοσιογράφο Σίσσυ Μενεγάτου τις αλλαγές που έφερε ο πρόωρος χαμός του πατέρα του στη ζωή του. «Ο θάνατος του πατέρα μου όταν ήμουν 13 χρονών έβαλε φρένο στα όνειρά μου, ειδικά στο να γίνω αθλητής όπως ήθελα», αποκάλυψε. Η απώλεια αυτή τον ανάγκασε να διακόψει την αθλητική του πορεία, καθώς η μητέρα του ανέλαβε τις ευθύνες της οικογένειας και δεν μπορούσε να τον στηρίξει στις προπονήσεις που απαιτούσαν πολλές ώρες και μετακινήσεις.
Τα ταξίδια μέσω του μόντελινγκ και η πορεία του στην Ευρώπη, Αμερική και Ιαπωνία
Παρά τις δυσκολίες, ο Κώστας Φραγκολιάς βρήκε ευκαιρίες μέσα από το μόντελινγκ να πραγματοποιήσει ένα άλλο όνειρό του: να ταξιδέψει. «Με το μόντελινγκ ταξίδεψα σε πολλές χώρες της Ευρώπης, την Αμερική και την Ιαπωνία», τόνισε. Αυτή η εμπειρία του έδωσε τη δυνατότητα να γνωρίσει διαφορετικές κουλτούρες και να εξελιχθεί επαγγελματικά, ακόμη και αν το όνειρο του αθλητισμού δεν εκπληρώθηκε.
Η αγάπη και ο σεβασμός στη μητέρα – η στήριξη στην οικογένεια
Ο Κώστας Φραγκολιάς επεσήμανε την αδιάκοπη προσπάθεια της μητέρας του να μεγαλώσει τα παιδιά μόνη της. «Δεν μου άρεσε να βλέπω τη μητέρα μου να δυσκολεύεται και γι’ αυτό προσπάθησα να μην της δημιουργώ προβλήματα. Ήμουν πάντα το καλό παιδί, τη σέβομαι βαθιά», είπε. Παρά τις μικρές διαφωνίες, όπως για παράδειγμα όταν πήρε μοτοσικλέτα στα 17 του, η σχέση τους παραμένει γεμάτη σεβασμό και αγάπη.
Το ψυχικό αποτύπωμα της απώλειας και η αναζήτηση νοήματος
Ο Κώστας Φραγκολιάς μοιράστηκε την εσωτερική του αναζήτηση μετά τον θάνατο του πατέρα του: «Δεν ένιωσα θυμό, ούτε πληγή, αλλά απορία για το πώς θα εξελισσόταν η ζωή μου αν ήταν ακόμα εδώ. Η απώλεια αυτή είναι μέρος της ζωής και αναπόφευκτη». Με ωριμότητα αντιμετωπίζει το κενό που άφησε αυτή η εμπειρία και επιδιώκει να προχωρήσει διατηρώντας ζωντανή τη μνήμη του πατέρα του.