«Ο Θάνος με προστάτευε από τότε που βγήκα», λέει ο Ανδρέας Μικρούτσικος, μιλώντας για τον αδελφό του.
Ανδρέας Μικρούτσικος: Η βαθιά σχέση και η οικονομική υποστήριξη από τον Θάνο Μικρούτσικο
Ο γνωστός παρουσιαστής, Ανδρέας Μικρούτσικος, μοιράστηκε συγκλονιστικές λεπτομέρειες για την σχέση του με τον αδελφό του, τον αείμνηστο συνθέτη Θάνο Μικρούτσικο, σε συνέντευξη που παραχώρησε στον Μάνο Νιφλή.
«Ο Θάνος, μέχρι και την πρώτη γυμνασίου, ήταν από τους πιο δυνατούς και αθλητικούς στην τάξη. Ήταν γρήγορος και δυνατός. Το να έχω αδελφό τον Θάνο σήμαινε ότι δεν θα φοβόμουν κανέναν. Αποφάσισε, επειδή αυτός ήταν γυμνασμένος και εγώ πιο αδύναμος, αρρωστημένος και με έλλειψη σιδήρου, να με γυμνάσει. Στο μεγάλο μας σπίτι, με έβαζε να κάνουμε άλμα εις ύψος, άλμα εις μήκος, τριπλούν, τρέξιμο. Μετά, φρόντιζε τη διατροφή μου με σταφίδες και φουντούκια. Ήταν πάντα δίπλα μου, με αγαπούσε πάρα πολύ. Αυτή η σχέση διατηρήθηκε μέχρι και το τέλος της ζωής του Θάνου. Γιατί μου συνέβησαν αυτά; Δεν είχα ούτε ένα ευρώ να ζήσω και τα κάλυπτε όλα ο Θάνος. Εκτός από τους τελευταίους μήνες που είχε
και ο ίδιος οικονομικές δυσκολίες από τις θεραπείες του στο εξωτερικό. Όταν πέθανε ο Θάνος, πέρασα δύο μήνες χωρίς καθόλου χρήματα. Ζούσα με τα μακαρόνια που μου είχε αφήσει ο Θάνος. Δεν είχα ρεύμα, ούτε νερό, λόγω της οικονομικής μου κατάστασης».
Ο Ανδρέας Μικρούτσικος στο ΟΚ!: «Στην εντατική φώναζα “με σκοτώνουν”»
Η απώλεια χρημάτων και τα «5 εκατομμύρια δραχμές»
Σχετικά με την εξανέμιση των χρημάτων του, ο Ανδρέας Μικρούτσικος εξήγησε: «Τα λεφτά χάθηκαν. Ήθελα να περάσουν καλά οι φίλοι μου. Τα υπόλοιπα χάθηκαν από μια ανοησία που έκανα, προσπαθώντας να βοηθήσω κάποιους φίλους που χρειάζονταν χρήματα, με την παρότρυνση ισχυρών ανθρώπων από το κανάλι. Με άφησαν εκτεθειμένο και δεν μπόρεσα να ανακτήσω τίποτα. Ποτέ δεν έπεσα σε κατάθλιψη. Τα “5 εκατομμύρια δραχμές” ήταν σχεδόν μηνιαία δόση. Δεν τα έδωσα μία φορά, τα έδωσα πολλές φορές. Και δεν τα πήρα πίσω ποτέ. Από κάποιους καταλαβαίνω γιατί δεν τα πήρα, αλλά από κάποιους άλλους; Μόνο 180.000 δραχμές είχα δώσει στην Αφροδίτη Μάνου, και πριν από ένα-ενάμιση χρόνο ήρθε και μου είπε για το χρέος της. Της λέω ‘’τι λες;’’. Αυτά πρέπει να λέγονται. Δεν έχω παράπονο κανένα. Αντιλαμβάνομαι, καταλαβαίνω».