Για πρώτη φορά, ο Γιώργος Μαυρίδης αποκαλύπτει μια συγκλονιστική ιστορία ζωής, γεμάτη τραύματα και δύναμη.
Τα σκληρά παιδικά χρόνια και ο εθισμός του πατέρα
Ο Γιώργος Μαυρίδης, στη συνέντευξή του στο «BeWell podcast», μίλησε με ανείπωτη ειλικρίνεια για την ενδοοικογενειακή βία και την ψυχολογική κακοποίηση που βίωσε ως παιδί. Μεγάλωσε σε μια οικογένεια προσφύγων, όπου ο πατέρας του, μετά την αποφυλάκισή του (είχε φυλακιστεί επί Χούντας για πολιτικές του πεποιθήσεις), άλλαξε δραματικά. Έγινε πιο άγριος, επιθετικός και δυστυχώς, εθίστηκε στα ναρκωτικά. Αυτός ο εθισμός, όπως αναφέρει ο Γιώργος, μετέτρεψε το σπίτι τους σε πεδίο τρόμου.
Ο Γιώργος τονίζει ότι ο πατέρας του δεν ήταν απαραίτητα “κακός”, αλλά “άρρωστος”. Η εξάρτηση του, μια σοβαρή ασθένεια, επηρέαζε και “μόλυνε” τους γύρω. Μεγάλος του στόχος, όπως εκφράζει, ήταν να μην του μοιάσει, να ξεφύγει από ένα φαινομενικά προδιαγεγραμμένο μέλλον.
Η πιο τραυματική στιγμή: απόπειρα αυτοκτονίας
Μία από τις εικόνες που τον σημάδεψαν βαθιά ήταν όταν, παιδί, κλειδωμένος με την αδερφή του σε ένα δωμάτιο, άκουγε τον πατέρα του να προσπαθεί να αυτοκτονήσει με χάπια στο διπλανό. Θυμάται έντονα την παρουσία αστυνομίας και πυροσβεστικής, και τις απειλές του πατέρα ότι θα τον σκότωνε. Οι μεγάλοι προσπαθούσαν να κρύψουν την αλήθεια, λέγοντας ότι ο πατέρας τους δούλευε σε ξενοδοχείο, ενώ εκείνος, παιδί ακόμα, έπαιζε με τα κουτιά των χαπιών.
Αυτή η εμπειρία δημιούργησε την αντίληψη ότι όλοι οι πατεράδες ήταν απόντες, τρομακτικοί και βίαιοι. Ο πατέρας του ήταν ο “μπαμπούλας” με όνομα, φέρνοντας μόνο φωνές, απειλές και καταστροφή.
Εμμονική κακοποίηση και ψυχωτικές εμμονές
Ένα ακόμη εξαιρετικά οδυνηρό κομμάτι της παιδικής του ηλικίας ήταν η εμμονική κακοποίηση που υπέστη λόγω των ψυχωτικών εμμονών του πατέρα του σχετικά με τη σεξουαλικότητά του. Ο πατέρας του είχε πειστεί ότι θα γίνει γκέι και τον εξευτέλιζε, κατηγορούσε και τρόμαζε διαρκώς. Τον ξυπνούσε τα βράδια, τον ανάγκαζε να αλλάζει τη φωνή του, τον απειλούσε ότι θα τον βγάλει στο μπαλκόνι με φουστάνια, φτάνοντας σε εξαιρετικά σοβαρά όρια.
Η δύναμη της μητέρας και η αξία της συγχώρεσης
Η μητέρα του, παρά τον φόβο που την παρέλυε, δεν είπε ποτέ κακή κουβέντα. Ήταν ανήμπορη μπροστά στην κατάσταση, αλλά στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων. Δούλευε σκληρά, ράβοντας και δουλεύοντας στο μανάβικο, για να προσφέρει στα παιδιά της. Ο Γιώργος εκφράζει ότι η συγχώρεση δεν είναι για τον πατέρα του, αλλά για τον ίδιο, για να είναι αυτός καλά. Η ικανότητά του να μιλάει ανοιχτά για όλα αυτά αποτελεί απόδειξη ότι δεν έγινε αυτό που ο φόβος ήθελε να γίνει. Έχει καταφέρει να φτάσει σε ένα σημείο ευημερίας, κάτι που θεωρεί μεγάλο επίτευγμα.