Ο Γιάννης Ξανθούλης μιλά για τις δυσκολίες του να είσαι διαφορετικός στην Ελλάδα και τα προσωπικά του κόστη

Μια εμβληματική φωνή της σύγχρονης ελληνικής λογοτεχνίας αποκαλύπτει τις ανησυχίες της για την κοινωνία μας και την πολιτική της κατάσταση.

Η κρίση της σύγχρονης κοινωνίας μέσα από τα μάτια του Γιάννη Ξανθούλη

Σε μια εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη στην Εύα Νικολαΐδου και το ένθετο Νησίδες της Εφημερίδας των Συντακτών, ο γνωστός συγγραφέας Γιάννης Ξανθούλης εκφράζει την απογοήτευση και την αγωνία του για την τρέχουσα κοινωνική και πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα.

Η «κακοδαιμονία» και η απελπισία της εποχής μας

Ο Ξανθούλης περιγράφει τη ζωή σήμερα ως γκρίζα και γεμάτη προκλήσεις, επισημαίνοντας την έλλειψη κοινής εθνικής συνείδησης:

«Πλέον προσπαθούμε ο σώζων εαυτόν σωθήτω» – το πνεύμα της απομόνωσης και αυτοπροστασίας κυριαρχεί.

Η αντιπολίτευση έχει χάσει το νόημά της, περιορίζεται σε έναν ατελείωτο κύκλο άρνησης χωρίς ουσιαστικό διάλογο.

Αυτή η πολιτική κακοδαιμονία συνεχίζει να διχάζει και να αποθαρρύνει τους πολίτες από την ενεργό συμμετοχή στο κοινωνικό γίγνεσθαι.

Το παράδειγμα με την Εθνική Πινακοθήκη και η σημασία της ελευθερίας στην τέχνη

Με αφορμή το πρόσφατο περιστατικό με τον βουλευτή Νίκο Παπαδόπουλο στην Εθνική Πινακοθήκη, όπου κατεγράφη η καταστροφή έργων του Χριστόφορου Κατσαδιώτη, ο συγγραφέας τονίζει:

Η πράξη αυτή είναι θλιβερή και υποδηλώνει στημένη πρόκληση για εντυπώσεις.

Η τέχνη, ως έκφραση ελευθερίας, δεν πρέπει να υπονομεύεται ή να εξελίσσεται σε πεδίο πολιτικών συγκρούσεων.

Η ελευθερία της τέχνης αποτελεί θεμέλιο λίθο για μια υγιή κοινωνία και η υπονόμευσή της έχει βαθιές επιπτώσεις στο σύνολο της πολιτισμικής ζωής.

Προσωπική εξομολόγηση για το bullying και την κοινωνική απόρριψη

Ο Γιάννης Ξανθούλης μιλάει ανοιχτά για την εμπειρία του με το bullying και την κοινωνική αποξένωση, ένα φαινόμενο που ανατίθεται όλο και περισσότερο στη δημόσια συζήτηση:

«Όλοι έχουμε υποστεί bullying» – αναφέρει, αποκαλύπτοντας πως η διαφορετικότητα οδηγούσε σε αποκλεισμό.

Η αίσθηση της απελπισίας τονίζει την ανάγκη για ευαισθητοποίηση και στήριξη στα θύματα.

Η αντιμετώπιση αυτών των φαινομένων είναι κρίσιμη για την οικοδόμηση μιας πιο ανεκτικής και συμπεριληπτικής κοινωνίας.