Ο κόσμος αποχαιρέτησε μια σπουδαία πνευματική φιγούρα: ο Πάπας Φραγκίσκος έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 88 ετών, αφήνοντας ανεξίτηλο αποτύπωμα στην Καθολική Εκκλησία και την ανθρωπότητα.
Η ζωή και το έργο του Πάπα Φραγκίσκου
Ο Πάπας Φραγκίσκος – κατά κόσμον Χόρχε Μάριο Μπεργκόλιο – ήταν Αργεντίνος Ιησουίτης ιερέας και ο 266ος Πάπας της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας. Ανέλαβε την παπική θητεία του στις 13 Μαρτίου 2013 και έγινε γνωστός τόσο για την ταπεινότητα όσο και για την κοινωνική ευαισθησία του.
Επέλεξε το παπικό όνομα «Φραγκίσκος» προς τιμήν του Αγίου Φραγκίσκου της Ασίζης, προβάλλοντας το ενδιαφέρον και τη φροντίδα του για τους φτωχούς και τους αδύναμους. Ήταν ο πρώτος Πάπας που υιοθέτησε αυτό το όνομα και παράλληλα ο πρώτος Πάπας από τη Λατινική Αμερική και ο πρώτος Ιησουίτης στην ιστορία της Καθολικής Εκκλησίας.
Κοινωνικές μεταρρυθμίσεις και ηγέτης παγκόσμιας σημασίας
Στο πλαίσιο της θητείας του, ο Πάπας Φραγκίσκος επέφερε σημαντικές αλλαγές στη διαχείριση του Βατικανού. Για παράδειγμα, κατάργησε μεγάλα επιδόματα που δίνονταν στους υπαλλήλους κατά την εκλογή νέου Πάπα, προωθώντας τη φιλανθρωπία και την απλότητα. Επιπλέον, τερμάτισε τα ειδικά ετήσια επιδόματα σε υψηλόβαθμους καρδινάλιους της Τράπεζας του Βατικανού, ενισχύοντας τη διαφάνεια και την ηθική διοίκηση.
Η διαδικασία μετά τον θάνατο του Πάπα
Ο θάνατος του Πάπα Φραγκίσκου ενεργοποιεί ένα αυστηρό, παραδοσιακό πρωτόκολλο που χρονολογείται από την αρχαία Ρώμη και ακολουθείται πιστά από το Βατικανό. Η επιβεβαίωση του θανάτου ανατίθεται στον camerlengo, τον ανώτερο αξιωματούχο του Βατικανού – σήμερα, Καρδινάλιο Κέβιν Φάρελ.
Σύμφωνα με το έθιμο, ο camerlengo επισκέπτεται τη σορό του Πάπα και φωνάζει το όνομά του για να επιβεβαιώσει το τέλος της θητείας του. Στη συνέχεια, το παπικό δαχτυλίδι καταστρέφεται ως σύμβολο των επίσημων παπικών εγγράφων και τα παπικά διαμερίσματα σφραγίζονται.
Ο δρόμος για την εκλογή νέου Πάπα
Με τον θάνατο του Πάπα Φραγκίσκου ξεκινά μια περίοδος εκλογής νέου Ποντίφικα, όπου καρδινάλιοι από όλο τον κόσμο θα συγκεντρωθούν στο Κονκλάβιο. Οι διαδικασίες χαρακτηρίζονται από έντονο στρατηγικό διάλογο μεταξύ προοδευτικών και συντηρητικών δυνάμεων, με στόχο να καθοριστεί ο νέος πνευματικός ηγέτης για πάνω από ένα δισεκατομμύριο Καθολικούς παγκοσμίως.