Μια προσωπική αφήγηση του Δημήτρη Παπανικολάου για το ξεκίνημα και το πάθος του για την υποκριτική, με στιγμές που καθόρισαν την πορεία του.

Η καταγωγή και η αρχή της υποκριτικής πορείας

Ο Δημήτρης Παπανικολάου μεγάλωσε στην Αθήνα, όπου από μικρή ηλικία ανέπτυξε μια ξεχωριστή σχέση με τη θεατρική τέχνη. Σε μια παιδική κατασκήνωση, υπό την καθοδήγηση του Μίμη Μουζάκη, έμαθε να δημιουργεί και να παρουσιάζει ψυχαγωγικά προγράμματα σε ένα μαγευτικό υπαίθριο θέατρο. Εκεί, η τύχη τον έφερε κοντά στον θρύλο του ελληνικού θεάτρου, Γιώργο Φούντα, που του έδωσε έναν σπουδαίο όρκο: να γίνει ηθοποιός. Αυτή η στιγμή, το καλοκαίρι της Α’ Λυκείου, αποτέλεσε την αφετηρία της αποφασιστικότητας του Δημήτρη να ακολουθήσει το θέατρο, παρά τις άλλες σπουδές που ακολούθησαν.

Η εμπειρία των σπουδών στη Γαλλία και η αναζήτηση

Οι σπουδές στη Γαλλία δεν ήταν απλά ένα ταξίδι για εκπαίδευση, αλλά μια βαθιά εμπειρία που τόνωσε το πνεύμα και τη νεανική ψυχή του Δημήτρη. Αρχικά σπούδαζε ιατρική, όμως μετά από δύο μήνες επηρεάστηκε από έναν καθηγητή φιλοσοφίας κι έκανε ριζική αλλαγή στην ακαδημαϊκή του πορεία. Η δύναμη της νιότης και η ανεξαρτησία της από τις συνθήκες και το πλαίσιο ήταν για αυτόν το πιο σημαντικό μάθημα, καθώς όλα φάνταζαν δυνατά και γεμάτα πάθος – και φυσικά, ο έρωτας.