Ο κορυφαίος Έλληνας συνθέτης, Χρήστος Νικολόπουλος, τοποθετείται με σαφήνεια και ευαισθησία για την ακύρωση της προγραμματισμένης συναυλίας του στο Ισραήλ, ρίχνοντας φως στην πολυπλοκότητα των αποφάσεων που καλούνται να λάβουν οι καλλιτέχνες εν μέσω διεθνών κρίσεων, και σχολιάζει τις αντιδράσεις γύρω από την επιλογή της Γλυκερίας να διατηρήσει τη δική της εμφάνιση.
Χρήστος Νικολόπουλος: Η ηθική διάσταση της ακύρωσης συναυλίας στο Ισραήλ
Σε μια αποκαλυπτική συνέντευξη που παραχώρησε στην εκπομπή “Buongiorno”, ο καταξιωμένος Χρήστος Νικολόπουλος, μια εμβληματική μορφή της ελληνικής μουσικής, εξήγησε τους λόγους που τον οδήγησαν στην απόφαση να ακυρώσει τη συμμετοχή του σε επικείμενο φεστιβάλ στο Ισραήλ. Ο συνθέτης τόνισε ότι η αρχική συμφωνία αφορούσε τη διεξαγωγή μιας συναυλίας «για τον λαό, όχι για όσους πολεμάνε». Ωστόσο, η ραγδαία επιδείνωση των συνθηκών και η κλιμάκωση της έντασης στην περιοχή τον οδήγησαν στην αναθεώρηση της θέσης του. Η απόφασή του, όπως υπογράμμισε, εδράζεται στον απόλυτο σεβασμό των προσωπικών πεποιθήσεων και της ηθικής στάσης που οφείλει να κρατά κάθε καλλιτέχνης απέναντι στα διεθνή δρώμενα. Η κίνησή του αυτή αναδεικνύει την ευθύνη που φέρουν οι δημιουργοί να εκφράζουν, και ενίοτε να αναπροσαρμόζουν, τη δημόσια στάση τους συμβαδίζοντας με τις εξελίξεις, ειδικά όταν αυτές επηρεάζουν ζωές και γεωπολιτικές ισορροπίες.
Η περίπτωση της Γλυκερίας: Δικαίωμα επιλογής vs. Δημόσια κριτική
Ο Χρήστος Νικολόπουλος δεν δίστασε να τοποθετηθεί και επί των αντιδράσεων που δέχτηκε η δημοφιλής τραγουδίστρια Γλυκερία, λόγω της επιλογής της να παραμείνει στο πρόγραμμα του φεστιβάλ “Meridiano” του Ισραήλ. Ο συνθέτης χαρακτήρισε την ασκούμενη πίεση ως «ρατσιστική», τονίζοντας ότι «δεν του αρέσει να κατευθύνουν έναν καλλιτέχνη για το τι θέλει να κάνει». Η δήλωσή του αυτή υπογραμμίζει ένα θεμελιώδες ζήτημα: το δικαίωμα κάθε ατόμου, πόσο μάλλον ενός δημόσιου προσώπου, να εκφράζει ελεύθερα τις πεποιθήσεις του και να λαμβάνει αποφάσεις βασισμένες στις δικές του αρχές, χωρίς φόβο λογοκρισίας ή εκφοβισμού. Αυτή η στάση είναι άλλωστε ένα ακρογωνιαίος λίθος της δημοκρατίας και της καλλιτεχνικής ελευθερίας. Η δημόσια συζήτηση που αναπτύχθηκε γύρω από την περίπτωση της Γλυκερίας αναδεικνύει τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι καλλιτέχνες όταν οι προσωπικές τους επιλογές διασταυρώνονται με τις συλλογικές ευαισθησίες και τις γεωπολιτικές εντάσεις.
Ειρήνη και Δικαιοσύνη: Η διαχρονική στάση του Νικολόπουλου και των Ελλήνων καλλιτεχνών
Ο Χρήστος Νικολόπουλος επανέλαβε τη σταθερή του προσήλωση στην ειρήνη, τονίζοντας ότι η συναυλία επιζητούνταν από το κοινό ως πράξη στήριξης προς τον λαό και όχι προς τις στρατιωτικές συγκρούσεις. «Είμαστε υπέρ της ειρήνης και της ίδρυσης ενός κράτους της Παλαιστίνης», δήλωσε χαρακτηριστικά, ευθυγραμμιζόμενος με ένα ευρύτερο ρεύμα διεθνούς συναίνεσης υπέρ της επίλυσης του Παλαιστινιακού ζητήματος με βάση το διεθνές δίκαιο. Η αναφορά του στις μαζικές διαδηλώσεις χιλιάδων Ισραηλινών πολιτών κατά της κυβέρνησής τους, υπογραμμίζει την πολυπλοκότητα της κατάστασης και τη διάκριση μεταξύ των κυβερνητικών πολιτικών και των επιθυμιών των πολιτών για ειρηνική συνύπαρξη. Αυτή η διάσταση είναι κρίσιμη για την κατανόηση της δυναμικής των διεθνών σχέσεων και της σημασίας της φωνής της κοινωνίας των πολιτών.
Το Φεστιβάλ Meridiano: Ένας “καθρέφτης” των διεθνών εντάσεων
Το φεστιβάλ “Meridiano” αποτέλεσε ένα πεδίο όπου οι γεωπολιτικές εντάσεις αντικατοπτρίστηκαν άμεσα στην καλλιτεχνική σκηνή. Εκτός από τον Χρήστο Νικολόπουλο, σημαντικοί Έλληνες καλλιτέχνες, όπως η Πίτσα Παπαδοπούλου, ο Στέλιος Διονυσίου, η Ελεάννα Παπαϊωάννου και η Κατερίνα Τσιρίδου, επέλεξαν να ακυρώσουν τις εμφανίσεις τους, αντιδρώντας στις εξελίξεις και στις πιέσεις που ασκήθηκαν. Αυτή η συλλογική κίνηση υπογραμμίζει την ευαισθησία του ελληνικού καλλιτεχνικού κόσμου απέναντι σε ζητήματα διεθνούς δικαιοσύνης και ανθρωπίνων δικαιωμάτων, επιβεβαιώνοντας μια παράδοση κοινωνικής και πολιτικής στράτευσης που ιστορικά χαρακτηρίζει τους Έλληνες δημιουργούς.
Η απουσία της Γλυκερίας από το αφιέρωμα στον Μίκη Θεοδωράκη: Μια νέα εξέλιξη
Σε μια ξεχωριστή, αλλά όχι άσχετη, εξέλιξη, η Γλυκερία, ενώ αρχικά είχε ανακοινωθεί ως συμμετέχουσα στη μεγάλη συναυλία-αφιέρωμα προς τιμήν του αείμνηστου Μίκη Θεοδωράκη στο εμβληματικό Καλλιμάρμαρο, τελικά δεν θα λάβει μέρος. Η εξέλιξη αυτή, που προσθέτει μια νέα διάσταση στις καλλιτεχνικές σχέσεις και επιλογές, αναπόφευκτα εγείρει ερωτήματα και συνδέεται, έστω και έμμεσα, με το κλίμα που δημιουργήθηκε γύρω από τις επιλογές της σχετικά με το Ισραήλ. Η απουσία της από ένα τόσο σημαντικό γεγονός, αφιερωμένο σε έναν συνθέτη με βαθιά πολιτική και κοινωνική δράση όπως ο Θεοδωράκης, αποτελεί ένα ακόμη δείγμα των πολύπλοκων αλληλεπιδράσεων μεταξύ τέχνης, πολιτικής και κοινωνίας.