Σε μια αποκαλυπτική συνέντευξη-ποταμό, η Ελεονώρα Μελέτη ανοίγει την ψυχή της, φωτίζοντας άγνωστες πτυχές της μετάβασής της από την λαμπερή (αλλά απαιτητική) οθόνη στην απαιτητική αρένα της ευρωπαϊκής πολιτικής, αποκαλύπτοντας τις προκλήσεις, τις διαψεύσεις και τα βαθύτερα κίνητρα που την οδήγησαν σε αυτή την κομβική απόφαση.
Ελεονώρα Μελέτη: Η Κοσμοπολίτικη Μετάβαση από τα Media στην Πολιτική Αρένα
Η Ελεονώρα Μελέτη, μια φυσιογνωμία άρρηκτα συνδεδεμένη με το ελληνικό τηλεοπτικό τοπίο για σχεδόν 25 χρόνια, βρέθηκε στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος μετά την εκλογή της ως Ευρωβουλευτής. Σε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη με τη Σίσσυ Χρηστίδου στην εκπομπή «Χαμογέλα και πάλι» (ΣΚΑΪ), η Μελέτη αποκάλυψε τους λόγους που την ώθησαν να αφήσει πίσω μια επιτυχημένη καριέρα στα media και να αφοσιωθεί στη –πολυσήμαντη– νέα της αποστολή στις Βρυξέλλες και το Στρασβούργο.
Η Κρίσιμη Απόφαση: Ένα Εσωτερικό Κάλεσμα για Προσφορά
Όπως η ίδια τόνισε, η τηλεόραση υπήρξε το “σπίτι” της, ένας χώρος που διαμόρφωσε την επαγγελματική της ταυτότητα και τη σύνδεσή της με το κοινό. Ωστόσο, η πρόταση για την Ευρωβουλή δεν αντιμετωπίστηκε ως μια απλή ευκαιρία, αλλά ως ένα βαθύτερο εσωτερικό κάλεσμα, μια παρότρυνση να εισέλθει σε έναν χώρο που χαρακτηρίζεται από πολλαπλές προκλήσεις και εξίσου σημαντικές ευθύνες. Η απόφαση αυτή σηματοδοτεί, κατά την ίδια, μια ώριμη στροφή προς την κοινωνική προσφορά και τη διαμόρφωση πολιτικών που αφορούν το σύνολο των Ευρωπαίων πολιτών.
Η Καθημερινότητα ενός Ευρωβουλευτή: Πέρα από τους Μύθους
Η Μελέτη σκιαγράφησε τη νέα της *καθημερινότητα* στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, η οποία απέχει πολύ από τη συχνά ειδυλλιακή εικόνα που μπορεί να έχει το ευρύ κοινό. Το πρόγραμμά της είναι “πυκνό”, αρχίζοντας νωρίς το πρωί και εκτεινόμενο συχνά μέχρι αργά το βράδυ, γεμάτο με συνεδριάσεις, διαβουλεύσεις, συντάξεις εκθέσεων και συμμετοχή σε κοινοβουλευτικές επιτροπές. Παρά τις αυξημένες απαιτήσεις, η ευρωβουλευτής δίνει έμφαση στην διατήρηση της σύνδεσης με το ελληνικό κοινό και φυσικά, στον ποιοτικό χρόνο με την κόρη της, η οποία, παρά τις επαγγελματικές αποστάσεις, δείχνει να αντιλαμβάνεται τη νέα της αποστολή.
Το «Καμίνι» της Δημόσιας Ζωής και η Πολιτική Κριτική
Η Ελεονώρα Μελέτη δεν έκρυψε την επίγνωσή της για τον *σκληρό* χαρακτήρα του δημόσιου βίου, όπου κάθε λέξη, κάθε πράξη, κάθε απόφαση βρίσκεται υπό το άγρυπνο βλέμμα της κοινής γνώμης. Αναφέρθηκε στην κριτική που συχνά ξεπερνά τα όρια της εποικοδομητικής παρατήρησης και μετατρέπεται σε ρητορική μίσους. Ωστόσο, διαβεβαίωσε ότι παραμένει “ακλόνητη στην ακεραιότητά της”, διατηρώντας μια “καθαρή στάση” απέναντι στις πιέσεις και τις αιχμές.
Προκαταλήψεις και “Έλλειψη Εμπειρίας”: Η Απάντηση της Ευρωβουλευτού
Μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις, όπως αποκάλυψε, ήταν η δημοσιογραφική αμφισβήτηση σχετικά με την “έλλειψη πολιτικής εμπειρίας” της. Η Μελέτη απάντησε με αποφασιστικότητα σε αυτές τις αμφιβολίες, τονίζοντας ότι η πολιτική δεν είναι μόνο ζήτημα εμπειρίας, αλλά κυρίως θέλησης για μάθηση, συνεργασίας και προσαρμοστικότητας. Υπογράμμισε δε τον ουσιαστικό ρόλο των επιστημονικών συμβούλων στο
ευρωπαϊκό νομοθετικό έργο, αναδεικνύοντας έτσι τη συλλογική φύση της κοινοβουλευτικής εργασίας.
Ο Μύθος του Μισθού: Διαφάνεια και Ανιδιοτελής Προσφορά
Σε μια εποχή που οι συζητήσεις περί των οικονομικών των ευρωβουλευτών είναι έντονες, η Ελεονώρα Μελέτη τάχθηκε υπέρ της πλήρους διαφάνειας. Διέψευσε κατηγορηματικά την ιδέα ότι οι ευρωβουλευτές απολαμβάνουν “τεράστια οικονομικά οφέλη” που συνιστούν “αρπαχτή” ή “επαγγελματική ασφάλεια”. Αντιθέτως, υπογράμμισε ότι το αξίωμα της ευρωβουλευτού το αντιμετωπίζει ως μια *ευκαιρία για ανιδιοτελή προσφορά* και βελτίωση των θεσμικών πρακτικών, τοποθετώντας την **πολιτική ως μέσο προσφοράς** και όχι όχημα προσωπικού πλουτισμού.
Προοπτικές και το Μέλλον στην Πολιτική: Επικοινωνία και Ευθύνη
Κλείνοντας, η Ελεονώρα Μελέτη μίλησε με σεμνότητα αλλά και αποφασιστικότητα για το μέλλον της στην πολιτική. Εξέφρασε την επιθυμία της να επικοινωνεί “ανοιχτά και ειλικρινά” με τον κόσμο σχετικά με το έργο της και τις προτεραιότητες που έχει θέσει. Η σχέση της με τους πολίτες, τόνισε, είναι το “κεντρικό σημείο της πολιτικής της πορείας”, μέσα από μια τροχιά που χαρακτηρίζεται από **ευθύνη, διαβούλευση και διαφάνεια**. Η προσέγγισή της αναδεικνύει την ανάγκη για έναν **πολιτικό λόγο** που είναι ρεαλιστικός, ειλικρινής και εστιασμένος στην επίλυση των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι πολίτες της Ευρώπης.