Η Νικολέτα Βλαβιανού ανοίγει την καρδιά της για τις προκλήσεις και τις απογοητεύσεις στον χώρο της τηλεόρασης και του θεάτρου.
Η προσωπική της εμπειρία με τις προδοσίες στον επαγγελματικό χώρο
Η Νικολέτα Βλαβιανού μοιράστηκε στη συνέντευξή της στο Breakfast@Star με τη Σοφία Ραυτοπούλου, ότι η πιο πικρή προδοσία που έχει βιώσει είναι στον εργασιακό τομέα. Όπως εξήγησε, συνεργαζόταν στενά με έναν άνθρωπο που θεωρούσε αδελφικό της φίλο, αλλά εκείνος ξαφνικά άλλαξε στάση και άρχισε να τη δυσφημεί χωρίς σαφή λόγο.
Η ίδια τόνισε τη δυνατή σχέση που έχει με τις γυναίκες συναδέλφους της, καθώς δεν αναζητά ανταγωνισμό, αλλά έχει συναντήσει παρεξηγήσεις από κάποιους άνδρες που δεν κατανοούν το ρόλο της εργαζόμενης γυναίκας στην ελληνική κοινωνία.
Η άποψή της για τις παραστάσεις στην Επίδαυρο και τον Μάρκο Σεφερλή
Σε μια γνήσια κριτική της θεατρικής πραγματικότητας, η Νικολέτα εκφράζει τον προβληματισμό της για τις επιλογές που γίνονται στη σκηνή της Επιδαύρου. Παρόλο που σέβεται την παράδοση, διαφωνεί με τους νεωτερισμούς που απομακρύνουν το βάθος του κειμένου.
Παράλληλα, επισημαίνει τη σκληρή δουλειά του Μάρκου Σεφερλή και πιστεύει πως θα ήταν δίκαιο να είχε την ευκαιρία να εμφανιστεί κι εκείνος στο αρχαίο θέατρο, δεδομένης της ποικιλίας που υπάρχει στα θεατρικά δρώμενα.
Η σχέση της με την τηλεόραση και οι ανεκπλήρωτες προσδοκίες
Η Νικολέτα Βλαβιανού θεωρεί τον εαυτό της ένα από τα «ευτυχισμένα παιδιά» της ελληνικής τηλεόρασης, καθώς ξεκίνησε την καριέρα της στις αρχές της δεκαετίας του ’90, σε μια περίοδο που η τηλεθέαση ξεπερνούσε το 45%.
Αναφέρθηκε στο γεγονός πως ακόμα και σήμερα τα επεισόδια από παλαιότερες σειρές όπως η «Πολυκατοικία» προβάλλονται ξανά, γεγονός που διατηρεί την αναγνωρισιμότητά της μεταξύ και των νεότερων γενεών. Ωστόσο, εξέφρασε τη λύπη της γιατί, παρά τη μακρά πορεία της, δεν έχει λάβει πρόσφατες τηλεοπτικές προτάσεις, και θεωρεί ότι οι ηθοποιοί κατηγοριοποιούνται άσχημα στο σύγχρονο τηλεοπτικό περιβάλλον.
Η βαρύτητα της τηλεόρασης για τη Νικολέτα είναι αδιαμφισβήτητη και ελπίζει να επιστρέψει δυναμικά στη μικρή οθόνη, καθώς την αισθάνεται σαν σπίτι της.