Ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης, ένας από τους πλέον χαρισματικούς και αγαπητούς ηθοποιούς του ελληνικού θεάτρου και της τηλεόρασης, ανοίγει την καρδιά του, αποκαλύπτοντας τη βαθιά φιλοσοφία του για τη ζωή, τον έρωτα και την αέναη προσήλωσή του στην τέχνη που υπηρετεί.
Βλαδίμηρος Κυριακίδης: Μια Φιλοσοφία Ζωής Γεμάτη Έρωτα και Αφοσίωση
Ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης, ο πολυπράγμων ηθοποιός που έχει σημαδέψει με την παρουσία του την ελληνική καλλιτεχνική σκηνή, μοιράστηκε τις προσωπικές του απόψεις και τη στάση του απέναντι σε θεμελιώδη ζητήματα όπως ο έρωτας και η αγάπη. Σε πρόσφατη συνέντευξή του στην εκπομπή “Buongiorno” την Τρίτη 10 Ιουνίου –μια ημερομηνία που πλέον παραπέμπει στο άμεσο μέλλον, δεδομένου ότι η συνέντευξη αναφέρεται στο 2025– ο Κυριακίδης τόνισε εμφατικά την αναγκαιότητα της εσωτερικής καλλιέργειας και της ψυχικής άσκησης. Αυτή η διαρκής “εκγύμναση” του εσωτερικού μας κόσμου, όπως χαρακτηριστικά ανέφερε, αποτελεί το κλειδί για τη διατήρηση του ζωντανού έρωτα και του πάθους μέσα στις μακροχρόνιες σχέσεις, αποδομώντας την πεπατημένη άποψη ότι ο έρωτας φθίνει αναπόφευκτα με τον χρόνο.
Η Αγάπη Ως Καθημερινή Πρακτική και Επιλογή
«Η αγάπη και ο έρωτας είναι τα βασικά που χρειάζεται κανείς στη ζωή του», υπογράμμισε ο Κυριακίδης, περιγράφοντας τα ως ακρογωνιαίους λίθους της ανθρώπινης ύπαρξης. Η προσέγγισή του δεν αντιμετωπίζει τον έρωτα ως μια παθητική κατάσταση, αλλά ως μια ενεργητική και συνειδητή επιλογή. Σύμφωνα με τον ίδιο, η ικανότητα να αγαπάμε και να παραμένουμε ερωτευμένοι αποτελεί μια μορφή διαρκούς εξάσκησης, μια δεξιότητα που απαιτεί συνέπεια, προσοχή και αφοσίωση. Η καθημερινή έκφραση θαυμασμού προς τον σύντροφο, η συνεχής αναγνώριση της αξίας του και η αδιάκοπη λατρεία, συνιστούν κατά τον ηθοποιό την ουσία της διατήρησης της φλόγας της αγάπης. Αυτή η προσέγγιση απηχεί αρχαίες φιλοσοφικές ρήσεις που θέτουν την αγάπη ως πράξη και όχι μόνο ως συναίσθημα.
Ο Έρωτας και η Τέχνη στην Ελλάδα του 2025: Μια Αισιόδοξη Ματιά
Με μια αισιοδοξία που διαπερνά την ελληνική πραγματικότητα, ο Βλαδίμηρος Κυριακίδης εξέφρασε την ερωτική του σύνδεση όχι μόνο με τους ανθρώπους, αλλά και με πολλά στοιχεία της σύγχρονης ελληνικής ταυτότητας. Παρά τις δομικές και κοινωνικές προκλήσεις που αντιμετωπίζει η χώρα, ο ηθοποιός παραμένει αλώβητος στην αισιοδοξία του. Εκτιμά βαθύτατα την ελληνική κουλτούρα, το έμφυτο χιούμορ και τον διεισδυτικό σαρκασμό που χαρακτηρίζουν τους Έλληνες, θεωρώντας τα αναπόσπαστα κομμάτια της συλλογικής μας ταυτότητας που, όπως πιστεύει, δεν πρόκειται ποτέ να χαθούν. Η θέση του αυτή αποτελεί ένα μήνυμα ανθεκτικότητας και πίστης στις διαχρονικές αξίες του ελληνισμού.
Η Αφοσίωση στην Τέχνη: Αυτογνωσία και Ταπεινότητα
«Δεν θεωρώ ότι κάνω κάτι σπουδαίο, αλλά κάτι καλό που απολαμβάνει ο κόσμος», εξομολογείται με χαρακτηριστική ταπεινότητα ο Κυριακίδης. Αυτή η φαινομενικά απλή δήλωση αποκαλύπτει το βάθος της προσέγγισής του στην υποκριτική. Η αφοσίωσή του στην τέχνη, η συνεχής προσπάθεια για βελτίωση και η ανυπόκριτη αγάπη του για το θέατρο και την τηλεόραση, έχουν οικοδομήσει μια βαθιά και ειλικρινή σχέση με το κοινό. Η προσιτότητα, το χιούμορ και η ταυτόχρονη σοβαρότητα με την οποία αντιμετωπίζει τους ρόλους του, τον έχουν καταστήσει έναν από τους πλέον σεβαστούς και αγαπητούς καλλιτέχνες στην Ελλάδα σήμερα. Η τέχνη του Κυριακίδη αποτελεί ζωντανό παράδειγμα του τρόπου με τον οποίο το ταλέντο, όταν συνδυάζεται με τη σκληρή δουλειά και την ταπεινοφροσύνη, μπορεί να αγγίξει πραγματικά τις ψυχές των ανθρώπων.