Μια βαθιά και σύγχρονη αναζήτηση πάνω στη σχέση ανθρώπου και τεχνολογίας μέσα από την πρωτότυπη όπερα δωματίου «The Fall Of The House Of Commons».
Η καθημερινότητα στον 21ο αιώνα και η αναζήτηση νοήματος
Στην ταχύτητα με την οποία εξελίσσεται η ζωή μας στον 21ο αιώνα, καθώς προσαρμοζόμαστε στις ραγδαίες τεχνολογικές εξελίξεις, η αίσθηση της αποξένωσης και του προβληματισμού για το μέλλον γίνεται έντονη. Η συνεχής εναλλαγή ανάμεσα στο φυσικό και το τεχνητό δημιουργεί έναν διάλογο που ακουμπά βαθιά αγωνίες για την ιδιώτευση, την ανθρώπινη επαφή και την επίδραση της Τεχνητής Νοημοσύνης.
«The Fall Of The House Of Commons»: Μια ελληνική όπερα για το μέλλον
Στο επίκεντρο αυτού του διαλόγου βρίσκεται η όπερα δωματίου «The Fall Of The House Of Commons», με μουσική του Ορέστη Παπαϊωάννου και δραματουργία του Αλέκου Λούντζη, που πρωτοπαρουσιάστηκε στη Γερμανία και πλέον έχει κατακτήσει το ελληνικό κοινό, παίζοντας στην Εναλλακτική Σκηνή της Εθνικής Λυρικής Σκηνής. Η παράσταση μας μεταφέρει σε ένα μελλοντικό δωμάτιο, όπου ένα ζευγάρι παλεύει με τα όρια της αυτοτέλειας, προσπαθώντας να διαχειριστεί μια καθημερινότητα συνυφασμένη με μια προηγμένη, πλήρως καταρτισμένη Τεχνητή Νοημοσύνη, την Έρικα_7.
Σκηνικά και ατμόσφαιρα: Μια ασφυκτικά σύγχρονη πραγματικότητα
Η σκηνική εγκατάσταση του Γιάννη Κατρανίτσα επιτυγχάνει να αποδώσει ζωντανά τον φουτουρισμό και την πίεση του «αστικού κλουβιού» μέσα από συμπτυγμένους χώρους σε γωνία 45 μοιρών – μια εικόνα που μας πάει σε μοντέρνα αστικά κέντρα με υπερπληθυσμό. Με την καθοδήγηση του Αλέξανδρου Ευκλείδη, το δωμάτιο γίνεται το σύμβολο μιας ζωής γεμάτης «επιτεύγματα» και ταυτόχρονα συναισθηματική απομόνωση.
Μουσική: Ητζησαν η παράδοση και η καινοτομία
Η μουσική σύνθεση του Παπαϊωάννου, που διευθύνει ο Μιχάλης Παπαπέτρου, ζωντανεύει μέσα από μία έξιμελή ορχήστρα, με στοιχεία τζαζ και λόγιου πειραματισμού, ενώ η αναφορά σε κλασικά κομμάτια όπως το «My Way» του Frank Sinatra ή το ελληνικό «Ήταν Ένα Μικρό Καράβι» δίνει στην παράσταση μια νοσταλγική αλλά και ουσιαστική διάσταση.
Ερμηνείες που αγγίζουν το κοινό
Οι ερμηνείες, με κορυφαίους τους Γιώργο Ιατρού και Χρύσα Μαλιαμάνη, αποδίδουν με πειστικότητα τους χαρακτήρες που παλεύουν ανάμεσα στην ανθρώπινη αδυναμία και την τεχνολογία. Η Έρικα_7, ως μια τεχνητή νοημοσύνη με έντονη προσωπικότητα και μνήμη, γίνεται μια διαρκής υπενθύμιση των αλλαγών που φέρνει η εποχή μας, προσφέροντας ένα νέο είδος «ανθρώπινου» στοιχείου.
Βαθιά μηνύματα για την εποχή και το μέλλον
Η όπερα αντλεί έμπνευση από το δυστοπικό πνεύμα του Έντγκαρ Άλλαν Πόε και θίγει θεμελιώδη ερωτήματα: Μπορεί η μοντέρνα τεχνολογία να μας απελευθερώσει ή μήπως μας παγιδεύει; Πώς διαχειριζόμαστε την απομόνωση και την επιφανειακή αυτάρκεια σε μια εποχή όπου ακόμα και οι μικρές συναλλαγές γίνονται ανέπαφα, χωρίς ανθρώπινη επαφή;
Ο άνθρωπος και η μηχανή: Μια αέναη διαμάχη
Το δίπολο φυσικό και τεχνητό παραμένει στο επίκεντρο, αντικατοπτρίζοντας τον διαρκή στοχασμό μας πάνω στην ταυτότητα και την ουσία της ανθρώπινης ύπαρξης, εν μέσω μιας επερχόμενης και απρόβλεπτης εποχής Τεχνητής Νοημοσύνης. Η παράσταση μάς καλεί να δούμε πέρα από το οπτικοακουστικό φαινόμενο και να στοχαστούμε υπαρξιακά πάνω σε αυτά τα ζητήματα.
Σημαντική συνεισφορά στην ελληνική σύγχρονη όπερα
Το έργο αυτό αποδεικνύει ότι δύο δημιουργοί από την Ελλάδα – ο Ορέστης Παπαϊωάννου και ο Αλέκος Λούντζης μαζί με τον Ορφέα Απέργη – μπορούν να χτίσουν μια σύγχρονη όπερα υψηλών απαιτήσεων, ικανή να αγγίξει πανανθρώπινες ανησυχίες με μοντέρνα αισθητική και βαθύ περιεχόμενο.